Anlaşmalı Arkadaş - Yarı Texting

ÖZEL BÖLÜM 3

Merhabalaaaar. Bu kitabı, Halil'i, Feride'yi, sizi ve burada olma hissini çok özledim. Bol bol yorumlarınızı bekliyorum. Güzel bir özel bölüm oldu. Beğeneceğini düşünüyorum. Bölüm sonu neler düşündüğünüzü belirtin lütfen, yorumlarda buluşalım.

🌼🌼🌼

Sonunda ara tatile gitmiştik ve ben çok yoğun bir hazırlık döneminden sonra rahat bir nefes alabilmiştim. Hazırlık sınıfı aslında çok eğlenceliydi ama bir o kadar da zorluyordu beni. Bazılarının dediğine göre ise ben çok fazla çalıştığım için kendi kendimi zorluyordum. Bu da bir ihtimaldi tabii. Ama yapacak bir şeyim yoktu. Ben çalışmadan duramazdım ki. Neyseki ara tatilde rahatlamıştım. Okul yüzünden fazla görüşemediğim sevgilimle onun evine aile yemeğine gelmiştik bugün. Bazen bir hafta boyunca hiç yüz yüze gelmediğimiz oluyordu. Öyle günlerde Halil'i çok fazla özlüyordum. İmkanı olsa her anım onunla geçsin isterdim. Lise günlerini bu yüzden özlediğim oluyordu. Her an masanın altında elimi tutan bir el vardı. Moralim bozulduğunda başımı yasladığım omzunu ve rahat hissetmek istediğimde çiçek gibi kokan saçlarını istiyordum bazen mesela. O da beni çok özlüyordu. Bunu yansıtma biçimi biraz farklıydı ama. Halil beni sürekli görüntülü arıyordu. Bazen günde iki kez arıyor, aramadığına ise gece geç saatlerde mesaj atıp özür diliyordu. Sanki ona bir siz verdirmiş gibiydim. Bunu bir sorumluluk olarak görüyordu. Sevgilimle ilgilinmek zorundayım diyordu bana. İlgisi hoşuma gitmiyor da değildi. Üniversiteye geçtiğimizden beri daha da yakışıklı ve alımlı birine dönüşmüştü. Boyu da biraz uzamıştı. Son zamanlarda ise spora başlamıştı. Üniversite ortamında oldukça dikkat çekiyordu. İnstagram  hesabındaki isteklere bakılırsa dikkatini çektiği kısım kızlardı. Ama Halil sanki onlar hiç yokmuş gibi davranıyordu. Onun için sadece ben vardım. İçimde hiç olmayan kıskançlık duygusu bile o kızları görünce içimde filizlenmişti. Bir an için yanlış şeyler düşünmüştüm. Ama Halil bu düşüncelerimi haberi bile olmadan yok etmişti. Güvenimi bir kez daha kazanmıştı.

Hazır tatilken Halil'le bol bol özlem gideriyorduk. Bugün akşam yemeği için onlara davetliydim. Mirhe Hanım çok güzel yemekler hazırlamıştı. Talip amca da ben severim diye düşünüp çay yanı için bisküviler getirmişti eve. En az kendi annem babam kadar düşünüyorlardı beni. Saat yediye yaklaşırken Mihre Hanım'ın sesini duyduk.

"Yemek hazır hadi çabuk gelin."

Talip amca çok acıkmış olmalı ki hızlıca yerinden kalkıp masaya oturdu. Halil ve ben yan yana oturduk. Şule ve ailesi de evdeydi. Onlar da karşımıza oturmuştu. Masada her bir ağızdan afiyet olsun dedikten sonra yemeğimizi yemeye başladık.

"Dersler nasıl çocuklar?" diye sordu Şule'nin babası Mehmet amca.

"Valla bizimkiler gayet iyi amca. Zaten Feride'yi biliyorsun kötü dersi olmaz. Ben de gayet iyiyim, sevdim bölümü." dedi Halil.

"Dersleri kötü tek benim kızım herhalde. Bir sesi çıkmayan da o."

Mehmet amca kinayeli bir şekilde konuşunca Şule'ye baktım. Kafasını hafifçe kaldırıp onu izleyen gözlere mahçup bir ifadeyle baktı. "Babacığım aşk olsun. Yemek yiyordum burada. Hem ben ikinci dönem toparlayacağım."

"İnşallah." dedi Mehmet amca.

"Şule daha onuncu sınıf öğrencisi. Koskoca iki senesi daha var. Toparlar bence. Zeki bir kız."