Her Wings (PSS, #2) ✔️

Chapter 25: Respected Territory

Chapter 25: Respected Territory

WE SLOWLY traipsed the little distance from the air to the ground. When his feet landed on the rock where we were standing, he didn't let go of me, instead he flee to a hidden street I have no idea what was it called.

Nangunot ang noo ko nang mapansin ang kakaibang bayan. Dikit dikit ang naglalakihang bahay roon, ngunit tila magkahiwalay dahil may signage na sa pagitan ng dalawang malaking bahay na tila naghahati ng lugar.

"Where are we going? And what is this place?"

Humigpit lamang ang pagkakahawak niya sa aking baywang, "Kailangan muna nating itago ang hitsura mo, kapag napansin nilang isa kang maharlika ay maaaring pagkaguluhan ka."

Bigla naman akong kinabahan sa kaniyang sinabi at mariing kumapit sa kaniyang balikat, "Saan tayo pupunta?"

"Basta..."

Ilang sandali pa'y huminto siya sa paglipad nang makatapat kami sa isang maliit ngunit malinis na bahay. Tinanggal niya ang lasong nakapatong sa aking leeg at mag-isa niya iyong isinuot. Marahan niya akong ibinaba, malumanay na naghiwalay ang aming balat at sinundan ko siyang dumeretso sa tahanang iyon na sa tingin ko'y pag-aari nila.

"Aubrey?" Tawag niya mula sa labas.

Hindi nagtagal ay bumukas ang pinto at tumambad sa amin ang isang babaeng sa tingin ko'y mas bata sa akin ng ilang taon lamang. Beautiful, slender and cute. She looks like George Ezekiel, a cute and girl version.

"Ku-kuya?" Namimilog ang mga mata nito nang mapansing may kasama si George Ezekiel, "Ba-bakit ka nagdala ng babae rito?"

"Tsk," Tanging saad ni George Ezekiel atsaka inilahad ang kaniyang kamay upang papasukin ako sa loob, "Tuloy," ang tangi niyang saad.

Napataas ang kilay ko, napaka pilyo nga talaga ng lalaking ito. Nahihiya akong lumingon sa batang babae na tinawag kanina lamang na Aubrey.

"H-hi," nakangiti kong bati.

Mas lalong namilog ang mga mata ni Aubrey nang mapansin ang hitsura ko, "I-isa po ba kayong maharlika?" Hindi niya makapaniwalang tanong.

Ngumiti ako at umiling-iling, "Huwag mong isipin 'yon, normal akong mamamayan ng Beryllion ngayon."

"Hala...tuloy po kayo," mabilis nitong bawi at maluwag na binuksan ang pinto upang papasukin ako, "Mabuti na lamang at wala pang masyadong Doveo sa labas. Baka pagkaguluhan kayo rito, hindi man lamang nagpasabi si George na bibisita kayo rito." Inosenteng saad ni Aubrey at pinaupo ako sa isang silya.

Napalingon ako sa paligid, maliit lamang ang bahay na iyon ngunit malinis. At kung papipiliin ako kung saan ko gustong manatili, pipiliin kong sa ganoong tahanan bumuo ng pamilya. Tahimik, payapa at simple lamang ang buhay.

"Diyan lang po kayo, ipaghahanda ko kayo ng makakain at maiinom," aligagang saad ni Aubrey na agad namang pinigilan ni George Ezekiel.

"Huwag na, hindi rin siya magtatagal rito."

Gulat na lumingon si Aubrey sa kaniyang pastidyong kuya, "Pasaway ka talaga! Dinala mo dito ang maharlika tapos-"

"Hindi ko siya dinala rito, Aubrey. Nagpumilit yan," masungit na saad ni Ezekiel atsaka pumasok sa isang silid na kurtina lamang ang pansara.

"Kuya!" Pigil ni Aubrey at lumingon sa akin, "Pa-pasensya na po kayo sa kuya ko, sadyang ganyan lang talaga ang ugali niyan pero maaasahan iyan." Nahihiyang paumanhin ni Aubrey.

Ngumiti ako, "Huwag kang mag-alala, naiintindihan ko."

Lumapit si Aubrey sa akin at umupo sa tabing silya, "Maaari po bang magtanong?"