Karanlığın Küçüğü (Tamamlandı)

K.K 2 243 Gün Bölüm 11

İlsa gözlerini açtığında Doğacın yatak odasındaydı. Dün geceyi gözden geçirdi. En son sahil kenarına gidip dinen yağmurun altında uzun uzun lacivert gecenin siyah denizini izlemişlerdi. Tekrar bastıran yağmurla kendilerini salaş bir rakı balıkçıya atmışlardı. Daha sonrası malumdu. İçkiyi fazla kaçırmış yolda gelirken defalarca kusmuş ardından sızmıştı. Bu yatağa onu Doğacın getirdiği ortadaydı. Yanındaki boşluğa koydu elini. Hareketiyle diğer yastığa yatmıştı. Dün gece olanlar geçti gözünün önünden. Doğacın her hareketi, ona olan dokunuşları.. Seslice inlemelerinde kayboldu.

"Günaydın"

Doğaçın sesiyle üzerindeki çarşafı çekti boğazına doğru. Farkında değildi ama üzeri hala dün gece giyindiği gibiydi. Doğaçın montunu çıkartmasına bile zor izin vermişti.

"Günaydın."

Doğaç aynanın önünde vücudunu kurutuyor saçlarına şekil veriyordu elleriyle.

"Dün gece çok sarhoştum ama hatırlıyorum olanları."

Gülümsedi Doğaç.

"Güzel."

Üzerindeki çarşafı hiç bırakmadan ayağa kalktı İlsa. Koca adam kaşlarını çatmış kenardan kenardan gülüyordu. Anlamıştı az çok ne olduğunu.

"İyi uyudun mu?"

İlsa gözlerini kapatıp açtı.

"Olanlardan sonra mışıl mışıl uyumuşum."

Doğaç altındaki siyah havluyu beline iyice yerleştirip İlsanın üzerindeki çarşafı tuttu. İlsa aniden çekilen çarşafla yüzünü ekşitmiş ardından aynadan üzerine bakmıştı.

Üzeri hiç olmadığı kadar giyinikti.

"Sekiz buçuk saniye veriyorum."

İlsa önce aynaya ardından yatağa baktı. Dün gece o kadar dağıtmışlardı ki çarşaflar yastıklar yerde geziyordu. Üzerinde ki sütyenin kapıda olduğunu dahi hatırlıyordu ancak bir yerden sonrası yoktu. Kesilip atılmış gibiydi. Gözleri odanın bir sağına bir soluna bakıyor hiç olmadığı kadar toplu ve düzenli odanın haline şaşırıyordu.

"Hayır ya"

Ellerini yüzüne kapattı İlsa. Beş saniye içinde herşeyi anlamış utancından yüzünü saklamıştı.

"Dün gece aramızda hiç bir şey olmadı. Arabada sızıp kaldın bende seni buraya çıkarttım. Maalesef ki hatırladıkların koca bir rüyadan ibaret."

İlsa ellerinin ardında sakladığı yüzünü dahada kapattı.

"Çıkar mısın Doğaç? Utanıyorum."

Alnını öptü karısının ardından fısıltıyla konuştu.

"Bu kadar özlediğini bilseydim-"

"Utanıyorum diyorum."

Doğaç gülerek kıyafet odasına girmişti. İlsa yüzünün yarısını açıp etrafta kocasını görmeyince kendini banyoya attı. Yüzüne çarptığı suyun ardından havluyla kurulayıp kaçar gibi çıktı odadan.

Merdivenleri inip Aslanın odasına doğru yol aldı. Salondan geçerken boğazını temizleyen Asyayla olduğu yerde kalmış başını kahvaltı masasına çevirmişti.

Enis, Toprak, Asya, Berfin hepsiyle tek tek bakıştı. Elini tehdid edercesine salladı.

"Kimse tek kelime etmesin."

Asya ağzını fermuar yapar gibi kapatmış önüne dönmüştü gülerek.

~

İlsa Aslana vitaminlerle hazırladığı mamayı yedirirken herkes üzerlerinde olan bir neşeyle kahvaltı ediyordu.