The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 46: Crimsons thread

Soulless Chapter 46:
Crimsons thread
~♛♚♛~

I wipe the single tear on my face as they say the last word for the lost leader of safria. For lukas.

They announce it the morning after i visited safria. Nasa pagpupulong na naman ang mga pinuno at ang buong imperial ay nagluluksa kasabay ng kanilang bayan.

Nasasaktan ako ngunit alam kong hindi ko pwedeng ipakita iyon kaninuman kahit na ako ang sentro ng sinasabi nilang dahilan ng pagpanaw nito.

'She killed our alpha"'

'she broke the thread of their bond'

I know it's true but killing him is not my intention when i said those words.

It's for the better, but now it became the worst.

How will i undo my mistake?

The answer is too obvious, it can't be undone anymore, yet their mind won't accept that kind of reasoning.

Just like how they talk ill things behind me.

Bumuga ako ng hangin bago tumalikod sa lahat.

I know they will talk now that i am out from their sight  but i don't give a damn at this point. Ang gusto ko lang ay magpahinga, pansamantalang pahinga.

Pero mukhang malabo iyon dahil sa tahimik na hallway ng imperial natagpuan ko si athalia, nakasandal sa pader habang hinihintay ako.

"You should be in the Hall Athalia." I state without looking at her.

"I should say the same to you Eloisa, nasa Hall ka rin dapat. Nakikinig sa kanila." Wala akong marinig na pang-aasar sa tinig niya o baka ako lang ang nag-iisip noon dahil sa estado ko.

I am broken, yet i need to act normal.

"Staying with them won't bring the life of that...man" i whisper the last words as i bit my lower lip to suppress the emotion that i wanted to show.

"Yeah, hindi na nga babalik ang buhay niya. But you should at least pay him a respect my dear cousin. Lalo pa at alam kong dahil sa akin kung bakit mo ginawa ang bagay na iyon."

I look at her face and the sorrow and pain is to visible on her face.

I put on my mask, the mask of anger.

"Ano ba ang tingin mo sa sarili mo athalia? Ganoon kahalaga? Why would i sacrifice a leader's life just for your own sake? Huh! What you hear has nothing to do with you my dear cousin." I gave her a cold stare when she look straight to my face.

"I know you Eloisa more than you knew yourself. Kahit na maskara pa ni Elise ang ipakita mo sa akin ay kilala parin kita. Alam ko kung kailan ka nagsisinungaling at nagsasabi ng totoo. And right now you're lying."

I was about to hit her face for saying those words, ngunit nabitin lamang ang mga palad ko sa ere.

I can't hurt her, not Athalia.

"Stop putting your name on this mess Athalia, what i did has nothing to do with you. It is all because of me."

I made my sentence very clear upang hindi niya maramdaman ang sakit ng pagkakamali, because if she does ay baka tuluyan na ako malunod sa dami ng kasalanan ko sa kaniya.

I just lost a friend, and i couldn't afford to lose another one.

"Stop it ate, i know the safria's dukesa, at alam kong ipinunta mo doon ang tungkol sa nakita mo tungkol sa mangyayari sa akin." She force a small smile that break the wall i put around me. "Ginawa ko rin ang ginawa mo, dinalaw ko rin sila upang mabago ang nakita mo kaya alam kong walang paraan upang mabago ang hinaharap, but you are too smart for your own good ate, na nagawa mo ang isang bagay na alam mong hindi dapat. You are slowly trying to change what you must not. Aminin mo sa akin na sinadya mo ang bagay na iyon upang subukan ang tadhana."

Iniwas ko ang aking tingin at muling ibinalik ang harang sa paligid ko.

"Wala akong aaminin Athalia dahil wala akong ginawa na hindi dapat. Stop putting a story in your head."

I left after saying those words. Taas noo parin hanggang sa makapasok sa sarili kong silid.

Nanghihina ako at mas lalo akong nanghina nang makita ko si Dylan sa silid ko. Nag-aalalang nakatingin sa akin.

"Prinsesa." He open his arms, inviting me to be in his arms.

I slowly walk towards him at nang makarating ako sa kaniya ay hinayaan kong makulong ako sa mga yakap niya.

For me it is a rare moment, sa tagal ko siyang hindi nakita pakiramdam ko ay palaging ito ang una, at habang yakap niya ako ang nasa isip ko ay si lukas ko at ang buhay na pinipili ko.

Isang buhay na hindi dapat para sa akin.

"Dylan, may nagawa akong pagkakamali." Ngumiti ako kahit hindi niya nakikita, isang pilit na ngiti para sa sarili ko. "Pero sana ay manatili ka sa tabi ko, kahit ikaw nalang. Tanggap ko nang hindi mo ako kayang mahalin ngunit nakikiusap ako. Huwag mo kong iiwan."

I plead for the first time but he just sighed and didn't say any word. Pero kahit masakit ay tinatanggap ko parin ang kapalaran ko.

I choose this man over my destiny.

I choose to fight alone rather than the warm life that Lukas could give.

Sabi nila we must do what we think is right to prevent the wrong one to happen, but in my case i choose to do the wrong one to prevent the right things to happen.

I am declaring a war against my fate dahil may isang batas ang bawat clairvoyant na hindi malinaw sa iba.

They didn't know that a clairvoyant can change the future ngunit sa bawat pagbabago kailangan ng matinding kapalit.

And as my tears fell ay ang siyang pag-amin ko sa sarili ko sa kasalanang ginawa ko.

I gave up my mate just to change my cousin's fate at ang hiling ko ay tanggapin ng diyos ng kapalaran ang handog ko.

Isang buhay para sa isa ring buhay.