Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 36

Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που πήγα στο Λας Βέγκας και δεν μπορώ να πιστέψω πόσο έχει αλλάξει η πόλη της αμαρτίας σε αυτό το διάστημα.

Νέα ξενοδοχεία έχουν χτιστεί, ενώ τα αρχαία έχουν κατεδαφιστεί. Τα παλιότερα έχουν ανακαινιστεί και άλλαξαν ώστε να ταιριάζουν με το μέγεθος των νέων.

Πεθαίνω να έχω μία στιγμή μόνη με την Χάντι. Δεν είχαμε καθόλου χρόνο από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η περιπέτεια και χρειάζομαι την συμβουλή της για το πώς πρέπει να δράσω δεδομένων των αποκαλύψεων του Μπέκετ.

Είχαμε μία γρήγορη στιγμή μόνες στο αεροπλάνο ενώ φρεσκαριζόμασταν, αλλά όχι αρκετή για να κάνουμε μία κανονική συζήτηση για τα γεγονότα της νύχτας.

Φώτα και ήχοι μας περιβάλλουν, κάνοντας επίθεση στις αισθήσεις μας καθώς βγαίνουμε από την λιμουζίνα.

Ο Σάμι γνέφει διακριτικά στον Άλεξ και παίρνει το προβάδισμα καθώς ανεβαίνουμε τις σκάλες στην είσοδο του μαγαζιού.

Το χέρι του Άλεξ βρίσκεται χαμηλά στην πλάτη μου, και παρατηρώ ότι το χέρι του Μπέκετ κάνει το ίδιο στης Χάντι.

Αναρωτιέμαι αν είναι απλώς κύριος ή αν συμβαίνει κάτι άλλο. Ενδιαφέρον.

Συνειδητοποιώ ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να μας κοιτάζουν ενώ το όνομα του Άλεξ ακούγεται ψιθυριστά γύρω από το πλήθος που έχει συγκεντρωθεί με την ελπίδα να δει μία διασημότητα.

Κάμερες των κινητών αναβοσβήνουν και κοιτάζω τον Άλεξ για να δω την αντίδρασή του.

Είναι όλο χαμόγελα με το πλήθος, αλλά όταν με κοιτάζει, τα μάτια του ζεσταίνονται με αυτό που λείπει από το δημόσιο χαμόγελό του.

Ο υπνάκος του τον έχει ξεμεθύσει κάπως, αλλά μπορώ ακόμα να αισθανθώ ότι ο παιχνιδιάρικος Άλεξ είναι σε απόσταση αναπνοής.

Αποφεύγουμε την μεγάλη ουρά των ανθρώπων που περιμένουν την ευκαιρία να μπουν.

Καθώς πλησιάζουμε την υπάλληλο στην υποδοχή, μία γυναίκα βγαίνει από πίσω της και μας κάνει νόημα να την ακολουθήσουμε.

Ουάου, η ζωή πρέπει να είναι ωραία όταν είσαι ο Άλεξ Ντόναβαν. Χωρίς ουρές και οι γυναίκες στα δάχτυλά σου.

Ο Άλεξ με κρατάει από το χέρι ενώ περπατάμε προς το ιδιωτικό μας τραπέζι.

Κεφάλια γυρίζουν και τα φλας παίρνουν φωτιά στην σκοτεινή ατμόσφαιρα της αίθουσας καθώς περνάμε.