The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 12: Unseen Crown

Soulless Chapter 12:
Unseen Crown
~♛♛♛~

Mabilis na kumuyom ang palad ko ng mawala siya sa paningin ko.

I calm myself and close my eyes again. Tightly shutting everyone around me.

"Ayoko sa nakita ko"

Mabilis na dumilat ang mga mata ko ng marinig ang baritonong boses na iyon. Sa isang sulok ay naroon siya, nakamasid sa akin habang matalim na nakatingin sa mga mata ko.

Nilibot ko ang mga mata ko sa paligid, checking if everyone might see him and when the coast is clear ay mabilis ko siyang hinila sa tinatawag nilang dark aisle.

"What the hell do you think you're doing!?" I control the sound of my voice but my anger can't.

I tried so hard on not to bump on him. Hindi ko isinama sa plano ang makita siya kahit natitiyak ko na magtatagpo at magtatagpo ang mga landas namin.

Why? Because he hold a secret, my secret. At bukod doon ay hindi ko nagugustuhan ang anumang nangyayari sa akin sa tuwing malapit siya.

"Vincent Vazel, iyon ang pangalan ng bampirang kausap mo kanina hindi ba?" Matalim parin ang tinging ipinupukol niya sa akin at hindi ko maiwasang hindi pansinin ang bagay na iyon.

Ngunit imbes na tingnan siya ay minabuti kong abalahin ang sarili sa mga librong nasa paligid namin, dumampot ako ng isa at binuklat ito.

"Anak siya ng isa sa mga konseho ng Harilia hindi ba? hindi ganoon kataas ang tungkulin ng pamilya nila pero kung kausapin ka niya kanina ay parang pantay lang kayo"

"Ano naman iyon sa iyo lobo? You don't care with whom will I associate myself, labas ka na kung sa isang alipin pa ako makipag-usap"

"Ano? Ganun na lang iyon? Kamahalan baka nakakalimutan mo na kaibigan ko ang pakakasalan mo? At ang marinig ang mga sinabi ng nilalang na iyon ay hindi kailanman naging kaaya-aya sa pandinig ko"

I felt a pang of pain when he said it. Para bang iba ang inaasahan kong sasabihin niya sa mga narinig ko.

It's weird, and stupid.

"Anak ka ng mga pinuno ng bayang ito at isang mabuting bampira si Ren at kung ipagpapatuloy mo ang kalokohang ito ay mapipilitan akong sabihin ang lahat sa konseho niyo-"

I didn't know what got into me, dahil otomatikong lumipad ang palad ko at lumagapak sa pisngi niya.

It made him stop, and stared at me with a deadly glare.

"W-wala kang karapatan na magsalita nang kahit ano laban sa akin! I am still the heiress of this land, at wala kang gagawin na kahit ano! Labas ka sa gulo namin!"

I tried to redeem myself but my voice quiver. He stared at me for a moment then from anger his eyes slowly soften.

"Nanginginig ka"

Bulong lang iyon ngunit malinaw sa mga kagaya ko ang sinabi niya, and indeed my body is shivering. Doon ko lamang iyon napansin.

Nanginginig ako at nasampal ko siya ng parehong walang tiyak na dahilan.

Malinaw sa akin ang mga ginagawa ko and that completely enough to make me feel again the least emotion I want to have, fear.

Naramdaman ko ang paghakbang niya at pagsubok na hawakan ako, ngunit dala ng kakaibang pakiramdam na ito ay mabilis ko siyang itinulak.

From fear it turns out to anger. This wolf is the reason why! He did something to me! He did this! Kasalanan ito ng dugo niya!

"This is all your fault!"

Then I run, run away from him.

Dahil sigurado ako na mas mawawala ako sa sarili ko oras na tumagal pa ako sa pwestong iyon, kasama siya.

~♛♚♛~

I didn't know why I am doing this, but I just found myself watching a lower class vampire inside my own room. Standing in between the three House Dorm, dreading by her own sweat while watching by everyone.

Alam kong hirap na siya, but I couldn't find the fondness on setting her free. Yes, I made her stand on that ground. By what reason? Because i just want too, as simple as that

And everyone right now knows it dahil ilang beses niyang tinawag ang pangalan ko habang nagmamakaawa. I can even see the sign that she cried on her cheek. All enough reason to gain the students attention.

But even how pitiful she look I still don't like how she begged. Maybe because she keep on calling me Eloisa. Siguro yun ang rason kung bakit ko siya gustong parusahan. So everyone knows who I am, what I am and why they need to bow their head's before me.

Everyone just stayed quiet while watching the scene I made.

Alam ko na bumubuo na sila ng mga masasakit na salita laban sa akin. Ngunit wala akong pakialam. All I want to reach them is my message that despite everything I am still higher.

"Ang sama mo talaga Elise, akala ko pa naman magiging mabait ka na pero mukhang hindi parin pala"

The traveller used again her skills and now she's behind me, watching the same scenario.

"I don't care, I am not on the same level as them at mukhang nakalimutan na iyon ng mga nilalang sa lugar na ito. They should know where to put there eye's whenever I'm around"

I felt her move a little but I didn't budge to look. I am pissed but still don't know why, or maybe I know but I just don't want to acknowledge it.

"I assume that she looks at your face kaya mo siya pinarurusahan. That's too shallow to be a reason, but because you're Eloisa it wasn't. So what about those students who watch you intentionally yesterday while we we're walking on our own room? Bakit hindi mo rin sila parusahan gaya ng ginagawa mo ngayon?" Hinarangan niya ako mula sa pagsilip sa malaking bintana and that's when I realized that she's not on her real self today. Seryoso nanaman ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. "Oh hindi talaga iyon ang totoong dahilan, dahil ang totoo ay naghahanap ka lang ng nilalang na tatanggap ng galit mo"

I gave her a dagger look. Not because she's that daughter of tiyo Valdemor, doesn't mean that she has the right to speak at me that way.

"You don't know everything about me Athalia, so shut your mouth or I'll make you suffer like her!"

But instead of being frightened, she just watch me like she knew what's really going on inside my head.

"I know you elise, nakalimutan mo na ba? Tayo na ang magkasama mula noon. Pwede mong dayain ang lahat pero hindi ako. So stop this nonsense now and just shout all your frustration inside this room. Afterall I am still your family"