Chapter 40

4.8K 267 20
                                    

Καθώς βλέπω στην κουζίνα τον Ζάντερ και την δασκάλα του που διαβάζουν για την ορθογραφία, ακούω την μπροστινή πόρτα να ανοίγει.

Οι ενθουσιασμένες συνομιλίες των αγοριών γεμίζουν το διάδρομο. Συνήθως είναι ζωηροί όταν έρχονται στο σπίτι, αλλά σήμερα ο θόρυβος είναι στα άκρα. Τόσο πολύ που ο Ζάντερ κοιτάει από το χαρτί του και σηκώνει τα φρύδια του.

Ο Ρίκι έρχεται τρέχοντας από την γωνία, τόσο ενθουσιασμένος που τραυλίζει - όπως κάνει συνήθως όταν είναι υπερβολικά ενθουσιασμένος - για ένα δευτερόλεπτο.

"Ρά-Ράιλι και Ζα-Ζάντερ... Βιαστείτε και πάρτε τα πράγματά σας!"

"Δεν τρέχουμε στο σπίτι, Ρίκι." προειδοποιώ, "Για τι πράγμα μιλάς;"

Τα άλλα αγόρια έρχονται τρέχοντας στο σαλόνι πριν να έχει την ευκαιρία να απαντήσει.

Κοιτάζω τα αγόρια για να τα μαλώσω που τρέχουν στο σπίτι όταν η φωνή μου κομπιάζει. Στην είσοδο του δωματίου στέκεται ο Άλεξ. Παράτολμος. Σέξι. Συγκλονιστικός. Οι τρεις λέξεις με χτυπούν αμέσως μόλις τον βλέπω.

Ξέρω ότι είναι ανόητο. Έχουν περάσει μόνο τέσσερις μέρες από τότε που τον είδα ή του μίλησα, αλλά τώρα που είναι μπροστά μου, εκπλήσσομαι από το πόσο μου έχει λείψει. Πόσο ήθελα να τον δω. Να είμαι κοντά του. Να ακούσω ξανά την φωνή του. Να έχω ξανά μία σύνδεση μαζί του.

Τον χαζεύω, τα μάτια μου σέρνονται πάνω στο κορμί του. Όταν συναντώ τα μάτια του, ένα αργό, μονόπλευρο χαμόγελο στραβώνει την γωνία του στόματός του κάνοντας αυτό το λακκάκι που βρίσκω ακαταμάχητο να βαθαίνει.

Ορκίζομαι ότι η καρδιά μου χάνει ένα χτύπο με το γοητευτικό βλέμμα στα μάτια του. Καταπίνω δυνατά προσπαθώντας να κερδίσω την ισορροπία που μόλις με έκανε να χάσω.

Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον, ο δυνατός θόρυβος των αγοριών χάνεται καθώς επικοινωνούμε χωρίς να μιλάμε.

Ο Κάιλ αρπάζει το χέρι μου και το τραβάει, σπάζοντας την ύπνωση ανάμεσά μας.

"Ο Άλεξ θα μας πάει στην πίστα καρτ!" αναφωνεί, ο ενθουσιασμός χορεύει στα μάτια του.

"Έτσι, ε;" ρωτάω, σηκώνοντας τα φρύδια μου και κοιτάζοντας τον Άλεξ.

"Ναι, έτσι." λέει ο Άλεξ ενώ κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου, το στραβό χαμόγελό του τώρα έχει την πλήρη τεράστια ισχύ του, "Πηγαίνετε να μαζέψετε τα πράγματά σας παιδιά και μπείτε στο βαν. Ο Τζάκσον περιμένει."

Παλεύοντας να σε κρατήσωWhere stories live. Discover now