Asıl Suçlu Kim

Bölüm7 Okulda

Sabah erkenden kalktım. Yiyecek bir şeyim yok. Ama yapacak bir şeyim de yok.

Açlığa alışmalıyım ama bu beden çok zayıf. Sanırım okula gidene kadar dayanmalıyım. Sonra kantinden bir şeyler atıştırırım.

Ders programı masadaydı. Ve mükemmel bir şeyle karşılaştım buranın haritası.

Bunu kendi çizmiş olmalı. Günlüğünde coğrafi bilimler okumak istediğini söylemişti.

Burada bir sürü araştırması var. Ama çoğu bu kasabayla ilgili. Fena değiller. Biraz daha şanslı olsaydı belki büyüyünce mükemmel bir profesör olabilirdi.

Sonra büyük biri ona sinirlenir beni tutar ve bende onu öldürürdüm. Tabi ki böyle olmazdı kim ne yapsın bu kızı. Neyse yine saçmaladım.

Çantam hazır olunca dışarı çıkıp çantanın ön ceplerine taş doldurdum. Eğer bir ağırlıkla koşarsam daha etkili olur.

Haritaya biraz baktım ve zaten ezberimdeydi. Yani yanımda taşımama gerek yok.

Koşmaya başladım ve belirtilen yolda ilerledim. Haritaya göre evden okula dört, beş kilometre rahat var.

Bu başlangıç için iyi bir mesafe. Koşmaya başladım. Nefes ve koşu tekniklerini bilmek performansınızı artırır.

Aynı zamanda yıllarca vücudumdaki her kadın farkına varıp onları en doğru şekilde kullanmak için eğitim aldım. Yani bu mesafeyi koşabilmeliyim.

Yol boyunca ilerledim ve sonunda okul göründü. Okul yeni gözükmese de kötü de değildi. En azından buranın şartlarına göre.

Okul kapılarına gelince koşmayı bıraktım. Kendimden emin bir şekilde kapıya doğru yürüdüm.

Şimdi...bir sıkıntım var. Ben hangi sınıftayım!? Bildiğiniz üzere on bir olunca sınıflar değişiyor ve günlük iki yıl öncesine ait.

Dert etmemeliyim. Birazdan her şeyi anlarım. Ben yürürken herkes bana bakıyordu. Gerçekten mi? Garip bir şey mi var üzerimde?

İlerlerken bir maç ergen gördüm. Ahh bunlar benim dövdüğüm çocuklar değil mi?

Demek aynı okuldaydık yüzleri biraz fazla morarmış çok mu ağır davrandım?

Başları bir anda bu tarafa döndü ve beni gördü. Şimdi ne yapacak düello mu teklif edecek? Onurumuzu hayır hayatlarımızı mi ortaya koyacağız!?

Neler düşünüyorum artık sadece bir öğrenciyim. Çocuklar bir anda bana doğru koşmaya başladı.

Hey onlar ne yapıyor? Önüme geldiler ve biraz ötede durdular.

Tüm koridor sessizliğe büründü. Herkes bir sonraki olacakları bekliyordu.

-Usta hoşgeldin!

Tüm öğrenciler: :o

-Hey hey hey. O ne demek sizi hiç bir zaman öğrencim olarak kabul etmedim.

Tüm öğrenciler: :0

-Lütfen bizi kabul et her istediğini yaparız!

Tüm öğrenciler: :O

-Hayır.

-...

Bir süre süren sessizlikten sonra tüm ilgi bu taraftaydı. Yürek yemiş bir kız ortaya atladı.

-Axel nasıl olurda onun gibi birine yalvarırsın?

Benim gibi biri!?

-Megan sen bu işin dışında dur. Usta lütfen onu saygısızlığını mazur gör. Bizi öğrencin olarak al ve bir daha böyle bir şey olmayacağından emin olacağım.

-Birincisi öğrenci almıyorum. Ve ikincisi onlarla kendim de ilgilenebilirim. Sonuçta onun gibi biriyle baş etmek ne kadar zor olabilir ki?

Kız öğrenci bayağı kızmış görünüyordu.

-Sen bir kaç günde bayağı cesurlaşmışsın neden sana bir ders vermiyorum.

Megan yaklaştı ve tokat atmak için elini kaldırdı.

-pfft.

Kafamı öne eğip güldüm.

-Hey neden gülüyorsun sonunda delirdin mi?

Kafamı kaldırıp direk olarak gözlerine baktım ama öldürücü niyetimi gizlemedim.

Bir sürü insan öldürdüm bu yüzden kana susamışlığımın yarattığı baskıya herkes dayanamaz.

Kız bir an korktu.

-Sen ne...?

Axel niyetimi farketmiş olacak ki araya girdi.

-Usta lütfen sınıfa geç sonra halledersin.

Arkamı dönüp yürüdüm ve bana gösterdiği sınıfa girdim. Ama kapıdan girmeden önce dönüp ona son kez baktım.

-Yat kalk ona dua et yoksa şuan sen diye bir şey yoktu.

Sonra sınıfa girdim. Bana gösterdikleri sıraya gittim.

-Usta lütfen sırana geç.

Yerimi bilmediğimden şimdilik katlanabilirim. Öldürücü niyetimi sakladım ve ilerledim taa ki sıramı görene kadar.

Üzeri çiziklerle doluydu. Ve bayağı bir pisti. Üzerinde yazanları az çok tahmin ediyorsunuzdur. Okul zorbalığı ha.

Kana susamışlığım tekrar ortaya çıktı. Axel yine araya girdi.

-Ahaha neden sana yeni bir sıra getirmiyoruz?

Elini salladı ve arkasındaki çocuklar koştu.

-Bunu yapmana gerek yok ustan olmayacağım.

-Sen azından nereden öğrendiğini söyle. Lütfen.

-Bilsen bile orada hayatta kalamazsın.

-Sana göre güçsüz olabilirim ama benle dalga geçme.

Dalga geçmiyordum ki. Neyse uğraşmaya deymez. Sonunda zil çaldı ve öğretmen girdi.

Bu benim ilk dersim!

_________
Yazar:Villainesssss