The Soulless Queen (COMPLETED)

Soulless Chapter 20: The Real Forbidden

Soulless Chapter 20:
The Real Forbidden

~♛♛♛~

"Just stay still princess"

I obliged as he continue to clean the stain on my face, on my neck and on my arms.

I thought that once i satisfy my cravings, the nutrition on my body will be back again, but no it didn't. Instead i feel sleepy and tired all over again.

"Hindi mo na dapat sinaktan ang sarili mo prinsesa" the worry is evident on his voice as he keeps on tracing the wound i made for myself.

Muntik ko nang maubos ang dugo niya kanina. Akala ko ay mapapatay ko siya. And at that certain moment, i feel terrified of seeing him lifeless. So i did what the first thing come to my mind- Dig my fangs on my own flesh.

I remain quiet, steady and not looking at him. Kasi sigurado akong magsisisi nanaman ako oras na makita ang sugat na ginawa ko sa kaniya.

At hindi iyon ang kailangan ko sa mga oras na ito.

"Gusto mo na bang magpahinga muna? Ayon kasi sa librong nabasa ko, mag-aadjust pang muli ang katawan mo matapos mong uhawin ang sarili mo ng matagal. Tiyak kong pagod ka at inaantok, tama ba ako prinsesa?"

Sa sinabi niyang iyon ay saglit akong napatingin sa kaniya, ngunit sandali lamang iyon dahil hindi ko gustong makita ang ngiti niya ng malapitan. Parang nakakatakot iyon kumpara sa kasalanang ginawa ko.

Tumikhim ako, upang siguruhin na hindi pa nawawala sa akin ang boses ko bago magsalita.

"Nagbasa ka ng libro ng mga bampira? Hindi ba't, hindi naman iyon sakop ng mga bagay na dapat niyong pag-aralan?"

"Oo, tama ka. Pero hindi rin naman pinagbabawal sa amin ang magbasa ng mga librong may kinalaman sa inyo. Isa pa ay nagsimula akong mag-alala matapos ng araw ng ikalawang pagkapanganak sa iyo"

Muli kong naalala ang insidenteng iyon, ngunit sandali lang.

Siguro ay nasasanay na ako na hindi ko na mababago ang bagay na iyon.

"Mas mabuti pa sigurong ihatid na kita sa imperial habang nagkakagulo pa ang lahat"

Narinig ko ang sinabi niya at kung nasa tamang wisyo lamang ako ay tiyak na tatakbuhin ko na ang bahay ng mga konseho upang malaman ang dahilan. Ngunit tila mas mahalaga ang pahingang ibinibigay niya lalo na nang maramdaman ko ang pag-angat ng katawan ko sa lupa. 'Buhat niya ako' iyon lang naibulong ko sa isip ko matapos kong maramdaman ang tila pagduyan ko sa mga braso niya habang siya'y naglalakad.

Ipinikit ko ang mga mata ko at dinama ang mabining pag-ugoy niya sa akin at sa loob ng mahabang pagtikis sa aking sarili, sa wakas ay nakatulog ako ng maayos.

Nagising akong madilim na ang paligid at nasa loob na nang sarili kong tulugan. Nang hawiin ko ang makapal na kurtina ay sumalubong sa akin ang magandang korona ng langit sa gabi.

But this certain night is not one of those lonely night.

"Turn on the lights Athalia, you're no fun" i mumbled, then in just a snap, my room lightens. I turn my sight on where she is. Sitting like a queen, with a hilarious smile creeping on her face.

Sometimes our kind can bring horror down on my spine, or maybe it is just athalia who is creepy.

I want to think that what happened inside the forest is just one of my visions but when i look at my dress that still has the taint of his blood and his smell-- i knew that everything is the real reality.

And athalia knows it, by now.

"So, you have a little forbidden secret my dear cousin" she tilt her head a bit but the smile, it is still there. "Do you have any single idea what kind of hell did you just put yourself? Of course you do! You're the Queen's daughter. The mighty lady of Harilia should dig her own grave now, right Eloisa?"

"You bitch! Baka nakakalimutan mong siya parin ang reyna ng bayang ito at ang kapatid ng ama mo! Tiyo Valdemor would slap you once he hear that word again!" I snap but i remain as calm as i should be. Nevertheless, the image of my mother being mad and furious about my little sin cross my mind.

She'll throw hell if she find this out.

  I know what my mother can do, she already spare athalia before but i didn't know what she will do this time.

She hate half blood breed, and Athalia is never an exception to it. What more if she finds out that i am having this sinful connection with a wolf? She'll never gonna forgive me.

"Tsk' alam ko. Alam ko iyon dahil ikaw" tinuro niya ang mukha ko habang pinaiikot ang isang daliri. "Ang buhay na patunay ng kaugnayan ko sa reyna"

"Then why can't you just shut your mouth?"

"I keep my mouth shut before, but not this time Eloisa,"

Ngayon, ngayon lang nawala ang nakakalokong ngiti niya at napalitan ng kaseryosohan.

"Alam na ni ama ang nangyari at sa mga oras na ito ay hindi ko tiyak kung ano ang nangyayari sa lalaking iyon"

My blood rushed as she spill those line. Alam na ni tiyo, of course he would know. Siya ang seer ng konseho, at hindi pa ako kasing galing niya kaya't wala akong ideya sa mga nangyayari sa mga oras na ito. And that idea brings lot of negativity on my being.

Kanina natakot ako sa maaaring mangyari sa lobong iyon oras na masaid ko ang dugo niya and now the feeling is inside my chest again. And it hurts as hell.

"A-athalia,.. Hindi-..what-"

Wala akong mabuong kahit isang salita at ni hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan ng ganito, basta ang sigurado lang ay kailangan niya ako sa mga oras na ito.

Then a line of a heartbeat echoed on my ear. It was magnificent, how i know that it is his. It calmed me to know that he is still breathing.

I exhale deeply as i look back again at my dear cousin. The look on her face says that she doesn't like what she see.

Na hindi niya gusto ang ideyang nangyayari sa akin. At kahit ako alam kong hindi ko ito dapat gustuhin, but to an unknown reason, i embrace it.

And the feeling doesn't make me bother, instead it lift a heavy thing against my chest.

And that certain thing might be the reason why she warn me.

"You are putting yourself in the pit of danger Elise. And no one can save you once you swallow that sinful fruit. Save yourself Eloisa, save yourself... please"