Gözleri kocaman olurken dişlerini birbirine bastırdı İlsa. Alt dudağını sertçe ısırırken yapacağı zalimce şeyleri düşünüyordu.
Doğaça kızgınca bakıp elini kapıda tuttu. Fısıltıyla
"Çık."
Dedi kapının önünde ki anahtarı alırken. Doğaç sinirli kadınına tek kelime etmeden çıktı dışarı.
İlsa kapıyı sessizce kapatıp kilitledi. Anahtarı masanın üzerine bırakıp yutkundu. Beyaz açık saçık gecelik giymiş olan Filiz, kocasını ayartmaya gelmişti. Hemde onların yatağında, birde kocasının yastığında yatıyordu.
Cinleri tepesinde üzerinde ki hırkayı çıkarttı İlsa. Kollarını sıyırıp saçlarını dağınıkca topladı. Gülümseyerek sessizce yatağa yaklaştı. Filizin saçını usulca tutup başını kaldırdı sertçe.
Bütün saçlarını kavrayınca birden hepsini son gücüyle çekip başını sarstı.
Filiz çığlık atarak uyanırken İlsa daha çok çekti o saçları. Tellerinim kopuşunu elinde kalan saçlardan anlıyordu. Filiz gözünden gelen yaşlarla bağırırken İlsa kadını tüm gücüyle yere atmıştı.
"SEN kimsin? Yelloz seni! Sen kimsin bizim yatağımızda bu halinle yatıyorsunl? Seni varya paramparça ederim anlıyormusun beni."
Filiz ağlarken İlsa Doğaça atamadığı tokatı yerde yatan genç kadına attı iki kez. Bunca birikmişliğin hırsını çıkarıyordu. İlsa böyle biri değildi! Hangi ara bu kadar gaddar, şiddete başvuran kişiliğe sahip olmuştu hiçbir fikri yoktu ama çok değişmişti.
"Bak seni ilk ve son kez uyarıyorum. Seni bir daha kocamı yanında görürsem adını bile duyarsam yemin ederim bu olmayan saçlarını sana yedirir o gözlerini yerinden çıkarırım anladım mı beni? Yaparım bunu. Sen beni tanımıyorsun!"
Filiz el mahkum başını sallamıştı. Suçunu biliyordu. Teyzesi arayınca koşarak gelmişti gece gece bu konağa. Aklı sıra Doğaçla yatacak hamile kalmaya çalışacaktı. İlsa az bile yapıyordu ona göre...
"T-tamam bırak özür dilerim."
İlsa sıktığı çeneyi serbest bırakıp saçlarını son hız çekip bıraktı elinde kalan saçları da Filizin eline tutuşturdu. Filiz akan makyajıyla dağılan saçlarıyla tam bi cadı gibi duruyordu. Titreyen bacaklarını durduramazken İlsa genç kadının üzerine koltuğun üzerinde ki elbiseyi uzattı.
"Bunu giyin. Kocamdan, Doğaç abinden özür dile ve bu konaktan çık git."
En azından kimsenin bu halini görmesini istemiyordu İlsa Filizin. Filiz üzerine elbiseyi giyerken İlsa kapıda ki sesleri aldırmadan masanın üzerinde ki anahtarla kapıyı açtı. En önde Doğaç korkmuş gözlerle İlsaya bakarken arkasında bütün aile dizilmiş onlara bakıyordu. Bağırış çağırış seslerini duymuşlardı tabi.
İlsa Ayşe Hanıma ima ile bakıp kapıyı ardına kadar açtı. Filiz dövülmüş haliyle çıkıp Doğaça bakmadan
"Özür dilerim Doğaç abi" Dedi.
İlsa bundan memnun olurken Ayşe hanım yeğenini kolundan tutmuş aşağı indirmişti. Daha kimse tepki vermeden Doğaç karısının kolunu tutmuş odaya sokmuştu aniden. Kapı kilitlendiği gibi duvara yapıştırdığı karısını öptü. Dudaklarını eziyordu dişleri arasında daha çok.
"Kıskanman bile beni deli ediyor kadın."
İlsa sahtece güldü.
"Kıskanmak? Haddini bildirdim."
"Kıskandın"
"Hayır"
"Kıskandın"
"Tamam çok az"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Küçüğü (Tamamlandı)
Roman d'amour+18 Kitap (MAFYA✓TUTKULU AŞK) Bir tarafta intikam hırsıyla yanan bir mafya, diğer tarafta ailesini kaybetmiş küçük bir kız. Onları kader bir araya getirmeye yeminliydi. İntikamını almak istediği kıza aşık olacağını kim bilebilirdi ki? Yıkılmış küçüğ...
