Έρωτας & Τιμωρία

Αδυναμία

Ορφέας POV

Το ξημέρωμα έχει φτάσει, και εγώ στέκομαι μπροστά από το παράθυρο του σαλονιού μου. Δεν έχω κλείσει ούτε στιγμή τα μάτια μου, άλλωστε δεν μπορώ να κοιμηθώ. Νιώθω λες και δεν χρειάζομαι ξεκούραση. Αυτό βέβαια δεν με κάνει δυνατό, ίσα ίσα που δείχνει την απρόσμενη αδυναμία μου. Δεν με καταλαβαίνω. Ακόμα σκέφτομαι γιατί πήγα να την βρω. Η εικόνα της... φαινόταν τόσο ταλαιπωρημένη, και αυτό εξαιτίας μου. Που να πάρει ο διάολος! γιατί με νοιάζει τόσο πολύ; Μεγάλωσα με το μίσος, με την επιθυμία να αποκτήσω τα πάντα, και τώρα που χάνω κάτι φαινομενικά ασήμαντο.... αισθάνομαι αδύναμος. Τι μου συμβαίνει; Γιατί δεν μπορώ να συνεχίσω να παίζω μαζί της; γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να την παρηγορήσω με τα λόγια μου; Τρίβω το πρόσωπο μου, νιώθοντας απελπισμένος
«Ορφέα;»
Ξεφυσάω καθώς ακούω την φωνή της Πηνελόπης. Δεν έχω όρεξη να ασχοληθώ μαζί της
«είσαι καλά;»
Ρωτάει ενώ τώρα την νιώθω να στέκεται πίσω μου
«ναι»
Απαντάω μονολεκτικά, δείχνοντας της ξεκάθαρα ότι δεν έχω όρεξη για κουβέντα
«θα φτιάξω καφέ, θέλεις;»
Με ρωτάει και ακούω τα βήματα της να απομακρύνονται
«φέρ'τον στο γραφείο μου»
Λέω απλά και μετά κάνω μεταβολή για να πάω μέσα στο γραφείο μου. Κλείνω την συρόμενη πόρτα και μετά πηγαίνω να καθίσω στην δερμάτινη καρέκλα που κάποτε καθόταν ο πατέρας μου. Παραδόξως δεν αισθάνομαι τόσο μόχθο για αυτόν τον άντρα. Γαμώτο, δεν ξέρω τι να κάνω. Μακάρι να ήσουν εδώ μαμά. Νομίζω πως έχω χάσει τον δρόμο μου, πως κάτι έχει αλλάξει μέσα μου. Ξαφνικά ακούγεται το τηλέφωνο μου. Αμέσως το βγάζω από την τσέπη της φόρμας μου για να κοιτάξω ποιος με καλεί. Ο κύριος Αποστόλης. Δεν μου αρέσει αυτό
«ναι;»
«κύριε Κυριαζή, πρέπει να σας ενημερώσω για κάτι»
Με αγχώνει αυτό
«πες μου»
«πριν από λίγο ήρθε η δεσποινίς Χαλκιά από το μαγαζί»
Αυτόματα νιώθω έναν κόμπο στον λαιμό μου καθώς ακούω το όνομα της
«και;»
Ρωτάω σχεδόν ψιθυριστά. Φοβάμαι για αυτό που θα ακούσω
«είπε πως θέλει να φύγει από την δουλειά, για αυτό δεν ερχόταν τόσες μέρες. Θα υποβάλει την παραίτηση της σήμερα κιόλας»
Τι; αυτό είναι εξωφρενικό!
«σ'ευχαριστώ που με ενημέρωσες Αποστόλη. Θα το τακτοποιήσω το θέμα αμέσως τώρα»
«εντάξει, με συγχωρείτε για την ενόχληση και καλή συνέχεια»
Λέει και το κλείνω. Είναι τρελή; γιατί παραιτήθηκε; Γαμώτο, θα πάω αμέσως να την βρω. Δεν μπορεί να κάνει ότι της καπνίσει. Εδώ μιλάμε για την επιχείρηση μου! Αμέσως σηκώνομαι από την θέση μου για να πάω να ετοιμαστώ.