Yatakta yatan beden hafifçe sallandı ve elleri hızla bir noktaya odaklandı. Elleri bir şey arıyormuş gibi aynı noktada gezinmeye başladı.
Ama aradığı şeyi bulamadılar. Kız gözlerini açtı ve o noktaya baktı.
-Huh?
Şaşırmış ve korkmuştu. Hızla nefes alıp verdi uzun zamandır nefes kontrolünü kaybetmemişti.
Sakinleyene kadar aynı noktaya baktı.
-Ben... gerçekten öldüm ama nasıl hala hayattayım?
Yaranın olduğu yeri kontrol ettim ama hiç bir şey yoktu. Sanki yok olmuş gibi.
Bir şey olmadığından emin olduktan sonra kafamı kaldırıp etrafa baktım.
Burası nere? Ellerime baktığımda garip bir şey farkettim. Bunlar benim ellerim değil.
Benim ellerim nasır ve yaralarla doluydu bu pürüzsüz eller benim olamaz.
İleride bir ayna vardı. Oraya koştum. Bir dakika bu...benim gençlik halime çok benziyor.
Ama daha önce böyle bir yerde hiç bulunmadım. Doğrulamak için aynaya sırtımı döndüm ve penyemi kaldırdım.
Doğum lekem orada olmalı ama olması gereken yer de sadece beyaz bir ten vardı.
Yani bunun ben olmadığım doğru ve aynı zamanda bu demektir ki ben gerçekten öldüm.
Öldüm...
Ölüm bana çok yabancı değildi. Bir çok kişinin önümde son nefesini verişini izledim.
Bir gün aynı şeyin bana olacağını bilmeme rağmen bu şekilde olmasını beklemiyordum. Hayır bu şekilde olmamalıydı!
Sadece, neden o beni öldürmeliydi!? Başkası olabilirdi hayır kim olduğu farketmez ama neden o kişi onca kişinin arasından sendin!?
Ben dünyanın bir numaralı suikast tarikatının en iyi suikastçisi 'Slayer'
Bir ismim yok veya hiç bir zaman olmadı. Ailem bir isim verdiyse de bunu hatırlayamıyorum.
Bir yetimhanede altı yaşıma kadar kaldım. Anılarım ne kadar sönük olsa da bu kadarını hatırlıyorum.
Ama sonra bazı adamlar gelip bizi aldılar. Zor eğitimler aldım. Arkadaşlarım öldü.
Orada bile bir ismim yoktu bize numaralarla seslendiler. Eğitim sırasında birilerini öldüğünü görmek doğaldı ve eğitim sırasında birini öldürmek de doğaldı.
Sonunda ülkenin en iyi suikastçileri olmak için yetiştirildik. Benim grubumdan sadece iki kişi kurtuldu.
Ben ve... Birbirimize kardeşim diyorduk ama bir şekilde sonunda bu hale geldik.
Böyle bir ortamda güvenmek zordu ama ona güvendim. Ustamı dinlemeliydim.
Aynadaki yansımama baktığımda gözlerimden yaşlar dökülüyordu. En son ağladığım zamanı hatırlamıyorum.
Ne zaman bu kadar zayıf oldum? Sakinleşince yatağa gittim ve oturdum.
Burası karanlık küçük bir kulübeye benziyor. Neredeyim ve ben kimim?
Camdan dışarı baktım. Dışarıda ağaçlar ve başka küçük kulübeler vardı.
Tarih ne? 'bzz bzz' telefon sesi gelince o yöne yöneldim. Hmm?
Alarm çalıyordu. Şimdi düşününce eğer ben bu vücutdaysam benim vücudumda kim var?
Neyse. Bunları sonra düşünürüm. Tarihe baktığımda bu öldüğüm günün yarınıydı.
Bura ve kendim hakkında daha fazla bilgi edinmeliyim. Ne olursa olsun geri döneceğim!
_________
Yazar:Villainesssss
Ayy tekrar merhabalar! Umarım beğenirsiniz. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Asıl Suçlu Kim
ActionYa dünyanın bir numaralı suikastçisi 'normal' bir kızın bedeninde reenkarne olursa? Aradığı intikamı bulabilecek mi? Ya da bu küçük kasabadaki sırlar onu engelleyecek mi? *Bahsedilen olaylar tamamen kurgudur. Anlatılanları denemeyin veya örnek almay...
