Vadedilmiş Cennet

59-Bebeğim

Kanlar içinde uzanan kadının avuçlarında kanla kaplı bir kundak vardı. Kundağın içi boştu.. Zira.. Kolları arasında manaya dönüşüp yok olmuştu bebeği..  Boş kundağı kalbinin üstüne bastıran genç kadını temizlemek için ona yaklaşmak isteyen hizmetliler tam elini uzatacaktı ki aniden oturur pozisyona gelen genç kadın kül olmuştu..

Ona uzanmak isteyen elin sahibi olan hizmetliler aniden duvara savrulurken saatlerdir kapının önünde onu bekleyen Zac anlını duvara dayamıştı. İçerden çığlık sesi gelirken gecenin ayazında, kanla kaplı bir kadın belirmişti paramparça kapının eşiğinde. 

Paramparça kelimesinin neresine koysan virgülü elde kalıyordu cümleler ve sahneler. Gerisine koysak şiddetle kırılmış bir kapı, ilerisine koysak kırılmış bir kadın vardı elde..

Kadının küçük ayakları yerde kanlı izler bırakırken uzun süredir bebek tarafından yenen manası geri dönmüştü. Lacivert gözleri parlayan kadın çıplak ayakları ile ilerlemişti koridorda. Etrafında ki mana bir rüzgar oluşturmuş, yakınında ne varsa zarar vermiş veya savurmuştu. 

Genç kadının kanlı ayak izleri Zace doğru ilerlerken kuru dudaklarından çatla bir ses çıkmıştı..

---------------

Hanadan

PAramparçaydım.

İlkinden daha hiddetli, ilkinden daha şiddetli bir şekilde paramparça idim. Canım yanıyordu. İçimi yakan ateş beni kül ediyordu. Çaresizce can vermiştim bu gün ben. 

Çaresizce gebermiştim sevdiğim adamın avuçlarında. 

Geçmişte yaptığım hiç bir şeyi tekrarlamasamda..

Yine buradaydım işte!

Hiç bir şeyi olmadan, sevdiklerini koruyamadan geberen bir acizdim.

Ama bu defa..

Bu defa ölen ben olmayacaktım sadece. 

Bu defa cehenneme benimle birlikte gelecekti Oswald. Bu defa yalvaracaktı. Ölmek için yalvaracaktı acıyla kıvranırken.

Bana yaşattığı evlat acısını yaşayacaktı. 

Ve geberecekti kederle kan kusarken..

Gözyaşlarım gözlerimde damlarken Zace bakıyordum.

'Kül oldum..'

Dudaklarımda ki kahkha hemen ardından çıkarken artık aklım yoktu.

Artık vicdanım yoktu.

Artık kalbim yoktu.

Artık..

Ben yoktum.

Zac titreyen elleriyle beni sarmak isterken manam onu kesmişti.. Lakin Devolde soyundan birisi olarak kendini koruyabiliyordu kısmen. Ve ölümcül yaralardan ziyade küçük kesiklerle kurtuluyordu.

Beni sararken kollarıyla kanla ıslanmış olan tenime değmişti sıcak teni. Ve o an anlamıştım..

Bebeğimin soğuk teni gibiydi yaşayanlar.. Zira..

Benim bebeğim ölmüştü.

Benim...

Zihnim gerçekleri kavrarken iki elimle asılmıştım Zacin siyah ceketine. Ağzımdan çıkan haykırışlar yeri ve göğü bir ediyordu. 

'Bebeğim!'

Çığlığım rüzgara karışırken Zacın hıçkırıklarla dolu teselli cümlelerini duyamıyordum. Sağır olmuştum..