The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 7: The Crimson Thread

Soulless Chapter 7:
The Crimson Thread
~♛♛♛~

The queen is on the peak of her speech when the first commander of the rank enter the dining hall. I can smell the relief of my tiya and my father who happen to returned on our table when her queen tried to speak again. We both know what her queen can do and say with his bastard if he tried to escape this little feast.

From the corner of my eyes, I can see how the fist of my mom form into a ball. She's anger, I know, but instead of pity I found it...funny.

It's not normal, a daughter and a mother should always rely on each other, but in my family's case it is normal. Fighting for everything to get what you want is normal. Even a little satisfaction on a small things like this.

"Gregorio, ano ang iyong sadya sa ganitong oras?" The Queen compose herself again. Her sweet yet poisonous lips showed again a smile that anyone could be deceive.

Yumukod ang panauhin namin bago sinimulan ang tunay na sadya. I drink up my wine then a heat flowed on my veins. It make me stop a bit but not too soon, the feeling subside quickly.

"Patawad sa kapangahasan mahal na reyna, ngunit isang mahalagang liham ang dumating ngayong gabi"

Then he showed us the crimson envelope with the signet of the High Council...

Sumeryoso ako ng makita ang pamilyar na selyong iyon at tiyak kong hindi lamang ako kung hindi pati ang mga kasama ko sa hapag na ito.

Bihira dumating ang isang gaya nito sa aming bayan. At iisa lamang ang dahilan nito, isang mahalagang pagpupulong nanaman ang kailangan nilang puntahan, at maraming kahulugan ang bagay na iyon- bagong batas, kalakaran, bagong pinuno, mga kasalanang nilabag ng isang bayan o kung minsan ay kamatayan ng isa.

Simula ng mamulat ako ay ito pa lamang ang ikalawang beses na may ganitong uri ng imbitasyon ang dumating sa aking mga magulang. Napalingon ako kay tiya Mella nang maalala ang unang beses, tutok ang mga mata niya sa pagkain ngunit iba naman ang ritmo ng kaniyang puso, mabilis iyon hindi natutuwa ngunit tiyak kong galit.

'Pakiusap cornelia, gamitin mo ang kakayahan mo kailangang mailigtas ni adolfo! Wala siyang kasalanan, natitiyak ko iyon! hindi siya dapat mapatawan ng kamatayan, ikamamatay ko iyon...pakiusap. Parang awa mo na, t-tulungan mo ko..'

Mula sa siwang ng library nakita ko kung paano siya talikuran ng aking ina. Reyna na siya ng mga panahong iyon at kahit musmos pa lamang ay batid ko na kaya niyang iligtas ang buhay ng asawa ni tiya Mella. May kakayahan siyang makita ang nakaraan at isa sa matataas na konseho ang kayang pumasok sa isip ng isang nilalang. Ngunit sadyang walang puso ang babaeng nasa tabi ko.

Nakakaawa, ngunit sa kabilang banda ay nakakatawa sila. Nagagawa niyang kumain kasabay ng reyna, kasabay ng taong dahilan kung bakit hindi niya nailigtas ang asawa niya.

Tumayo ang hari at syempre sinabayan iyon ng kaniyang reyna.

"Ihanda mo na ang mga kakailanganin natin Gregorio." nagbigay galang ang tauhan ng hari at mabilis kumilos paalis.

"Mella, nais mo bang sumama sa amin o gusto mo ay ipasundo na lamang kita kay Sebastian?"

Umangat ang tingin ni tiya Mella at umiling, senyales na nais niyang parusahan ang kaniyang sarili. "Don't call him, sasama ako sa inyo"