Παλεύοντας να σε κρατήσω

Chapter 29

Άλεξ

Γαμημένα όνειρα. Μπερδεμένα κομμάτια του χρόνου που τρέχουν στο υποσυνείδητό μου.

Η Ράιλι είναι εδώ. Γεμίζοντάς τα. Καταναλώνοντάς τα.

Και γαμώτο μου αν ξέρω γιατί το συνεχές θέαμά της σε ένα μέρος που συνήθως είναι θολό με τόσο φρικτές αναμνήσεις με γεμίζει με μία αίσθηση ηρεμίας - που νομίζω ότι μπορεί να είναι ελπίδα - κάνοντάς με να συνειδητοποιήσω ότι θα μπορούσα πραγματικά να έχω έναν λόγο για να θεραπευτώ. Έναν λόγο για να ξεπεράσω τα γαμημένα πράγματα που παραμονεύουν εδώ.

Ότι η μαύρη άβυσσος στην καρδιά μου ίσως να έχει την ικανότητα να αγαπήσει.

Η παρουσία της εδώ σε ένα μέρος τόσο σκοτεινό με κάνει να σκεφτώ ότι οι πληγές που κατέκτησαν την ψυχή μου και ήταν πάντα ανοιχτές και χειροτέρευαν, θα μπορούσαν τελικά να κλείσουν.

Ονειρεύομαι - το ξέρω ότι ονειρεύομαι - οπότε πώς γίνεται να είναι παντού, ακόμα και στον ύπνο μου;

Μου παίρνει τις σκέψεις κάθε λεπτό κάθε γαμημένης μέρας και τώρα έχει μπει στο γαμημένο υποσυνείδητό μου. Με σπρώχνει. Με ευνουχίζει. Με καταναλώνει. Με τρομοκρατεί.

Είναι σαν την αρχή ενός αγώνα, σταματάει την καρδιά μου και την επιταχύνει ταυτόχρονα. Με κάνει να κάνω σκέψεις που δεν θα έπρεπε.

Σκάβει βαθιά στο μαύρο μέσα μου και με κάνει να σκεφτώ το όταν, όχι το αν.

Γάμησέ με! Σίγουρα πρέπει να ονειρεύομαι αν σκέφτομαι τέτοιες μαλακίες.

Πότε έγινα τέτοια γυναικούλα; Ο Μπεκς θα με συντρίψει αν με ακούσει να λέω τέτοιες μαλακίες.

Δεν μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από την ανάγκη να είμαι θαμμένος μέσα της ξανά. Να έχω το ζεστό σώμα της κάτω από μένα για να βυθιστώ.

Απαλές καμπύλες. Σφιχτό στήθος. Στενό μ@υνί.

Αυτό είναι όλο. Θα διορθωθώ τότε. Το κεφάλι μου θα επιστρέψει εκεί που πρέπει να είναι. Και τα δύο κεφάλια βασικά.

Και όταν ικανοποιηθώ, θα μπορέσω να συγκεντρωθώ σε κάτι άλλο εκτός από άχρηστες μαλακίες όπως τα αισθήματα και μία καρδιά που χτυπάει και ξέρω ότι είναι ανίκανη να δώσει ή να πάρει αγάπη.

Πρέπει να φταίει το ότι είναι κάτι καινούριο που με κάνει να νιώθω σαν μια απαιτητική σκύλα - τόσο πολύ που ονειρεύομαι εκείνη συγκεκριμένα, όχι μόνο το απρόσωπο, τέλειο σώμα που συχνάζει συνήθως στο όνειρά μου.