Karanlığın Küçüğü (Tamamlandı)

15. Bölüm Yaşıyor mu?

Yazar'dan

Doğaç notu açıp okudu. El yazısıyla yazılmıştı. Elindeki kağıdı sıkıp buruştururken ceketinin iç cebine koydu. Arabasına bindi. Şimdi gidip küçüğüne gösterse el yazısını tanırdı belki ama ya abisi ölmediyse yaşıyorsa diye düşündü. Böyle bi ihtimalle bunu yapamazdı. Almaya çalışırdı elinden abisi olacak şerefsiz. İlsayla arası şimdilikte olsa iyiydi. İntikam aklına bile gelmiyordu. Bu anları bunu bozmasına izin veremezdi kimsenin. İlsa abisini öğrense yanında isteyerek kalmazdı. Onu tehdid etmek istemiyordu. "Kahretsin" deyip ard arda direksiyona vurdu. Nereye gittiğini o bile bilmiyordu. Sağa çekip Enis'i aradı.

"Enis evde misin?"

"Evdeyim kardeşimde noldu?"

"Hiç iyi şeyler olmuyor Enis hiç iyi şeyler olmuyor. Geliyorum bekle."

Yaklaşık on dakika sonra Enisin evine geldi Doğaç. Toprakta ordaydı.

"Doğaç on dakikadır susuyoruz bir şey söyleyecekmisin?"

Doğaç derin derin nefesler alıyordu. Kafasını toplamaya çalışıyordu. Boğazı düğümlenmiş konuşamıyordu sanki. Baştan her şeyi anlattı.

Yine aptal Toprak yapacağını yapmıştı.

"Ne yani abisi yaşıyorsa alır bu kızı burdan haklı olarak."

"Toprak bi çenene sahip çıkamıyorsun değilmi?" Diye geçirdi içinden Enis.

"Kim kimi kimden alıyormuş? Hayırdır Toprak. Kim benden Karımı alıyor. Sıkıyorsa! bekliyorum."

"Yani abi öyle demek istemedim de bir dakika ne yani siz evlendinizmi?"

Toprak şaşkınca Enise bakarken Enisin aklına Doğaç'ın dedikleri gelmişti.

"Kimse bilmesin. Milleti dinlemek istemiyorum. Zamanı gelince ben açıklayacağım."

"Toprak kes sesini karım diyorsa evlenmişler demektir değil mi?"

Doğaç küçüğünün abisinin yaşadığını bile düşündükçe deliriyordu. Bi yandan mutluydu.

"İyi oldu bu, İlsadan intikam almama gerek kalmadı. Abisi işimi görecek!"

"Doğaç İlsa seni affetmez kardeşim. Biliyorsun abisini ne kadar çok seviyor!"

"Ne yapayım Enis, benim kardeşimin canının hesabını kim verecek? Benim kardeşim de suçsuzdu. Ama ben İlsayı affettim. Oda beni affedecek."

"Doğaç o kız öldürmedi senin kardeşini yada abisi. Şerefsiz babası yaptı."

"Onun kanını taşıyorlarsa bi can benim kardeşimin canına karşılık gidecek. Şimdi söyle bana nasıl anlayacağız bu şerefsizin yaşayıp yaşamadığını."

"Bilmiyorum kardeşim yarın avukatlarla konuşucam."

Doğaç tamam der gibi kafasını salladı. Ayaklanıp ceketini fırlattı koltuğa.

"Nereye Doğaç?"

"Yatmaya kardeşim"

"Oğlum yürü git karının yanında yat. Ne zaman gelsen yatağımı çalıyorsun."

Ortada büyük gülüş sesleri gelirken Toprakda onlara ayak uyduruyordu.

"Kusura bakma Enis karımın yüzüne nasıl bakacağımı bilmiyorum. Ne diyeceğimi hiç bilmiyorum. Bunun için bugün misafirinim kendine başka yatak bul"

"Ev senin kardeşim. Tamam sen yat bende karşı odada kalırım."

Tamam der gibi gözlerini oynatıp kendini Enisin odasına attı Doğaç. Yatağa öylece uzanıp gömleğini çıkardı. Karısının yanına gitse uyanınca ne diyecekti bilmiyordu. Sevdiği kadına yalan söylemek zorunda kalacaktı. Yaklaşık yarım saat sonra ayaklandı. Uyuyamıyordu bir turi. Karısının kokusu varken burda kalmak istemedi daha fazla. Yerdeki gömleği tekrar giyip aşağı indi.