Anlaşmalı Arkadaş - Yarı Texting

BÖLÜM 57

🌼🌼🌼

Tüm öfkemi Serkan'dan çıkarmak üzere üstüne atlamam, sınıftakilerin beni üstünden alması ve nöbetçi hocanın halimizi görmesiyle müdürün odasında sonuçlanmıştı. Mükemmeldi gerçekten. Çok kısa aralıklarla ikinci kez müdürün odasındaydım. Bu sefer kendimi savunulacak haklı bir sebep de yoktu ortada. Gıcık oldum diyemezdim ya adama. 

Müdür çatık kaşlarıyla bana baktı. Herkes dışarıda bekliyordu. Sadece müdürle ben vardım bu odada. "Yine neden kavga ettin Feride?" diye sordu. Ama bu sefer diğerleri gibi alaycı değildi ifadesi. Gerçekten merak eder gibiydi. 

Ama bu sefer de benim açıklamam yoktu. Sessiz kalmam karşılığında tekrar seslendi. "Anlatmayacak mısın, bunu mu bir cevap olarak sayayım?"

Başımı belki belirsiz salladım. "O çocuk sinirlerimi bozdu bu kadar. Haksız olabilirim itiraz falan edemem." dedim omuz silkip.    

Müdür bir şey demeden yüzüme baktı iyice. "Biliyor musun sen benim kızıma çok benziyorsun. O da senin gibi. Sinirini bozan her şeye saldırıyor. Ona bunun yanlış olduğunu söylesek de yapmaya devam ediyor. Ama aranızda bir fark var. O daha altı yaşında, sen ise on sekiz." 

Kızının başında Serkan gibi biri olmadığına emindim aslında. Ama müdüre de hak veriyordum. Sözlerim ile herkesi alt edebilecek biriyken bu saldırganlığımın bir anlamı yoktu. Konuşarak da çözebilirdim bir şeyleri. Bu yüzden yine sessiz kaldım. Galiba artık onu haklı buluyordum.   Belki de hatalı olan bendim. 

"Yine sessiz kaldığına göre kendini haklı bulamadın hala." dedi soru sorar gibi. 

Başımı aşağı yukarı salladım. Dudak içimi ısırıyor, parmaklarımla oynuyordum sıkıntıdan. Rahat bir nefes almaya ihtiyacım vardı. "Bak Feride." dedi müdür kalkıp karşıma geçerken. 

"Ettiğin bir kavga senin karakterini tam olarak asla göstermez. Kavga ettin diye kötü, iyilik ettin diye de dünyanın en iyi insanı olduğuna karar veremeyiz. Ama hepimizin bildiği bir şey var, burası bir okul. Burada yapacağın tek şey eğitim görmektir. Kavgaların seni olumsuz etkilemekten başka bir şey yapmaz. İlk başta seni şımarık bir kız zannetmiştim ama zaman geçtikçe anlıyorum ki aklı başında düzgün bir kızsın. Seni tek kötü gösteren yanın bu kavgalar. Eğer canını sıkan birisi veya birileri var ise ben buradayım. Hallederim. Sen sadece derslerine odaklan. O veya bu, kimsenin seni aşağı çekmesine izin verme bu okulda. Olur mu? "

Müdürün bu güne kadar bana hiç göstermediği babacan tavrı gerginliğimi azalmıştı. Dediklerini dikkate alacaktım. Başımı sallayıp onayladım onu. 

Eliyle kapıyı gösterip "Çıkabilirsin, arkadaşlarına söyle hepiniz sınıfına gidin. " dedi müdür bey. 

Kapıyı açıp çıktığımda bir sürü bakışı da üzerime toplamıştım. Herkes benden bir açıklama bekliyordu. İçeride kaos olduğunu zannediyorlardı muhtemelen. Onları istediklerini vermeyerek elimizle merdivenleri işaret ettim " Müdür dağılın dedi hadi." 

Şu an bana ne oldu ne bitti sormak isteseler de çekindiklerinin farkındaydım. Bir şey demeden hepsi sınıfa giderken cam kenarında tek bir kişi kalmıştı. 

Halil 

Onun aşağı geldiğini bile anlamamıştım. Yukarıdaki kavga da araya girip beni tutmaya çalıştığını hatırlıyordum fakat sonrasında görememiştim  hiç.  Şimdi ise cam kenarında durup doğrudan bana kilitlemişti gözlerini. Elimi başıma koyup dağınık duran saçlarımı düzelttim. Halil'in benimle konuşmayacağını biliyordum. Bu yüzden akşam Mihre Hanımın onu yumuşatacağı inancına tutunarak bir şey demeden yanından geçtim. 

Fakat geçmeden önce önüme uzatılan peçete ile duraksamak zorunda kaldım. "Al elinin üstünü sil." dedi Halil peçeteyi bana doğru uzatarak. 

O ana kadar fark etmemiştim elimin üstünün çizildiğini. Biraz kanamıştı üstü. Halil bana dargın olmasına rağmen benim dahi fark etmediğim yaramı görüp bir de sarmaya kalkmıştı. 

Elimdeki peçeteyi uzanıp aldığımda yaşandığı yerden doğrulup hızla merdivenlerin bulunduğu yere gitti. Sınıfa çıkacaktı muhtemelen. Ben ise ders dinleyemeyecek kadar dolu kafamla arka bahçeye oturmaya çıkacaktım. Bugün bana fazlaydı ve kesinlikle yalnız kalmam gerekiyordu.