The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 22: Pull through his Eye's

Soulless Chapter 22:
Pull through his Eye's

~♛♛♛~

The Palacio drop the punishment and mira crumpled the paper while shouting inside her room.

Hindi malala ang parusang natanggap nila, kung tutuusin magaan pa iyon kumpara sa inaasahan ko.

"Stop Mira! Walang maitutulong ang pagsigaw mo sa harapan ko. Bakit hindi ka pumunta sa iyong ama at humingi ng tulong kung papaano mapapabilis ang trabahong pinagagawa sa iyo?"

"Do you think i didn't do that!? He slapped me and he even think that i am just a pest on the family! Do you even have any single idea how it broke me! I am doing everything! I did everything to please them! That old man didn't even consider me as his daughter, now tell me! What will i do!? huh!"

I closed my eyes as i try to exhale the bitterness inside my chest.

I feel her.

Ito ang dahilan kung bakit kami magkaibigan. Mira and i are both lost. Pareho kaming hindi tanggap. Pareho kaming nangangailangan kumbinsihin ang mga magulang namin na karapat dapat kami sa posisyon namin.

But that reason won't be enough for her to shout and throw all her frustration in me, so i did what i need and what i want to do.

I slapped her hard, a good reason to shut her filthy mouth.

"You are in no position to shout at me, you bitch! Wala akong pakialam kung gaano ka pa kagalit sa mundo, no one is allowed to shout at me mira, remember that, always"

I left her room after i said those words.

Maybe it is so much for her, or maybe not, but in this land, respect is what they needed to give me, and mira isn't an exception- kahit kaibigan ko pa siya.

Her room is now inside the imperial, second floor-right wing, and i hate how this hallway seemed to be like forever.

Lahat ng madadaanan ko ay yumuyuko at hindi na naghahangad pang titigan ako sa mata. May maliit na ngiting umukit sa mga labi ko habang pinapakiramdam ang takot nila para sa akin.

Pagkatapos ng insidente sa palacio de conci ay mas lalo akong natakam na makuha ang kapangyarihan ng harilia. Si ginoong zoren na ang katungkulan ay nasa konseho lamang ay kayang bigyan ng takot ang lahat, ang dahilan kung bakit mas nagnanais akong makuha ang trono.

Ako dapat ang nasa sitwasyong iyon at hindi nakikinig lamang sa mga hatol na gagawin nila.

Hindi masamang turuan ang mga nilalang na mas mababa pa sa akin na igalang na ako habang maaga pa, nang sa gayon hindi na sila magugulat oras na makarating na ako sa tronong dapat kong kalagyan.

They should and they must bow their head before there queen. And it is me.

Nang makarating ako sa ikaapat na palapag kung nasaan ang silid ko ay nadatnan ko naman ang pinsan ko, prenteng nakahiga sa kama ko at parang walang pakialam sa paligid.

"Leave athalia, may sarili kang kwarto. Doon ka at huwag sa sarili kong kama"

She glanced at me, ngunit sandali lamang iyon.

"May kulay na ulit ang balat mo, hindi ka na mukhang bangkay at pangit, nakita ko rin kung papaano mo sampalin ang kaibigan mo. Sa tingin ko bumabalik ka nanaman sa pagiging salbahe, welcome back then pinsan"

Tumaas ang kilay ko, hindi nagpapahalata ng pagkabahala sa mga pinagsasabi niya.

"I am just doing an observation inside this school at dahil tapos na ako sa phase na yun, it's time to introduce to them who Elise is" i said it to her with the confidence that my family wears through century but when athalia look at me, alam ko nang hindi ko siya maloloko gaya ng ginagawa ko sa aking sarili.

"Gaya ng sinabi ko sayo, ipinapahamak mo ang sarili mo Elise, stop. Whatever this thing that your doing, stop it. Hindi ka maililigtas ng kahit na sino"

Kumuyom ang palad ko ngunit hinding hindi ako papayag na muling mapayuko dahil lamang sa mga obserbasyon niya.

"And who the hell told you that i need saving? Huh? Athalia?" Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko at ang mga ganitong tagpo ay bihirang mangyari.

Ang ganitong bagay ay nangangahulugan ng tagumpay para sa akin.

Napangisi ako dahil dito. Alam ko nang nag-iisip na naman ang pinsan ko kung papaano ako mapapaamin, na siyang hinding-hindi mangyayari at di kailanman magaganap. No one can stop a Crossiford, not even athalia.

"I am a crossiford athalia and also a Valentine . My surname doesn't need saving. I am a princess, but i am train to be a warrior too and what you're saying is way out of my name's league. Hinding hindi namin kakailangan ang tulong ng kahit sino para lang mailigtas. Pinsan kita ngunit napakalayo mo sa kung nasaan man ako ngayon, kaya kung gusto mong pahalagahan ko ang dugong dumadaloy sa mga ugat natin, umiwas ka. Iwasan mo ako at ang mga bagay na may kinalaman sa akin"

I let those slip through my lips and stare at her eyes.

It las for a second before she laugh like a mad man.

"Warrior, really? But why do i feel like i am looking to a person whose lost and wanted to be save?" Umiling siya ng ilang beses at muling tumitig sa akin sa paraang hindi magugustuhan ng kahit na sino. "Elise, this is the last warning, save yourself before you lose the thread that can keep you safe"

She just said it then vanish into the air.

Ayoko sa athalia'ng walang alam gawin sa buhay kundi ang magsaya, ngunit mas ayaw ko sa athalia'ng maraming alam at totoo ang lahat ng hinala.

Nanatiling nakapako ang mga titig ko sa kamang nilisan ng pinsan ko bago ko naramdamam ang pamilyar na presensiya nang nilalang na siyang dahilan ng gulong ito.

"Oras na nang pagkain mo, prinsesa"
Lumingon ako, nagtama ang mga mata namin at sa isang iglap alam kong tama si athalia.

I need to be save but no one can make it happen, not even myself.