Karanlığın Küçüğü (Tamamlandı)

20. Bölüm İlk Yanlızlık

Yazar'dan

Doğaç sinirle ikisinin oturduğu masaya doğru ilerledi. Barlas aynı nefretle yüzüne bakarken İlsa'ya elini uzattı

"İlsa gel buraya"

İlsa asla itaat etmeyip olduğu yerde kaldı. Barlas tekrar konuştu.

"İlsa gel buraya bu adam tehlikeli biri"

Küçük kız donmuş gözlerle koca adamına yalvarırcasına bakıyordu. "Rezillik çıkmasın" der gibi. Doğaç ani bir hareketle Barlasa bi yumruk geçirdi.

"Sen kimsin lan?"

"Adsayoğlu ben kim miyim? Ben Barlas Akay İlsa'nın sevgilisi."

Doğaç ve İlsa aynı anda

"Ne!"

Diye tepki vermişlerdi. İlsa duydukları karşısında kısa zamanlı bi şok geçirdikten sonra araya girdi.

"Ha-hayır, yani öyle bir şey yok! Barlas doğruyu söylermisin?"

Doğaç sinirlerine daha fazla hakim olamayınca Barlas'ın üzerine atladı. Geçirdiği üst üste yumruklar bile öfkesini dindirmiyordu. Ne demek sevgilisi lan diye düşünürken Barlas Doğaç'ın yakasını tutup kendine doğru çekti.

"Atlasla beraber İlsayı kurtarıp yeni bi hayat kuracaktık. En güzelide ne biliyormusun? İlsa benimle evlenecekti. Kendime aşık edecektim. Ama senin olman bunları değiştirmiyor. Onu senin elinden kurtarıcaz."

Aslında evlenme diye bir şey yoktu ortada. Barlas tamamen Doğacı zayıf yanından vuruyordu. Araları bozulsun ki İlsa daha kolay vazgeçsin, gerçek yüzünü görsün diye uğraşıyordu. Yoksa İlsa onun için kardeşten öte değildi. Ama kaçırdığı bir şey vardı. Bilmiyordu ki İlsa her şeyiyle kabullenmişti bu koca adamı. Doğaçın vücudu duyduklarıyla kaskatı kesilmişti. Üzerinden kalkıp belindeki silahı tek hamlede çekip Barlas'ın kafasına dayadı.

"Son duanı et Akay"

İlsa gördüklerinin şokuyla kendini silahın önüne attı.

"Hayır, hayır sakin ol Doğaç sadece konuştuk bir şey yok sevgili falanda değiliz değilmi Barlas"

Zaten Doğaç böyle bir şeyin söz konusu bile olamayacağını iyi biliyordu. Ama Barlas'ın söyledikleri onu delirtmişti. Adamlarına işaret vererek İlsayı silahın önünden çektirdi.

"Hayır Doğaç sakın yapma Doğaç lütfen"

Umrunda olmuyordu İlsa şu an. Tetiği çekip dibine kadar girip şu cümleleri sarf etti.

"Elveda Akay yakında bütün ailen yanında olacak merak etme. Ben asla kaybetmem"

Tam silahı ateşleyecekken kalbine ok gibi saplanan o cümleleri duydu.

"Seni asla affetmem Doğaç. Yemin ederim ki affetmem. Eğer o silahtan kurşun çıkarsa her şey burda biter."

Zorda olsa yutkundu Doğaç. Gerçekten sırf bu adam için ondan bu kadar kolay vazmı geçiyordu? Böyle bi kansız için? Düşünceleri onu yiyip bitirirken dışarıdan silah sesleri yükseldi. Doğaç bir saniye bile düşünmeden İlsayı kanatları altına aldı. İçerideki adamlar etten duvar örerken içeriye Timur Akay girdi. Elinde silah Doğaça doğrultuyordu. Doğaç İlsayı arkasına saklamış Barlasa bakıyordu. İçeriye aniden Enis girdi

"Akay indir silahını, canından olmak istemiyorsan tabî"

"Doğrusu korktum Aras ne yapsak şimdi?"

İlsa bu sesi tanıdığına emindi. Doğaç'ın arkasından çıkıp karşısındaki yaşlı adama baktı.

"Timur amca"