Karanlığın Küçüğü (Tamamlandı)

71. Bölüm Karanlık Dünya Bebeği

Doğaç iki adım attı çöken omuzlarıyla. Elini İlsanın karnına doğru işaretledi.

"B-bi bitti mi?"

Dedi karısına bakarken. İlsa hıçkırırken kocasının kollarına koştu.

"D-Doğaç"

Doğaç her şeyin bittiğini anlamıştı. Burdan çıktığı gibi buna sebep olan doktorları kurşuna dizecekti tek tek. Hepsine oğlunun acısının bin katını yaşatacaktı...

Karısından ayrılıp ellerini suratına koydu.

"Özür dilerim İlsam, bu sefer beni affetmeyeceksin özür dilerim."

İlsa başını salladı.

"Sen beni affet Doğaç. Yapamadım. Kıyamadım oğlumuza."

Genç adam neye uğradığını şaşırdı. Yüzü bu duygularla binbir türlü hal alırken elini küçüğünün karnına koydu.

"N-ne yani an- anlayamıyorum İlsa, bebeğimiz bizimle mi hala"

Başını salladı İlsa gözlerini kapatırken. Doğaç aniden yüzünün her yerine öpücükler bırakınca arkasında ki iki doktora baktı. Yere çökmüş gülüyorlardı.

"N-ne oluyor Doğaç"

Doğaç gülerek cevap verdi alnını karısının alnına yaslarken

"Ölmeyeceksin, Aslan, bebeğimiz doğacak sevgilim."

İlsa duyduğu sözlerin ciddiliğini tartıyordu. 'Yok' dedi kendi kendine Doğaç böyle hassas bi konuda yalan atmazdı.

"N- ne yani nasıl? Hani çaresi yoktu?"

Küçük kıza bir şey söylemeden önce Seda doktora baktı Doğaç. Kadıncağız bu anlara şehit olduğu için ağlıyordu. Ne kadar doğumcu olsa da onun amacı bebek dünyaya getirtmek buna yardımcı olmaktı, onlara kıymak değildi bu sebeple bu anlarda oda ağlıyordu.

Doğaç Doktor Seda Hanıma bakınca içerdeki iki kişiyle dışarı çıkıp kapıyı kapattı.

"Dosyalar bile isteye karıştırılmış. Ben, İlsam özür dilerim."

İlsa dudaklarını ısırdı.

"Kim bizden ne istedi. Az kalsın bebeğimiz kopacaktı bizden." Hıçkırdı İlsa.

Başını salladı Doğaç.

"Seda Doktorun Hocası fark etmiş bir hafta önce. Araştırmış laboratuara gidip gelen sonuçlara bakmış kamera kayıtlarını izlemiş..."

Derin iç çekti koca adam.

"Bulacağım sevgilim. Aslanımıza kast etmek isteyen şeref yoksunu iti bulacağım."

....

Akşam olmuştu İlsa kapalı televizyonun karşısında sevdiği adamın eve gelmesini bekliyordu. Gelen telefonla çıkmıştı saatler önce Doğaç. Raporları değiştiren bunu onlara yapan adamla ilgiliydi bu telefon.

İlsa mutluluktan ölecekti kalbine sığmıyordu bu duygular. Aslandan vazgeçmediği için kendisiyle gurur duyuyordu, belki kaç kez teşekkür etmişti kendine. Ondan vazgeçse... Bunu düşünmek bile istemiyordu. Başını koltuğun gerisine yasladı. Gözlerini ne kadar açık tutmaya uğraşsada kapanıyordu...

.....

Doğaç mutlu haberi vermek için hızla eve gelmişti. Koltukta büzülmüş uyuyan kadınını görünce gülümsedi. Üzerinde ki ceketi çıkartıp masanın üzerine bıraktı.

Küçüğünün alnını öpüp yanına oturdu. Bi yandan kucağına çekerken İlsa gözlerini açmıştı.

"Doğaç!"