( 16 )

469 50 1
                                    

မာန္ခ အခန္းထဲကေန ေျပးထြက္သြားေတာ့
တဘက္ကို ခါးမွာခပ္ျမန္ျမန္ပတ္လိုက္ၿပီး ေဂ်
ေျပးလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က် သြားတယ္။  မာန္ခကအခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီ။

''မာန္ခ ဒီမွာ မင္းဝတ္မယ့္ အဝတ္အစားေတြက်န္ခဲ့တယ္ ´´

အခန္းထဲကေန ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနတယ္။ ေဂ် သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ မာန္ခဟာ သူ႔ကို စကားေျပာဖို႔ေရာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ေရာ ခက္ေနမယ္ဆိုတာေလ။

'' Ok Ok ငါ ဒီ အဝတ္အစားေတြကို တံခါးေပါက္ဝမွာပဲ ထားခဲ့မယ္ ´´

အဲဒီေနာက္  ေဂ်‌ ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ ျပန္ခဲ့ေတာ့တယ္။
မျပန္ခင္ မာန္ခၾကားေအာင္ ေျပာရတယ္။

''ငါ့အခန္းငါ ျပန္ၿပီေနာ္ ။ မင္း ထြက္ယူလို႔ရၿပီ ´´

ေဂ် သူ႔အခန္းသူ ျပန္သြားမသြား အထဲကေန
အခန္းတံခါးကို နားနဲ႔ကပ္ၿပီး မာန္ခ နားေထာင္ေနတယ္။
ထို႔ေနာက္ အခန္းတံခါးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဖြင့္တယ္။  ေဘးဘီေဝ့ၾကည့္ရင္း အဝတ္အစားေတြကို လွစ္ခနဲလွမ္းယူၿပီး အခန္းထဲျပန္ဝင္သြားပါတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ညစာစားတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္တဲ့အထိ မာန္ခအခန္းထဲကေန အခန္းျပင္ မထြက္ဘဲေနေနမိတယ္ ။  ေဂ်နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔အတြက္ အရွက္တရားက ကန႔္ကြက္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစာအိမ္ကေတာ့
ဗိုက္ဆာေၾကာင္း တြန္းအားေပးေနၿပီ။

''ဂြီ ဂြီ ´´

မာန္ခ က်ိတ္မွတ္ၿပီး သည္းခံေနရတယ္။
ေဂ်နဲ႔ လုံးဝ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုံလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။
          
                 . . . . . . . . . . . .
      

''က်ေတာ္ ကိုမာန္ခကို ညစာ စားဖို႔ သြားေခၚလိုက္မယ္´´

စားပြဲေပၚမွာ အစားအေသာက္ေတြ ျပင္ဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ပီက်ဴးက ေျပာေတာ့ ေဂ် တားရတယ္။

''သြားမေခၚနဲ႔ သူလာမွာ မဟုတ္ဘူး´´

''ဘာျဖစ္လို႔လဲ။  သူေနမေကာင္းလို႔လား´´

''မဟုတ္ဘူး ။ သူရွက္ေနတာ ´´

''ဘာျဖစ္လို႔ ရွက္တာလဲ ´´

 Secret Commando  [ Zawgyi + Unicode ] CompletedOnde histórias criam vida. Descubra agora