Kill my Soul || Hisoka x Illumi PL

S02 E03

🍥🍥🍥
|Zmiana narratora|
Leorio

Dni spędzałem przy szklance z drinkiem, powtarzając sobie zagadnienia z podręczników przy zapalonej lampce. Pracowałem na pierwszych zmianach, aby zarabiać na mieszkanie, wydatki i wszystko aby żyć wraz z chłopcami pod jednym dachem. Wyżywić ich to nie taka prosta rzecz. To jak życie samotnego ojca z dwójką dzieci. Oczywiście pomagali mnie jak mogli, ale ostatecznie uwielbiali pakować się w kłopoty. Ciężko okiełznać tą dwójkę.
Brakowało mi Kurapiki. Dzwoniłem do niego co jakiś czas, z nadzieją że znów odbierze. Nie słyszałem go od czasu, gdy wyznał mi...wieści o tych głupkowatych oświadczynach. Co on sobie myślał? Wybierać sobie narzeczonego i nic mi o tym nie mówić? Jakby był conajmniej dorosły...choć w sumie to był. Nie mogłem się pogodzić z tą stratą. Dobrze pamiętałem nasze pierwsze spotkanie. Wtedy bym się nie spodziewał, że kiedykolwiek tak bardzo zatęsknie za jego dumą, matczyną opieką i humorkami. Spieranie się z nim o drobiazgi z biegiem czasu wydawało się całkiem zabawne. Z chęcią sprowokowałbym go do sprzeczki o wartości łowcy. Miło byłoby znów go zobaczyć lecz nie w towarzystwie gnidy, która wyprała mu mózg, wmawiając totalne głupstwa. Martwiłem się. Kurapika wpadał w furię na widok pająka. Co przerażającego musiał uczynić Lucilfer, aby Pika zapomniał kompletnie o powodach swojej zemsty? Jak daleko w jego pamięć zasięgnął, grzebiąc i przestawiając wspomnienia? Właściwie był specjalistą i nie znałem jego sztuczek. Możliwe, że była to jego moc lub wytargował u kogoś jakiś przeklęty przedmiot. Czy było to w ogóle odwracalne? Tyle pytań, a tak mało odpowiedzi.
Zerknąłem na telefon tuż przy książce. Ponownie wybrałem numer blondyna i pozostawiłem urządzenie na biurku, aby móc napić się drinka. Nie liczyłem na to, że odbierze. Momentami chciałem się zebrać, pójść do bazy Trupy Fantomu i samodzielnie zorientować się w sytuacji, przy okazji wyrywając Pike z włochatych odnóży Chrollo... Haha! Włochate odnóża Chrollo! Za dużo alkoholu!

🍥🍥🍥
|Zmiana narratora|
Hisoka

Otworzyłem drzwi mojego mieszkania. Był to dość wysoki wieżowiec z oknami zajmującymi całe ściany. Widoki były zjawiskowe, ogromne. Illumi z tego co słyszałem ze swojej rezydencji na górze również doświadczał tak rozległych widoków, ale były to tylko lasy. Niech tylko poczeka aż się ściemni i miasto rozświetli. To jak mieszkać na sterowcu, nieruchomym sterowcu.
Młodszy rozglądał się po mieszkaniu z zaciekawieniem, dotykając niektórych rzeczy tak ostrożnie, jakby lekkie puknięcie miało zburzyć pół domu. Podszedłem, by zdjąć płaszcz z jego ramion i odwiesić go do szafy tuż przy wejściu. Wydawał się zadowolony z nowego miejsca, ale...to podskakiwanie raczej nie było wywołane podekscytowaniem. Wskazałem mu drogę do łazienki ze śmiechem, a sam ruszyłem do sypialni. Moje łóżko niedługo pozna nowe, śliczne ciałko. Nie mogłem się tego doczekać. Przetestowanie go nadal było jednym z moich pragnień.

- Hisoka, znalazłem twoje gatki w wannie - powiedział młodszy, wpadając do sypialni. Trzymał moją bieliznę za najmniejszy skrawek w dwóch palcach i rzucił nią we mnie.

- Naprawdę? A może grzebiesz mi w rzeczach, hm? - mruknąłem z cwanym uśmieszkiem.

- Hmf! Głupi! - obraził mnie niezadowolony. - Już 17:00, ściemnia się, gdzie będę spać?

- Już jesteś śpiący? Będziesz grzecznym chłopcem i zaśniesz ze mną - powiedziałem z powagą, wskazując na łóżko za mną.

- Haa? O nie, skończyło się spanie z klaunami. Idę na sofę - postanowił bardzo, bardzo zdecydowanie.

Nie zamierzałem robić mu póki co na złość. Znów chciał poczuć się w pełni samodzielny i niech się cieszy swoją "wyższością". Jak tylko uśnie i tak przeniosę go do siebie. Jemu będzie wygodniej, wyśpi się, a moje ręce będą w siódmym niebie. Śpiąc nawet nie zwróci na mnie uwagi, więc upiecze mi się małe obmacywanie. Lubiłem go dokładnie oglądać. To jak mieć ulubionego cukierka, nigdy się nie nudzi.