Bölüm3 Yarı Zamanlı İş

1.6K 177 6
                                    

İlk olarak etrafta çok fazla görünmek istemiyorum ama biraz para kazanmalıyım.

Çünkü bu kızın hiç parası yok! Kesinlikle bundan daha fakir birini görmedim.

Günlükte yazana göre kafeye gittim. Günlüğe yaptığı her şeyi yazması çok iyi bir şey.

Keşke son iki yılda olanları da yazsa. Şimdi düşününce acaba hala orada mi çalışıyor. Çünkü iki yıl geçti.

Ama para kazanması gerektiğini düşününce ve hala öğrenci olduğunu varsayarsak bu mümkün.

Hızlı adımlarla ilerledim. Kafe dediğime bakmayın sadece küçük bir pastane gibi.

Bir kaç masa koymuşlar ve öte yanda ekmek ve tatlıları yapıyorlar. İçeri girdiğimde dükkan sahibi olduğunu zannettiğim bir adam yaklaştı.

-Katherine dün nerelerdeydin seni merak ettik?

Sonra arkadan bir kadın daha seslendi.

-Yoksa hasta mı oldun daha önce haber vermeden gelmemezlik yapmamıştın.

İyi insanlara benziyorlar.

-Ahh dün biraz ateşim vardı ama bugün daha iyiyim.

-Sağlığına dikkat etmelisin. (Kadın)

-Katherine ilerideki masaya bir kahve götürür müsün? (Adam)

-Oh Ranold daha yeni içeri girdi. Biraz beklemekisin. (Kadın)

-Marie'yi duydun. Hadi önlüğünü tak ve başla.(Ranold)

-Evet efendim.

Hemen hazırlandım ve klasik bir garson gibi davrandım. Ben çalışırken içeri genç çocuklar girdi.

Okulda bulunan belalı tiplere benziyorlardı. Çete falanmılar aynı ceketi giyiyorlar. Neyse pek önemli değil ben işimi yapıp para kazanmaya bakayım.

Masaya gittim ve ne istediklerini sordum.

-Ne istersiniz?

Başları gibi gözüken bir çocuk konuştu.

-Bize birer kahve getir. Bir de neden sen de bizle içmiyorsun?

Arkadan kıkırdamalar geldi.

Dükkan sahipleri arkadan bu yöne bakıyordu. Onlara bir şey olmadığını söylercesine kafamı salladım.

-Üzgünüm beş kahve değil mi?

-Puff bu eğlenceli değil.

Arkamı döndüm ve kahveleri hazırladım. Getirip önlerine koydum.

Geri çekilirken biri kolumdan tuttu.

-Bizi red mi edeceksin?

Kafamı kaldırdım ve gözlerine baktım. Öldürücü niyetimi saklamama gerek yok.

-Evet.

Çocuk bir an afalladı.

-Neden böyle davranıyorsun sadece otur.

Beni bir anda aşağı çekti. Ouch bu beden gerçekten zayıf.

Raynold arkadan bağırdı.

-Siz çocuklar onu bırakın ya da gidin!

Ona baktım ve yapmamasını söyledim. Böyle çocuklar dükkana dadanırsa kötü olur.

-Neden işimizi dışarda halletmiyoruz?

-Haa bayağı cesur çıktın. Ya da başka bir şey mi düşünüyorsun?

Daha önce birini öldürmemiş beş ergen bana karşı kazanabilir mi? Hiç sanmıyorum.

Bir keresinde bir kurşun yarasıyla üç yetişkin adamı dövdüm. Yani o kadar zor olmamalı.

Sonra dışarı çıktık. Marie arkadan endişeyle seslendi.

-Katherine bunu yapma.

-Merak etme hemen döneceğim.

Gülümsedim ve dışarı çıktım. Beraber arka tarafa doğru yürüdük.

Peki. Şimdi sizle nasıl ilgilenmeliyim?

________
Yazar:Villainesssss

Asıl Suçlu KimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin