"O Barmen...O Küçük Kız...Karanlık Sokaklar..."

416 40 97
                                    

Açık balkon kapısının önünde kalabalık sokakları izleyen Windy...Yanına doğru ilerledim. Derin derin düşünüyor. Isırdığı dudakları kızarırken nefes sesleri, kalabalık sokağın sesini bastırıyor sanki. New York...Yine buradayız. Bu kalabalık ve boğucu şehir...Her şeyin başladığı yer.

Konserim için geldik. İstememişti. Söylememişti ama açıkça belli etmişti ki haklı. Olan onca şeyden sonra...Ürperdi. Yanındaki varlığımı sonunda hissedebildi sanırım. Döndü. Beni baştan aşağı süzdü ve garip bir soğukluğa sahip gözleriyle izledi. Sessizce.

Gözlerindeki karanlık kaşlarımı çatmama sebep oldu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Gözlerindeki karanlık kaşlarımı çatmama sebep oldu. Uzaklaştı. Yeniden uzaklara uzandı. Sokaklara...Balkon demirlerinden doğruldum. Yüzünü ellerimin arasına aldım ve başını kaldırdım. Korkuyor. Bana bakmaktan. Sanırım aklından geçenleri bilmemi istemiyor.

"Gitmek istediğini biliyorum. Eve dönmek...
İstediğini ama sana söyledim bebeğim. Eve gidebiliriz dedim. Sende bu akşamı, istediğini söyledin."

Aptalca konuşuyorum. Nasıl söyleyebilir ki? Ne diyebilir? Ben onunla gelemem biliyor. Onu bırakmak istemediğimi bildiği gibi. Onun yüzünden bu, kutlama partilerine katılmadığımı düşünüyor zaten ki öyle ama...Hayır. Onunla bir alakası yok aslında. Sadece artık kendimi oralara ait hissetmiyorum. Partiler...Artık ona sahip olduğum için huzurluyum ve ihtiyaç duymuyorum. Alkole...Başka bir bedene...
Yabancı...

İçeri girdi. Koltuğa uzandı ve gözleri yeniden beni yakaladı.

"Gitmek istemiyorum

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Gitmek istemiyorum. Yanında olmak...Yanında kalmak istiyorum. Sadece...Sana da garip gelmiyor mu? Her şey..."

Başımı salladım. Geliyor. Çok garip geliyor. Koltuktan kalktı. Üzerindeki elbiseyi çıkarmam için sırtını döndü. Omzunu öperken ben, gülümsedi. Ayakkabılarını çıkardı ve hafif bir şekilde eğildi. Poposunu bana sürttü ve gevşedi. Bastırıp çekiyor. Sonra yeniden. Fermuarı kavrayıp indirdim. Belini tutup poposunu uzaklaştırdım. Elbise düşünce yeniden çektim. Bedenini koltuğa yasladım ve kilotunu sıyırdım. Pantolonumun fermuarını indirip düğmesini açınca baksırımı kavradım ama o durdu.

Alex Turner || I Wanna Be YoursHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin