Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 14

Η μουσική γεμίζει τα αυτιά μου καθώς παίρνω την γωνία στο δρόμο μου, τα βήματά μου κομπιάζουν όταν βλέπω ένα άσπρο Range Rover παρκαρισμένο στην είσοδό μου.

Ο ρυθμός έχει φύγει εντελώς από το βήμα μου από το σοκ που τον βλέπω εδώ.

Ο Άλεξ στηρίζεται στο μπροστινό πλευρό του αυτοκινήτου, η σκούρη φιγούρα του φωτίζεται από το άσπρο του αυτοκινήτου.

Ένα σκούρο μπλε μπλουζάκι εφαρμόζει κολλητά στο κορμί του, τονίζοντας τους σκληρούς μύες του από κάτω. Μύες που ακόμη νιώθω στα δάχτυλά μου.

Ένα σορτσάκι εμπριμέ κάθεται χαμηλά στους γοφούς του και τα μακριά, σφιχτά του πόδια σταυρώνουν χαλαρά στους αστραγάλους και φοράει σαγιονάρες.

Το casual πάει πολύ στον Άλεξ. Φωτίζει την ένταση που εκπέμπει από τη φύση του.

Το κεφάλι του είναι σκυμμένο, συγκεντρωμένο στο κινητό στα χέρια του, και τα απείθαρχα μαλλιά του είναι φτιαγμένα καρφάκια με ζελέ.

Ο πόνος της επιθυμίας που χτυπάει το κορμί μου είναι τόσο έντονος, τόσο ακατανίκητος, που σχεδόν πρέπει να φέρω το χέρι στην κοιλιά μου για να τον καταπνίξω.

Αναγκάζω τον εαυτό μου να θυμηθεί να αναπνεύσει ενώ πιέζω το σώμα μου να αρχίσω να κινούμαι πάλι. Να πάω σπίτι. Να πάω στον Άλεξ.

Γαμώτο. Έχω μπλέξει άσχημα.

Τον θαυμάζω από μακριά, δείχνει τόσο απίστευτος και ελκυστικός, και συνειδητοποιώ ότι όλα όσα σκέφτηκα στο τρέξιμο - κάθε προϋπόθεση, κάθε ορθολογισμός, κάθε αιτιολογία του γιατί είναι εντάξει να κοιμηθώ μαζί του - δεν έχει σημασία.

Βλέποντάς τον εδώ, τώρα, ξέρω ότι θα κάνω οτιδήποτε χρειάζεται, ανεξάρτητα από τις συνέπειες, να είμαι ξανά μαζί του. Να επαναλάβω το πώς με έκανε να αισθάνομαι χτες τη νύχτα.

Σαν να με αισθάνεται, ο Άλεξ κοιτάει από το κινητό του και κλειδώνει τα μάτια του μαζί μου.

Ένα αργό, περήφανο χαμόγελο φωτίζει το πρόσωπό του καθώς κάνω τα τελευταία μου βήματα, φτάνοντας στο σπίτι μου.

Αργά βγάζω τα ακουστικά μου. Νιώθω τα μάτια του να τρέχουν πάνω κάτω στο μήκος του σώματός μου, χαζεύοντας το κάπρι κολάν μου και το ασορτί μαύρο τιραντάκι, ένα V ιδρώτα στο μπούστο μου.

"Γεια." λέω κοφτά, το σώμα μου ακόμα κουρασμένο από την άσκηση.

"Γεια σου, Ράιλι." η βραχνάδα της φωνής του που λέει το όνομά μου είναι ένα αφροδισιακό που στέλνει ανατριχίλες στο κορμί μου και προκαλεί ένα μυρμήγκιασμα στην κοιλιά μου.