Asıl Suçlu Kim

Bölüm16 Şüphe

Bir insanın en büyük düşmanı nedir? Bazı kendini havalı sanan insanlar bunun kendi olduğunu söylerler.

Ama bu dünyada kendine güvenmeyen insan başka kime güvenebilirki.

Ya biri tarafından köleleştirilir ya da sonunda kendi canını alır. Sarkastik olmaya çalışmıyorum. Ben kendime hep güvendim.

Ölümle yüzyüze geldiğimde de yaşamak için kendi doğrularımı yıkmak zorunda kaldığımda da çünkü şunu biliyorum ki eğer bunu yapmasaydım ölürdüm.

Başkasına güvenmek en büyük hatamdı. Herkesten şüphe ettim. En yakınındakilerden bile. Ama yaptığım bir istisna benim hayatıma mal oldu.

Paranoyak değilim veya güç delisi değilim. Yaşamak için çalıştım ve zor şartlar altında hayatta kaldım ama bu başkalarına karşı olan güvenimi elimden aldı.

Dünyanın gerçekleri ürkütücü. İlk elden deneyimleyen biri olarak bunu söylüyorum.

Yaşama olan tutkum bir utku oldu. Sonunda herkesten çok kazandım. Büyük güç büyük sorumluluk getirir derler.

Bence bu yanlış. Çünkü yeterince güçlüysen bir şey yapmana gerek kalmaz. Ben öyle biri değildim.

İstesem mutlu olabilir mıydım? Sanmıyorum peşimde bir sürü adam vardı.

Şimdi düşününce o hayatta bir kez bile kendim olamadım. Her zaman beni zincirleyen bir şey vardı.

Özgürlük benim ama nasıl hissettirdiğini bilmiyorum.

Özgürlük söylenene göre heryerde. Özgürlük havada özgürlük yerde özgürlük denizde ve hatta ölümde peki neden ben hiç bir zaman onu bulamadım.

Düşüncelerim zihnime kazınmış kaybolmayan anılar tarafından harlandı.

Kötü olan şeyse şuan bile özgür olmamam

Yine uyuyamıyorum. Bu yeni bir şey değil hiç bir zaman düzgün uyuyamadım.

Burada uyku ilacı bile yok. Haaa. Yatakta sırt üstü yattım. Sonra ayağa kalkıp kitapları açtım.

Sabah normalden erken çıktım ve koşmaya başladım. Bu sefer yolu uzatarak gittim.

Herkes okula gelmeye başladığında bu sefer herkes bana odaklanmıştı. Daha yeni ilgileri dağılmıştı ne oldu?

Dövüş yüzünden mi? Okula nasıl bu kadar çabuk yayılabilir ki?

Başka bir şey olmadı değil mi? Yani en azından ben öyle düşünmüyorum. Sırama geçtim ve dersi bekledim.

Dersleri ve teneffüsleri çalışarak geçiriyorum. Üst düzey matematik ve yabancı dile sahip olsam da diğer derslerde hiç bir şey bilmiyorum.

Matematik ise bize hesaplama ve şifre çözmek için öğretildi. Ama burada bize öğretilmeyen konularda var.

Her an ölebileceğimiz için bize ekstra şeyler öğretilmedi bu sadece israf olurdu.

Sadece bir kişi bana dünyanın farklı yönlerini gösterdi. Ama bu anıları unutmayı tercih ederim.

Mutlu anılar bana hayatımın ne hale geldiğini gösteriyor. Gerçi o zamanda pek iyi bir durumda değildim ama en azından gülümseye biliyordum.

Dersleri büyük bir dikkatle dinledim. Hocalar bazen önemli detaylar veriyor. Sınavda çıkabilir.

Etrafta dedikodu yapanları hissedebiliyordum. Sürekli bana doğru kötü kötü bakan insanları nasıl farketmeyebilirim?

Ama önemli değil ben kendi işime odaklanmalıyım her zaman yaptığım gibi. Böylece sonunda kazanan ben olacağım ve zamanı geldiğinde onları ezen kişide yine ben olacağım.

________
Yazar:Villainesssss