Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 12

Ακολουθώ υπάκουα, προσπαθώντας να σιωπήσω την αμφιβολία και τον θόρυβο στο μυαλό μου, ο οποίος ενεργητικά υποχωρεί τώρα που το στόμα του είναι στο δικό μου, μετριάζοντας την ικανότητά μου να αλλάξω γνώμη.

Φτάνουμε γρήγορα σε ένα ασανσέρ στο τέλος του διαδρόμου και μέσα σε δευτερόλεπτα μπαίνουμε μέσα.

Ο Άλεξ βγάζει μια κάρτα-κλειδί από την τσέπη του και την βάζει στον πίνακα, ξεκλειδώνοντας ουσιαστικά τον τελευταίο όροφο. Το ρετιρέ.

Έρχεται προς το μέρος μου καθώς το ασανσέρ ανεβαίνει και τοποθετεί το χέρι του χαμηλά στην πλάτη μου.

Η σιωπή ανάμεσά μας είναι ευδιάκριτη και ενισχύει τις πεταλούδες που πετάνε στο στομάχι μου.

"Προς τι η αλλαγή;" ρωτάει ενώ τραβάει τα ισιωμένα μαλλιά μου, προσπαθώντας να μετριάσει το αυξανόμενο άγχος μου.

"Απλά προσπαθώ να ταιριάξω στο καλούπι." λέω αντανακλαστικά, αναφερόμενη στις πολλές φωτογραφίες του στο internet με γυναίκες με ισιωμένα μαλλιά.

Τα φρύδια του σμίγουν, προσπαθώντας να καταλάβει τι εννοώ.

Χρησιμοποιεί το χέρι του στην πλάτη μου για να με γυρίσει προς το μέρος του. Γέρνει το κεφάλι του προς τα κάτω έτσι ώστε να με κοιτάει στα μάτια.

"Μου αρέσουν οι μπούκλες σου." λέει απαλά, το εγώ μου καμαρώνει από το κομπλιμέντο, "Σου ταιριάζουν."

Τώρα που με έχει τοποθετημένη, σηκώνει το χέρι του να απομακρύνει μία τούφα από το πρόσωπό μου.

Μετά τοποθετεί τα δάχτυλά του στην μεριά του σαγονιού μου και με κρατάει εκεί, τα μάτια του ψάχνουν τα δικά μου.

"Έχεις μια ευκαιρία να φύγεις." με προειδοποιεί καθώς το ασανσέρ μας ειδοποιεί ότι είμαστε στον όροφό του.

Η βραχνή φωνή του προκαλεί ένα χάος στη δύναμη της θέλησής μου. Η καρδιά μου χτυπάει ξέφρενα.

Κουνάω το κεφάλι μου με αποδοχή αφού δεν μπορώ να βρω τις λέξεις να του μιλήσω.

Αγνοεί την πόρτα του ασανσέρ που ανοίγει πίσω του και συνεχίζει να κοιτάει προσεκτικά στα μάτια μου.

"Δεν θα μπορέσω να απομακρυνθώ, Ράιλι." λέει καθώς στενεύει τα μάτια του σαν η παραδοχή να είναι επίπονη.

Αφήνει μια βαθιά ανάσα, αφήνοντάς με και περνάει τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά του.