Alegria

64

"Ano bang nangyari nung isang araw? Saan ka nakarating?" tanong sa akin nila Mira

Nandito na ulit ako ngayon sa hotel. Last day ko na rito sa Pilipinas at napili muna naming magbond ng mga kaibigan ko kahit saglit.

Naayos ko na naman yung mga gamit ko before we have some bonding. Kaya i don't have to worry.

After ng nangyari nung isang araw, umuwi na ko, dumiretso sa bahay namin, at nagkulong sa kwarto ko ng ilang oras.

Hindi na kami nakakain ulit nang sabay-sabay nila Mama dahil sinundo na rin ako ni Mira kinagabihan.

Nag-iwan ako ng pera sa kanila at sinabi ko na pumunta na lang sila sa airport sa araw ng flight ko para naman makapagpaalam kami ng maayos sa isa't isa.

"Huy! Tinatanong ka namin!" sigaw sa akin ni Rose dahil nakatulala ako

"Ha? Ano— ano ulit yung question niyo?" tanong ko

"Nakakaisang beer ka pa lang pero parang nauna ka pang malasing sa amin." sabi ni Mira

Inulit ni Rose yung tanong, "Saan ka nakarating noong isang araw? May sinasabi ka sa amin kanina na pinuntahan mo e"

"Ah.... ayun ba? Wala talaga akong pinuntahan. Lahat yun panaginip." saad ko

"Anong pinagsasabi mo?! Panaginip?!"

"Actually, yun na yung pinakamahaba kong panaginip in my entire life."

Wala nang nakasagot sa kanila dahil nagulat sila. Kaya tinuloy ko yung kwento.

"Hinatid ko sila Mama sa school. Habang on the way kami, ang dami naming pinag-usapan. Then nung nahatid ko na silang lahat, nagdrive na ako pauwi. Tumigil ako saglit...."

Natawa ako, "....nagbreakdown ako sa gilid ng daan. Hindi ko namalayang nakatulog ako habang nakayuko sa manibela. Tapos ayun, nanaginip na 'ko"

"So yung sinasabi mong nakarating ka ng Maalalahanin.... hindi totoo?! Ganun?!" tanong ni Grace

"Yup. I don't know if matatawa ako or what dahil Ely and i literally talked on that dream, including Jeng. And lahat ng sinabi nila doon, ang linaw like what the fuck, sobrang weird."

"Isa lang ibig sabihin niyan, mukhang kailangan niyo talaga mag-usap bago ka ulit bumalik sa New York." suhestiyon ni Blythe

I was this person na kahit na alam kong para sa ikabubuti ko, pinapairal ko pa rin yung pride ko.

My friends? They had good opinions though. Pero feeling ko talaga, hindi ko kakayanin na gawin.

"Hindi na 'ko makikipag-usap. Bukod sa wala akong lakas ng loob, after that long dream, i've realized na siguro kung mag-uusap kami personally sa totoong buhay ni Ely baka ganun din yung sasabihin niya."

Sabi ni Mira, "Ikaw pa man din nagsabi na you can take the risk, tapos ganiyan? Wala ka nang lakas ng loob?"

"Sa tingin ko this time, hindi na pag-take ng risk yung kailangan eh. I should be silent na lang siguro and forget all the memories, in a much better way. Marami pa namang paraan para makalimot."

"Well, bahala ka sa buhay mo. Its your own decision." sabay inom ni Mira sa beer niya, "Mukha namang masaya na si Ely, even though wala ka. You should be proud because kinaya niya."

Proud naman talaga ako kay Ely. Eversince.

I suddenly remember that in my dreams, sinabi ko sa kaniya na proud ako dahil kinaya niya kahit wala ako.