Asıl Suçlu Kim

Bölüm28 Yolculuk

İki gün sonra yola çıkacağım için bir gün daha ağaç evde kaldım sonraki gün ise eve döndüm.

Hem eşyalarımı hazırlamak hem de şüphe çekmemek için. Axel gerçekten iyi bir çocuk benim yanında bulunduğum süre boyunca çok iyi davrandı.

Ona sıkı bir antrenman ayarladım ben dönene kadar iyice gelişir .

Gerçi orada ne kadar kalacağımı bilmiyorum. Eğer burada ilk üçe girebilirsem ülke çapında olan turnuvaya gideceğim.

Gerçi o kadar büyük bir şeye gerek yok. Paramı alacağım ve bu bedeni ölmüş gibi göstereceğim. Sonra gölgelerde gelişebilirim. Tabi bir de şu iki yıl önceki olay var.

Onun ne olduğunu merak etsem de şu dedektif beni rahat bırakmayacak gibi duruyor.

Ahh hayat zor. Bu gün evdeyken kimse gelmedi. Bu vaz mı geçtiler demek?

Sanmıyorum ama ben burada olmadıktan sonra istediklerini yapabilirler. Evde ihtiyacım olan şeyleri ararken bir resme denk geldim.

Katherine ve büyükannesi yan yana durmuş gülümsüyorlardı. Şimdi düşününce bu çocuğun ailesine ne oldu acaba?

Neyse bu benim işim değil. Çok fazla eşyaya gerek yok. Alacağım her şeyi oradan alacağım.

Bir kaç parça kıyafet ve lazım olabilecek şeyleri bir çantaya sıkıştırdım.

Telefona baktım ve karar verdim. Kesinlikle ne olursa olsun tekrar zengin olacağım.

Akşam erkenden yattım ve sabah olunca okulun kapısına kadar koştum.

Saat neredeyse beş olmak üzere. İleride siyah büyük bir araba vardı. Mafya mısınız bu araba seçimi ne alaka?

Yaklaştım ve cama vurdum. Leroy içeride uyuyordu benim yaptığım sesle kalktı ve kapıyı açtı.

-Hmph. Demek sonunda geldin bu kadar geç kalacağını bilseydim...

-Saat daha beş olmadı bile. Bir de müdür nerede?

-O mu? Onun bir işi çıkmış sonradan gelecek.

-Öyleyse biz gidiyoruz değil mi?

-Evet.

Kapı kapandığı an araba çalıştı. Sonra yavaşça ilerlemeye başladık.

İkimizde çok sessizdi. Büyük arabada karşılıklı oturmuş camdan bakıyorduk.

Şimdi düşününce onlar burada ne fabrikası açıyorlar? Yani bildiğim üzere burada yapabilecekleri öyle çok bir şey yok.

Garip.

A şehri buradan bayağı bir uzakta arabayla bütün günümüzü alacak gibi duruyor.

Normalde uçağa binmemiz daha iyi olurdu ama Leroy'un uçak korkusu varmış.

Evet. Bu velet yüksekten korkuyor. Neden onu bir gökdelenin tepesinden sarkıtmıyorum?

Hehehehe.

Bu sırada karşısında oturan kızın aklından geçenleri bilmeyen Leroy: Hapşuu! (Sanırım biraz üşüttüm.)

Uzun bir yolculuktan sonra geceleyin bir otele vardık. Sponsorumuz Leroy olduğundan elbette güzel bir yerdi. Benim kaldığım yerlerle kıyaslanamaz olsa da.

Anahtarımı aldım ve odama çıktım. Yarım boş günüm yani internet kafeye gidebilirim.

Öncelikle bağlanmam gereken kişiler var. Benim bağlı olduğum örgüt bir yerden sonra ben çok güçlenince beni öldürme emri çıkardı.

Ama geç kalmışlardı çünkü ben kendime yeni bir ağ oluşturmuştum bile.

Bu kişiler benim tarafımdan himaye alınıp yetiştirilen kişilerden oluşuyor. Onlara asla kendim dövüş öğretmedim.

Çünkü beni kopyalamaları sıkıntı. Kimseye güvenmediğimi demiştim. Ama bir şekilde hepsi bana sadık kaldılar.

Önce Banche'ye ulaşmalıyım. O benim sağ kolumdu. İnanılmaz bir potansiyeli ve trajik bir geçmişi olan küçük bir çocuktu onu ilk aldığımda.

Şuan tek güvenebileceğim kişi o. Bensiz örgüt kaybolmam durumunda ayarladığım iki yıllık planı uyguluyor olmalı.

Yani kargaşa olduğunu sanmıyorum. Ama beni ilgilendiren şey o kişinin ne yaptığı.

Ona ne kadar güvenden ve sevsemde ona bile bu örgütten bahsetmedim. Ona bu doğum gününde sürpriz yapacaktım.

Kurtuluşumuza kadeh kaldıracaktım. Ne yazık ki bunlar gerçekleşmedi gerçi iyimi de olmamış gerçek yüzünü görmeseydim örgüt de ona kalacaktı.

Yatağa uzandım ve tavana baktım. Uzun yolun ardından yorgun bedenim pes etti ve uykuya daldım.

Yarın benim günüm.

_________
Yazar:Villainesssss