The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 58: Pleading Peace

Soulless Chapter 58:
Pleading Peace
~♛♛♛~

"Anong gagawin natin senyor!? Hindi nagbabago ang lagay ng mga sugat niya!"

"Dugo! Kumuha ka ng dugo!"

"Walang pagbabago, hindi nagsasara ang mga sugat niya. Baka ikamatay niya ang pagkaubos ng dugo!"

I heard voices in my dream. Voices that doesn't sound familiar to me, yet they all sound worried.

A kind of tone that i am longing. Gusto ko sanang makita sila, lalo na kung para kanino ang pag-aalalang iyon. Ngunit ang tanging nakikita ko lang ay dilim.

Dilim na tila walang katapusan.

I tried to searched for them through the dark to ask for help, but all i could do is to listen to there voices.

Sinubukan kong pakinggan ang boses nila, ngunit kahit anong gawin kong takbo ay tila hindi ako makaalis sa kinalalagyan ko.

I drop of my tears fall on my cheeks.

Slowly, fear starts to envelope me.

Nagpalinga linga ako sa paligid, sumisigaw sa kawalan, ngunit kahit anong gawin ko tila walang nakakarinig. Tila walang gustong sumagip sa akin.

Hanggang sa isang matamis na bagay ang bumagsak sa labi ko. The metallic taste of it is all enough to make me realise that it is blood.

Mula sa isang patak, naging dalawa, naging tatlo hanggang sa sunod-sunod na pagpatak.

I lick my lip to taste all of it. It's sweetness starts to replace my fear by something else. A need to drink something.

And then i remember Mira's blood offering. I shut my lips at the sight of her face and stop myself from the need i shouldn't felt. I closed my eyes tightly, as if it could help me.

Ginawa ko ang lahat upang pigilang tikman ang matamis na bagay na iyon ngunit tila lalo ko lamang tinakam ang sarili ko.

I open my eyes harshly and bit the arm in front of me. Tila wala ako sa katinuan ng mga sandaling iyon dahil tanging ang dugo lamang na nasa harapan ko ang nasa isip ko. Wala rin akong pakialam sa paligid o kung kaninong braso iyon. Ang alam ko lang ay ang lasa ng dugong tinitikman ko. Matamis, sobrang tamis, malayong malayo sa dugong ibinibigay ni Mira.

And my thirst is just getting too much as i tried to devour it. Gusto kong ubusin, tila hindi ako makukuntento sa simpleng tikim lang. It is familiar yet I don't remember where and whom own it.

I tried to look at the owner only to realise that i can't trust my vision. Magulo ang imahe na nasa harapan ko, parang totoo na parang hindi. Ang sigurado lang na totoo ay galit sa akin ang nilalang na nakita ko, at tiyak na hindi siya ang lobong nagbibigay ngayon sa akin ng panibagong buhay.

I look back at the arm in front of me and dig more. I heard him growl, but instead of worrying it add more fuel to my needs.

Dylan's Pov.

"Save... Her" binalot ako ng kakaibang kaba at takot matapos ibulong ni binibining Athalia sa isip ang salitang iyon.

Kulang ang salitang nabigla kami ng bigla siyang lumitaw sa kagubatan ng manor ng pamilya Crossiford. Katatapos lamang naming labanan ang mga tauhan ng mga konseho na siyang humahabol sa hari ng mga sandaling iyon at ang manor ang magsisilbi naming pahingahan upang makabawi ng lakas. Ngunit ang salitang pahinga ay tila isang istranghero para sa amin.