Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 68

Καθώς φτάνουμε στο σπίτι, είμαι ενθουσιασμένη, νευρική και κάθε συναίσθημα στο μεταξύ.

Οι πύλες ανοίγουν πριν φτάσουμε και δεν δίνω καν στον Μπέκετ την ευκαιρία να σταματήσει εντελώς πριν βγω από το αυτοκίνητο και τρέξω προς την μπροστινή πόρτα όπου στέκεται ο Σάμι.

"Γεια σου, Σάμι!" λέω σχεδόν ξέπνοα καθώς περιμένω να απομακρυνθεί από την πόρτα.

"Δεν θέλεις το επόμενο στοιχείο;" βουίζει η βαθιά φωνή του και νομίζω ότι το στόμα μου ανοίγει και οι ώμοι μου καμπουριάζουν επειδή νόμιζα ότι δεν υπήρχαν άλλα στοιχεία.

"Φυσικά." ψελλίζω.

Χωρίς να το σκεφτώ, ξαφνικά καλύπτω το πρόσωπό μου για να το προστατέψω από ό,τι πετάει ο Σάμι στον αέρα. Για ένα λεπτό δεν καταγράφω τί γίνεται.

Οι μικροσκοπικές λάμψεις του γκλίτερ αντανακλούν τις ακτίνες του ήλιου και μετά με χτυπάει. Glitter in the air.

Ο λυγμός πνίγει τον λαιμό μου ενώ ένα χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο του Σάμι καθώς μου δίνει ένα κουτί.

Όταν ανοίγω το κουτί, τα δάκρυα που κρατάω δεν έχουν καμία πιθανότητα, επειδή στο εσωτερικό είναι μία κούπα του καφέ γεμάτη με κύβους ζάχαρης.

Και η σκέψη ότι ο Άλεξ με άκουσε εκείνο το βράδυ, με άκουσε να του λέω τη σημασία της γέφυρας του τραγουδιού της Pink και μου το λέει πίσω τώρα, μετά από όλες τις άλλες χειρονομίες που έκανε απόψε, με καταστρέφει.

"Λοιπόν;" ρωτάει ο Σάμι, προσπαθώντας να πνίξει το χαμόγελο στο πρόσωπό του με την αντίδρασή μου.

"You called me sugar." του λέω με μια τρεμάμενη φωνή και ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου.

"Μπράβο!" γελάει και απομακρύνεται, ανοίγοντας την πόρτα πίσω του, "Τελευταίο στοιχείο. Πήγαινε εκεί όπου το άκουσες για πρώτη φορά με τον Wood."

"Ευχαριστώ, Σάμι!" φωνάζω πάνω από τον ώμο μου καθώς τρέχω σαν τρελή μέσα στο σπίτι και ανεβαίνω τις σκάλες.

Η καρδιά μου χτυπάει, τα χέρια μου τρέμουν και το μυαλό μου ξεχειλίζει, απελπισμένη να τον δω, να τον αγγίξω, να τον φιλήσω, να τον ευχαριστήσω, αλλά όταν φτάνω στο αίθριο είναι άδειο εκτός από εκατοντάδες αναμμένα κεριά απλωμένα πάνω σε κάθε επιφάνεια που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Χαζεύω την ομορφιά του απαλού φωτισμού που λάμπει μέσα στο σκοτεινό ουρανό καθώς ανεβαίνω στην βεράντα του επάνω ορόφου. Περνάω το δάχτυλό μου πάνω από μία ξαπλώστρα καθώς ακούω το Glitter in the Air να ακούγεται απαλά στα ηχεία και γελάω.