Karanlığın Küçüğü (Tamamlandı)

21. Bölüm Kaçırılma Hadisesi

Yazar'dan

Doğaç iki gündür eve uğramıyordu. Küçük kızına ceza veriyordu. Kendini
"Kızıp bağırıp kırmaktansa uzak kalmak daha mantıklı" diye tatmin ediyordu. O kadar çok özlemişti ki karısını, kokusunu istiyordu. O yüzden bu gün Enisi göndermişti eve. Telefonuda kapatmayıp sesini duyduktan sonra kapatmıştı. İki gündür Enisin evini işgal etmiş durumdaydı, özellikle yatağını. Şirkete veya holdinge uğramıyordu. Atlas'ın yaşayıp yaşamadığına hala emin olamıyordu ama o gün kafede Barlas'ın söylediklerine göre kesin yaşıyordu. Her aklına geldiğinde tüyleri diken diken oluyordu o sözler. Kahvesini yudumlayıp manzaraya bakarken telefonu çaldı.

"Evet Enis"

"Kardeşim İlsa evde iyice bunalmış dışarı çıkmak istiyor."

"Hayır Enis ortalıkta Umur köpeği dolaşırken olmaz"

"Doğaç o zaman karına sahip çık. İlsa duvarlar üstüme üstüme geliyor diyor iyice bunalmış. Senin yaptığının hata kendi yaptığının doğru olduğunu söylüyor. İncecik kalmış. Bir şey yeyip içmediği belli. Aranızda yeni yeni bağlar oluşmuşken sen hepsini koparıyorsun kendine gel."

"Enis, kendime yediremiyorum anlıyormusun? Başka bi erkekle buluşması. Onun gibi kansız bi piç için sen asla affetmem her şey biter demesi. Öfkem sinirim dinmiyor. Onu kırmak istemiyorum. Zaten bu akşam gidicem yanına. Söyle Ahmete 1 saat dolaşmasına izin versin. Onlarda peşinde olsun."

Saçlarını karıştırırken derin bi iç çekti Doğaç. İçinde kötü bi şey vardı ama ne...

İlsa gördüğü mesajı tekrar tekrar okudu. Sanki göğsüne kocaman öküz oturmuş gibi hissediyordu. Eli ayağı titreyince saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp, hızla merdivenlerden aşağı indi. Dış kapıya gelince göz yaşlarını sildi derin bi nefes alıp dışarı çıktı. Kapının orda bekleyen Ahmete

"GARAJI AÇIN"

"Yenge sen iyi-"

"GARAJI AÇ"

"Tamam yenge dışarı çıkacaksan haberimiz var. Biz arkanda olucaz."

Araba garajına doğru ilerleyip otomatik kapıyı tek düğmeyle açtı Adam. İlsa en hızlı olduğunu düşündüğü siyah spor arabayı işaret ederek avcunu açtı. Anahtarı bekliyordu.

"Ama yen-"

"Ver şu anahtarı"

Bu tarz spor arabalara bayılırdı. Büyük tutkusu vardı çocukluğundan beri. Anahtar eline düşer düşmez siyah arabaya bindi. Garajdan çıktığı sırada Ahmet adamlara işaret verdi. "Takip edin" Anlamında. İlsa evden hızla çıkmışken Ahmetlerde peşinden çıktı.

Ahmetler arkadan İlsa'nın aracını takip ederken İlsa birden hız yapmaya başladı. Yaklaşık 4 dakika kovalamaca oldu. İlsa hızlandıkça adamlarda hızlanıyordu. 4 dakika sonra İlsa gözden kayboldu. Neyseki GPS vardı araçta. Ahmet yinede Doğaca haber vermek istedi.

"Evet"

"Abi yenge arabayı aldı çıktı. Bizde peşindeyiz fakat çok hızlı gidiyor. Yetişemiyoruz. Çok kızgındı."

"Ahmet İlsa'ya bir şey olsun birinizi yaşatmam."

Doğaç endişe etmişken derin derin nefesler alıp Enisin yatak odasına koştu. Üzerini değiştirirken bi yandan İlsa'yı arıyordu. Ancak İlsa her aramasını reddediyordu. Telefondan gps sistemini takip eden uygulamayı açıp arabasına bindi Doğaç. İlsa şuan deli gibi hız yapıyordu. Kendisi yapınca pek korkmuyordu ama başkası yapınca korkuyordu. O kadar kötüydü ki ağlamaktan gözleri şişmişti. Dikiz aynasından baktığında adamların yetişemediğini anladı. Yaklaşık yarım saat sonra ormanlık bi alana geldi. Tamda konumun atıldığı yerde duruyordu. Etrafta ne bi ev nede araba vardı. Kandırılmışmıydı yani. Neydi bunu yapanın amacı bunları sakin sakin düşünürken iki taraftanda kapısı açıldı. Ne olduğunu anlayamadan ağzına kapanan bezle gözleri karanlıkla buluştu.