Nie mogę cię kochać.. ~Remus Lupin~

*potwór*

- Co? - spytałam dalej lekko oszołomiona.

- Jak co? - mężczyzna był widocznie zdziwiony moim spokojem. - Nie widzisz co się przed chwilą stało?

- Nic. Zamyśliłam się trochę. - odparłam przecierając czoło.

- Zamyśliłaś?! Dziewczyno on cię zaczarował! Jest wampirem, jest niebezpieczny! - Remus krzyczał wściekły, a ja dopiero naprawdę się obudziłam. - Nie możesz się z nim spotykać, rozumiesz?!  - chwycił mnie za ramię, jakby chciał w odpowiedzi zobaczyć tylko grzeczne kiwnięcie głową.

- Bo co? - odparłam zirytowana. Mnie się nie rozkazuje. Oj nie.

- Bo jest wampirem! - wzburzony zacisnął boleśnie dłoń na mojej ręce. To właściwie tłumaczyłoby ten wisiorek i to, to coś przed chwilą.

- "Bo jest wampirem!", powiedział wilkołak. - odparłam sucho. - Ty pieprzony hipokryto! - krzyknęłam wyrywając się z jego uścisku. - Sam się kurwa nie potrafisz zdecydować, a teraz mi rozkazujesz?! - poczułam jak pojedyńcze łzy spłynęły mi po policzkach. - Wiesz co.. Miałeś rację od początku. - wstrzymałam wszystkie emocje i obojętnie spojrzałam mu w twarz. - To ty jesteś niebezpieczny. - Lupin nic już nie powiedział, tylko odwrócił się i odszedł. - Jesteś cholernym potworem! - krzyknęłam za nim płacząc i bez sił opadłam na kolana. Jest potworem. Jest potworem, bo co chwilę od nowa łamie mi serce. A ja już nie mam siły.  Kilka sekund temu wbiłam mu nóż w plecy, ale jest już za późno. Zranił mnie, a ja zraniłam jego. Lecz teraz, klęcząc i płacząc na ziemi, nie czuję się fair. Wcale nie czuję, żeby był remis..