Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 57

Νιώθω την καρδιά μου πολύ ελαφρύτερη καθώς περπατώ στον διάδρομο προς το δωμάτιο του Άλεξ.

Έχω στείλει μήνυμα στους γονείς του και στην Κουίνλαν ότι ξύπνησε και είμαι σίγουρη ότι θα είναι εδώ σε λίγο.

Κατευθύνομαι προς το τέλος του διαδρόμου, όπου το προσωπικό του νοσοκομείου έχει τοποθετήσει τόσο ευγενικά το δωμάτιο του Άλεξ.

Το δωμάτιό του είναι πιο ιδιωτικό από τα υπόλοιπα, ώστε να μείνει μακριά από τα μάτια των άλλων επισκεπτών του νοσοκομείου. Και υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να πάρουν τα μέσα μια πολυπόθητη φωτογραφία του.

Είμαι έτοιμη να μπω στο δωμάτιό του όταν συνειδητοποιώ ότι μπορεί να θέλει λίγο νερό. Γυρίζω, χωρίς να δίνω προσοχή και σχεδόν πέφτω πάνω στο μόνο άτομο που δεν έχω καμία επιθυμία να δω. Καθόλου. Την Βίβιαν.

Και οι δύο ξαφνιαζόμαστε όταν βλέπουμε η μία την άλλη. Και φυσικά εγώ φαίνομαι ράκος από τον διακεκομμένο ύπνο και τα λερωμένα ρούχα, ενώ εκείνη φαίνεται άψογη και έτοιμη για την κάμερα.

Και πρέπει να της το αναγνωρίσω, κράτησε την απόστασή της από τότε που την κατσάδιασε ο Μπεκς στην αίθουσα αναμονής.

Αλλά όταν μου προσφέρει ένα παρηγορητικό χαμόγελο, δεν με νοιάζει που δεν το εννοεί με τον συνηθισμένο ύπουλο τρόπο της, γιατί όλα τα συναισθήματα που έχω παγώσει τις τελευταίες ημέρες ξεσπούν.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;" λέω με σφιγμένα δόντια, η φωνή μου γεμάτη απέχθεια.

Τα νύχια μου χώνονται στις παλάμες μου, τα χέρια μου γροθιά, και κάθε μυς στο σώμα μου δονείται με αγανάκτηση.

Της παίρνει ένα λεπτό να διώξει το σοκ από το πρόσωπό της, αλλά όταν το κάνει, αναγνωρίζω τη μάσκα της ανωτερότητας που γλιστράει στη θέση του.

"Ο Άλεξ ξύπνησε." ανασηκώνει τους ώμους της, ένα μειδίαμα κοσμεί τα ροζ βαμμένα χείλη της, "Θέλει να μιλήσει μαζί μου ιδιαιτέρως." λέει καθώς ισιώνει το πηγούνι της σε περίπτωση που δεν ήξερα ήδη την περιφρόνησή της για μένα.

"Οτιδήποτε είναι δουλειά του Άλεξ, είναι και δική μου δουλειά."

"Συνέχισε να ονειρεύεσαι, κούκλα."

"Σβήσε το ψωνισμένο βλέμμα από το πρόσωπό σου, Βίβιαν."

"Νιώθουμε ενοχές που παίξαμε με το μυαλό του Άλεξ το βράδυ πριν από έναν αγώνα; Όλοι ξέρουν ότι έπαιζες τα μικρά παιχνιδάκια σου μαζί του. Ότι τον κούρασες. Ότι -"