The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 34: Ruined Petals

Soulless Chapter 34:
Ruined Petals
~♛♚♛~

I got the biggest surprise in my life when i saw my dear beloved cousin in my room, seating like a majesty on my own bed with a wine glass on her hand.

May kakaiba marahil sa hangin ng Harilia upang bisitahin ako ng magaling kong pinsan.

But I disregard her presence and walk to the right side of my room where my things are places neatly.

Inilapag ko ang mga bitbit ko at hinanap ang gunting na siyang pakay ko, matapos noon ay maingat kong ginupit ang mga dulong bahagi at hinanap ang plorerang siyang paglalagyan ko ng mga espesyal na rosas.

Yung ngiti ko kanina kasama si lukas ay natitiyak kong nakapinta parin sa mga labi ko habang inihahanda ang lahat, ngunit naglaho iyon ng makita ko ang ginawa ni Athalia sa mga rosas ko.

"Athalia!" Nabitawan ko ang vase na hawak ko at mabilis na tinawid ang distansya namin.

I grab the wineglass in her hand and throw it to the wall, make it shatter into pieces and give her the best slap that she deserve.

Tears wanted to stream down on my face, but i stop myself.

With a trembling hand i grab my roses and showed it to her face.

"Look what you did! You bitch! Just look what the fuck you did!" I want my roses to be white and clean, but Athalia ruined it by pouring the blood wine on my roses.

Gusto kong magising siya sa kahibangang ginawa niya ngunit sadyang baliw ang pinsan ko dahil imbes na humingi ng tawad ay mapang-insulto pa siyang tumawa bago marahas na hinila ang pulso niyang hawak ko parin.

I recognise the red mark on her cheek as she trace it using her palm, but i can't feel anything aside from the anger that are starting to build inside.

"Really? For a roses, nagawa mo akong saktan eloisa? Nasaktan ako sa ginawa mo pero hindi naman mahalaga sayo ang nararamdaman ng mga nasa paligid mo hindi ba?" I couldn't feel the pain in her voice as i see red surrounding my environment by hearing what she just said.

"Yes! Hindi ko alam at wala akong pakialam! Why would i care for anyone beyond me? Huh? You and everyone around me are just a low creature who want my position in this land!"

"The Queen feed you with too much insecurities that it turned you to be like this! Look what it did to you Eloisa." She look disappointed while saying those things but her words send daggers on me. "I don't care about your position or that damn flowers! Wala rin akong pakialam kung gaano pa kababa ang tingin mo sa akin dahil hindi ko kailanman palalampasin ang bagay na ito."

Napapailing sa mga sinasabi niya. "You are talking nonsense, bakit hindi ka nalang umalis sa silid ko at bantayang muli si Alicia gaya ng palagi mong ginagawa! Get out Athalia!"

"No! Not unless you tell me who the hell gave you that blood wine! Alam mong may iba pang nakahalo jan hindi ba?"

Tumalim ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. "Leave my blood wine alone Athalia."

"Not gonna happen until i break the bones of that person Eloisa."

Mira's face cross my mind, isang imahe nang mabuting kaibigan na kahit kailan ay hindi ko ipagkakanulo.

"Leave now Athalia!"

"Hindi ako aalis, hangga't hindi mo sinasabi kung sino ang nagbibigay sayo ng mga lason na yan."

Natawa ako ng pagak sa tinuran niya. "Kung lason ang tawag mo sa inuming bumubuhay sa akin, then let my die drinking that poison. Mapapadali ang buhay niyo kung wala ako, hindi ba?"

"Nasan na ba napunta ang utak mo para mag-isip Eloisa! Pumayag na ako sa kasunduan na ginawa niyo ng lobong iyon upang mabuhay ka ng normal! Pero hinding-hindi mo ko mapapapayag sa bagay na ito!"

I can feel the frustration, the anger, the anxiety and that feeling i am keeping on the side. I don't want to recognise it, ngunit narito si Athalia upang ipaalala sa akin ang masamang bagay na iyon.

Ang mga luhang pinipigilan ko, sunod-sunod na bumagsak sa mga mata ko.

"Yung kasunduan na sinasabi mo, wala na yun Athalia. Nakalimutan na iyon ni Dylan. You wanna know why?" I smirk before giving her the most logical answer in this world. "Because Alicia came."

Gusto kong ngumisi nalang sa lahat ngunit unti-unti lamang itong nauwi sa malungkot na ngiti. Yung galit na naramdaman ko unti-unting napapalitan ng panghihina sa lahat ng mga nangyayari sa akin "Yang mga lasong sinasabi mo yan ang pumapalit sa lahat Athalia. Kung naging maayos ang lahat ng araw na iyon, wala sana ako sa sitwasyon na ito. I won't have this dirty secret if they just put me as their priority, pero hindi ako iyon ei. Para sa mga magulang ko, anak lang nila ako." I smile sadly at her who left dumfounded, maybe at the sight she's seeing. "At para kay Dylan, isa lang akong responsibilidad na kinailangan niyang akuin."

Itinapon ko ang mga bulaklak na sinira niya habang humihingi ng tawad kay lukas.

Hindi marahil para sa akin ang mga ganitong bagay, that even Athalia came in just to ruin it.

"Eloisa, walang kinalaman si Alicia sa mga bagay na ito. Kakausapin ko si Dylan pero mangako ka na titigilan mo na ang pag-inom ng mga lason na iyon. Hindi ka noon matutulungan."

I inhaled sharply upon hearing that Alicia is still the innocent one.

"Lumayas ka nalang sa kwarto ko Athalia dahil wala kang makukuhang kahit na ano mula sa akin at huwag mo naring kakausapin ang lobo na iyon." Pinunasan ko ang pisngi ko at pilit na ipinapaalala sa sarili na ito na ang huling beses na iiyak ako sa harapan niya.

"You are not my boss Eloisa at malalaman ko rin kung sino ang nagbibigay nito sayo. Protect that person at all cost my dear cousin, dahil oras na malaman ko kung sino siya, ibibigay ko ang parusang nararapat sa kaniya." She left after saying it and all i could do is to stare at the close door.