Anlaşmalı Arkadaş - Yarı Texting

BÖLÜM 63

🌼🌼🌼

Bugün kendimce uyguladığım diyetin ilk günüydü. İki gün sonra diyet falan kalmayacağını bile bile bu işe başlıyorum her seferinde. İş bu ya, ne zaman diyet yapmaya kalksam akşama evde pişmeyen   börek, pide, tatlı kalmıyordu.  En azından spora önem vermek adına bugün dolmuşla değil yürüyerek gidecektim okula. Her yürümeye kalktığımda okula varır varmaz kendime küfür ederdim aslında. Senin neyine yürümek diye. Umarım bugün sıkılmazdım.         

Kaldırımın üstünden sessiz yolda yürürken yanımda korna atarak duran arabayla ben de durdum. Tanımadığım bir araba olsa da içinden Halil inince anlamıştım. Aralanan camdan da şoför koltuğunda tanımadığım bir adamı gördüm. Halil arabanın kapısını kapatıp yanıma geldi. 

"Günaydın." dedi gülerek. "Yürüdüğünü görünce birlikte yürüyelim istedim." 

Gülümseyip  "İyi yaptın Halil'im.''  dedim. 

Arabanın açık camından içeri baktığımda şoför bana dik dik bakıyordu. Kaşlarımı çatıp ben de ona baktım. Adam Halil'e bakıp  "O mu?"  diye sordu. 

Halil bakışlarını kaçırıp kafasını sallarken adam "Belli oğlum zaten, hanım kızımıza bakışın bile farklı." 

Adamın sözleri bitince yerimde toparladım hemen. Galiba Halil'in babasıydı. Heyecanlanmıştım ve Halil yere bakıp utangaç bir şekilde gülerken hiç yardımcı olmuyordu bana. 

Dirseğimle onu dürtüp "Halil." diye fısıldadım belli etmemeye çalışarak. Halil başını kaldırıp bana baktı. Hiçbir şey anlamamış gibi görünüyordu. Biraz sonra aydınlanmış olacak ki hızla arabaya yaklaşıp babasını gösterdi. "Feride bu babam, babacığım bu da Feride." diyerek tanıştırdı bizi. Başımla selam verdim babasına. 

"Memnun oldum Feride, bizim oğlan senden çok bahsetti bana." 

Yüzüm gülerken Halil'e döndüm. O da bana baktı, mutlu görünüyordu. "Ben de memnun oldum amca." dedim amca ne alaka diye sorgulamadan. 

Babası gayet memnun görünüyordu. Artık Halil nasıl anlatmışsa adam görmeden sevmiş olabilirdi beni. Halil'e göre melek gibi bir şeydim zaten. Acaba küfür ettiğimi falan söylemiş miydi, umarım söylemezdi. 

"Hadi okula o zaman geç kalmayın." diyerek arabayı hareket ettirince ikimizde el sallayarak veda ettik ona. Araba yanımızdan geçip gidince Halil'e döndüm. Sırıtarak bana bakıyordu. 

"Nasıl anlattın beni?" diye sordum merakla. 

Halil'in yüzünde muzip bir ifade oluştu. "Dedim ki bu kız benim kaderim baba." 

Söylediklerine kocaman bir kahkaha attım. "Yav sen bu lafları nereden öğreniyorsun." dedim gidip yanaklarını sıkarken. 

"İnternete gördüm." diye cevap verince elimi  saçlarına atıp karıştırdım. Şu an acayip ısırasım gelmişti Halil'i. 

"Eee baban ne dedi bari?" diye sordum bu sefer. 

Dudaklarını birbirine bastırıp bakışlarını gökyüzüne çevirdi. "Bence sevdi seni, seni herkes sever ki zaten." 

"Yaa, öyle mi?" dedim koluna girerken. 

Yürümeye başladığımızda derin bir nefes verip "Öyle." diye yanıtladı beni. 

Okula en az on dakika daha varken aklıma gelen fikirle Halil'e döndüm. "Halil,  okulun aşağısındaki markete kadar yarışalım mı ha?" 

Halil kaşlarını çatıp bana döndü. "Yarış mı?" diye mırıldandı. 

"Evet yarış, ilk giden kazanacak."

Eliyle ensesine kaşıdı önce. Biraz düşündükten sonra gülümsedi. "E ödül ne olacak?"

Gülerek   omuzuna vurdum. "Ne ödülü lan kazanan kazanır işte." 

Kaşlarını kaldırıp çıkladı. "Olmaz ödül isterim." dedi kendinden emin. 

Bu tavrı beni şaşırtırken güldürmüştü de. "Tamam kaybeden marketten kazanana kek alsın." 

Halil fikri beğenmemiş gibi yüzünü ekşitti. " Ben onu bir şey kazanmadan da alırım zaten. Bu nasıl ödül, bari bir öpücük olsaydı." dedi işaret parmağını yanağına bastırarak. 

"Halil Allah başka dert vermesin." dedim gülerek, parmaklarımın ucunda yükselip Halil'in yanağını sıkıca öptüm. 

Çekildiğimde ben gülümserken Halil öylece suratıma bakıyordu. Elini ağzına kapatıp kıkırdamaya başlayınca ben de güldüm. Hoşuna gitmişti. Kaldırımın kenarında öylece gülerken birden koşmaya başlamasıyla afalladım. Beni beklememişti deli. 

Birkaç metre ileri de başlamış olacaktı ama neyse. Tabana kuvvet Feride.