The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 41: Second Invitation

Soulless Chapter 41:
Second Invitation
~♛♚♛~

I hid myself on the pillar.

It's been a month yet i can't still have the heart to face him.

He looks normal while i am not.

Dapat ay galit ako ngunit ng bumalik sya at muling magparamdam sa labas ng bintana ko ay parang yelo lamang na natunaw ang lahat ng sama ng loob ko.

Dylan knows very well that he can have me on his palm.

Tumayo lamang siya sa labas ng bintana ko at parang bata na muli akong mananabik na makasama siya.

Ang nagpapatigil lang naman sa akin ay ang tagpong iyon. Whenever i remember it, ay nakakaramdam ako ng hiya para sa sarili ko.

I heave i sighed and touch the part on my chest where my hearts place.

Mahina parin ang tibok nito and it scared me to know that it might stay that way o baka bigla na lamang itong tuluyang tumigil.

The reason why i can't believe Lukas.

Kung totoo man ang sinasabi niya, dapat ay bumalik na ang pintig nito sa normal sa mga sandaling nakikita ko siya at nakakasama. But instead all i feel was nothing but danger.

Mate's connection is too warm and alive, at wala iyon sa pagitan naming dalawa.

Sa halip ay nararamdaman ko iyon sa tuwing nasa paligid si Dylan, but it would turn slow sa tuwing babalik ang ala-ala ko sa masamang tagpong iyon.

And i wished i never tell him what i feel. Madali parin sana ang lahat sa mga sandaling ito.

Umalis ako sa aking pinagtataguan at pumunta sa lugar kung saan alam kong ligtas ako at ang damdamin ko but as i keep my way back to the domicile ay ang siya namang paglitaw ng isang lalaki sa harapan ko.

His not familiar and i don't understand why his blocking my way.

He bend his body a little for the gesture of courtesy. " Augusto simon your highness, butler from the palace of Safria, i apologized for being an intruder but my master, the king of Safria wanted to see you at his castle. "

Tumalim ang mga mata ko ng marinig ang paanyaya. I scan his body and saw the insignia of the school on one of his book.

"How come you are his butler when you study at our premises?"

He give me a proud smile before he spoke. "The king of safria was kind enough to give me the privilege to choose where i want to study as long as long as it won't be a hindrance on my happiness. Not just me but everyone in the palace your highness, and i like harilia Vastes. This place is a breath for everyone."

Tumaas ang kilay ko sa sinabi niya kasabay ng matinding pagdududa.

Walang pinuno ang gagawa noon. Choosing happiness over the security of his land? It's too good to be true.

And i give him a smirk while thinking that his saving his masters ego.

"Tell him that i won't visit your land again. Hindi ako natuwa na makita ang maliit niyong bayan, at siguradong hindi rin ako matutuwa sa pagbisita muli sa safria."

The look on his face is priceless. Mukhang hindi niya inaasahan na ganoon lamang kadali para sa akin na sabihin ang bagay na iyon patungkol sa kanilang bayan.

"Now, if you still want to continue your stay here at our land, step aside."

My smirk fade when he didn't comply within a minute.

Sa halip ay yumuko pa siya habang madiing nakakuyom ang mga kamao.

Kulang ang sabihing naiinis ako sa ginagawa niya.

"My master told me to be gentle while talking to his Queen, but as i listen on how you just trash our lands name, naisip kong hulog na hulog na siya marahil para isiping makikinig ka sa maayos na usapan." Muli siyang nag-angat ng tingin at sa pagkakataong ito ay nakakaloko na ang ngisi niya habang nakatitig sa mga mata ko.

"If lukas existence won't be a help to convince then this might change your mind. One of our dukesa saw something that you might wanted to know. It is something to do with what you saw on your premonition." Tumalim ang mga mata ko ng marinig ang salitang sinabi niya.

He smirk on my reaction and he knows that he already got my attention.

Muli siyang yumukod kasabay ng muling paanyaya upang bisitahin ko ang kanilang palasyo.

His gone but i am still confused.

Maraming dahilan ng pagkalito ko ngunit mas lamang ang kung paano nila nalaman ang tungkol sa nakita kong hinaharap.

"Kaninong kaharian ang bibisitahin mo prinsesa?"

I flinched when i heard his voice behind me. Atubili akong lumingon para lamang makita ang seryoso niyang mga mata at ang pagtataka sa kaniyang mukha.

"Dylan" i whisper his name in the air.

"Prinsesa ano ang sinasabi ng lalaking iyon? Bakit at kaninong kaharian ka dapat pumunta?"

Umurong ang dila ko sa tanong niya lalo na nang maisip ko ang buong pinag-usapan namin ng tauhan ni lukas.

Alicia's face crossed my mind and the things i saw for her.

"Prinsesa-"

He tried to touch me but i flinched, at tila doon ko lang naisip ang mga estudyanteng nakapaligid sa amin. Taas noo ko silang nilingon at kusang nagpatay malisya ang mga nasa paligid namin.

"Why? Does it bother you wolf?" I put my mask as i tried to at least talk to him again.

Alam kong magagalit siya sa akin oras na malaman niya ang inililihim ko, but i don't care anymore.

I will keep it a secret for as long as i can.

Hangga't wala akong pinagsasabihan, walang makakaalam, not even the safria.

"No, ngunit nag-aalala lamang ako sa kalagayan mo lalo na sa.. Tungkol sa kasunduan natin." Humina ang tinig niya sa huling pangungusap upang walang makarinig sa amin.

But vampires hearing are so sensitive, siguradong may ilan na nakarinig ngunit hindi ko mahanap ang pag-aalala ko sa mga sandaling iyon.

Mas natuon ang pansin ko sa sinagot niya.

He said no, but he still worried about my health.

Kailan na nga ba ang huling beses na nakainom ako ng dugo niya? Masiyado nang matagal ngunit alam ko paring iyon ang pinakamasarap na uri ng lasong uulit-ulitin ko tikman.

But then, i don't want to stay as his responsibilities. Gusto kong mabago iyon, maybe if it change he will see me in a different light.

Like how he look at Alicia.

"Stop worrying then, i am fine."

"Sigurado ka? O baka naman ay iniinom mo parin ang inuming iyon? Prinsesa, alam mong hindi iyon mabuti para sa iyo."

"Hindi na, i stop it" it's a lie, but i can't help it.

"Good to hear it, huwag kang mag-alala prinsesa, tutupad na akong muli sa ating kasunduan ngunit ipapakiusap ko lang sana na tratuhin mo ng maayos si Alicia. Nalaman ko ang ginagawa niyo ni mira at hindi iyon-"

I can feel how my blood boil upon hearing Alicia's name.

"Stop wolf! You don't get to ask a favour from a Queen."

Matapos noon ay tinalikuran ko siya, nanginginig ang mga kamay ko at mabilis na naglakad patungo sa aking silid.

Why can't he talk without saying her name in front of me? Just why Dylan!