Soulless Chapter 53: Cry on Her Plea

352 10 1
                                    

Soulless Chapter 53:
Cry on Her Plea
~♛♚♛~

I check my wound for the last time and i cringed upon seeing that it is still there. Kung mayroon sigurong dapat ipagpasalamat, iyon marahil ang pagsara nito ng tuluyan at ang pagkawala ng sakit.

But it's still not enough for me.

I close the button of my dress and tie the ribbon on it's center, before i puffed a breath that i didn't intend to keep on my chest.

I look normal as i stare at my body. Hindi mahahalata na may kakaiba sa akin kung hindi tatanggalin ang kasuotan ko, ngunit ang pangamba ay hindi nawawala sa dibdib ko.

Ito marahil ang bunga na matatanggap ko dahil sa kasalanang nasimulan ko. And i know who can help me to ease this worry inside my chest

"Lady Eloisa, you are not allowed to leave this house until-"

I raise my hand into his face to make him stop on whatever he will say.

Isa siya sa dalawang ranggo na itinalaga ng aking ama upang bantayan ako, at sa tuwing lalabas ako ay nakasunod sila parati.

This kind of set-up is actually getting into my nerve, but i needed to keep my composure, just like what the Queen said.

"Play the game that your father start Eloisa."

A simple phrase yet poisonous.

"I know my father's order. I am still inside our house so you don't need to follow me."

I left them after saying it and they just obliged without blabbering their complain.

Si tiya mella lang naman ang hindi pinapayagan ng konseho na lumabas dahil tiyak na manggugulo ito kay Alicia, ngunit masiyado yatang nangangamba ang aking ama sa mga kaya kong gawin na maging ako ay binigyan rin niya ng mga bantay.

I hate how he treated me.

But i don't need any emotions that can be a hindrance, not until i prove to him that Alicia was a mistake to keep.

Hindi dapat niya iniingatan pa ang babaeng maaaring sumira sa pangalang iniingatan niya ng napakatagal.

I walk on the empty hallway and stop at my favorite staircase. Pababa ang hagdan, madilim at walang sinuman ang nagnanais na tumuntong sa bahaging ito ng palasyo. They say that they heard voices inside that empty hallway, different kind.

Hindi ko tiyak kung ilusyon lamang nila iyon ngunit para sa akin at kay Athalia, ito ang paborito naming lugar, lalo na ang hagdan na nasa aking harapan.

I check the peremiter if someone follow and descend afterwards on the dark alley when i felt nothing.

I let my eyes light up my path at ng napadaan ako sa isang salamin ay ang matingkad na kulay na pula lamang ang aking nakita.

I smirk at how beautiful my eyes at this color, but i remember the golden eyes of Alicia. It must be gold and beautiful, but it still not bound to exist in our world.

Pinagpatuloy ko ang paglalakad hanggang sa makita ko na ang pintuang siyang pakay ko. It was just made by wood and some metal, hindi kaaya-aya sa kahit na sino ngunit para sa akin isa iyong mahalagang pinto sa aming tahanan.

I pull it's handle and the sound it made might be more scary to anyone whose not tough as we are.

The forest welcomed my sight when i step out of our hidden door, together with the sound of the falls that are just near. Maraming ganitong uri ng daanan sa loob ng mansyon, hindi naman iyon nakakapagtaka dahil palasyo ang tinitirhan ko, ngunit nakakasawang ipagmalaki at isigaw dahil ang tingin ko lamang sa lugar na iyon ay kulungan.

The Soulless Queen (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon