EPIC War Online [COMPLETED]

Episode #75: Two POVs

Chapter 75: Two POVs

Lenjin's Point Of View

After I came back home, nasalubong ko si auntie sa sala. She's wearing something na parang may lakad sya sa isang malayong lugar. "Auntie?" I asked.

"Oh. Lenjin. Good thing nakasalubong kita rito. Yung uncle mo na sana ang magpapaliwanag sayo pero mukhang hindi ka na nya kailangang tawagan.

Tumunog ang phone ko kaya't kinuha ko ito sa aking bulsa. It is uncle's number calling. Kasabay non lumabas si uncle sa isang kwarto. "Hon. Naco-contact ko na sya."

"No. He's already here." tipid na tugon ni auntie sa asawa. Nagulat si uncle nang mapansin nga ako at sya na ang pumatay sa call nayun.

Naglakad ito palapit sa akin and just like auntie, nakasuot din ito ng magandang suit. Hinawakan ang balikat ko bago buntong-hiningang nagsalita. "Lenjin.  It's just too urgent. Kailangan namin ng auntie mo na umalis to the next city over miles away para sa isang business matters. The client is too stubborn to come here kaya kami na ang pupunta so better take care of Niko while we are gone. Okay?"

Both of them were famed architects to this city and some of the biggest buildings around here ay sila ang mismong nag-design.

Nag-aalala sila sa akin at kay Niko dahil alam nilang hindi kami magkasundo ng kapatid ko. Well. I'm not comfortable with my younger brother, but Niko wants to be with me and play with me all the time. Ako lang talaga yung umaayaw sa presensya ng isa't-isa.

"Are you sure na ayos lang na iwanan namin kayo rito ng kapatid mo?" tanong na may pag-aalala ni auntie sa akin.

"Gaano po ba kayo katagal sa lugar nayun?" I asked them kaya't nagkatinginan naman sila.

"Approximately, a week maybe or even longer than that." uncle answered hesitantly.

"Three weeks." auntie cleared kaya't napatango na lamang akong nilagpasan na sila papaakyat ng room ko.

"Then have a safe trip you guys." i said counting the stairs I'm stepping.

"Umm...Is it really okay, Lenjin? Hindi naman siguro kayo...alam mo na. He's still your brother, okay?"

"Don't worry, auntie. Just focus on your trip both. I'll take care of the house while you're gone." sagot ko sa kanila without looking back at them.

Both of them are worrying too much. Hindi ibig sabihin na hindi ko gusto ang kapatid ko, eh magagawa ko na itong maliitin o saktan gaya ng ibang siblings dyan.

Or like that movies na ultimate rivals ang magkakapatid at magpapatayan na dahil sa sobrang samaan ng loob.

Matino naman akong mag-isip. It's just ayokong makita ang kapatid ko. That's it. Topic closed.

Nang makaakyat na ako sa second floor dumiretso agad akong pumasok sa aking kwarto. I thought I left it open awhile before leaving dahil medyo may siwang na ito pagkabukas ko ngayon. "What are you doing here?" it turns out nandito pala si Niko sa kwarto ko. Nakaupo sya sa study table ko na nakaharap sa may bintana so nakatalikod sya mula rito sa pinto.

He looked surprised nang mapansin ako't napatayo kaagad sa upuan. Tiniklop ang librong binabasa nya at ngumiti sa akin na tila may halong nyerbyos. "Ah.Hello. Welcome back, K-kuya--pasensya na. Hindi na po mauulit!"

He panicked at nagmamadaling tumakbo palabas ng kwarto. "Wait." harang ko ng braso kaya't gulat syang pwersahang natigil sa pagtakas at inangatan ako ng tingin. "that glasses. It's mine." nakasuot sya ng eyeglasses kaya't nang mamalayan nya ito na suot-suot ay kaagad naman nyang kinuha at nilagay sa palad kong nakalahad na.