Part 5(Zawgyi)

69 3 0
                                    

အိုက္စ္လန္တြင္အျမင့္ဆုံးအေဆာက္အအုံေရွ႕ ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္တူရပ္မိေတာ့ အသက္ေတာင္မရႉမိဘဲ အံ့ၾသမွင္သက္စြာေငးေမာေနမိသည္။ လႈပ္ရွားသြားလာလ်က္ရွိသည့္ ၿမိဳ႕ျပ၏အလယ္ေခါင္တြင္ ခံ့ညားထည္ဝါစြာတည္ရွိေနသည့္ ထိုဘုရားေက်ာင္းႀကီးသည္ အေဆာက္အအုံတစ္ခုလုံး အျဖဴေရာင္လႊမ္းလ်က္ ေအးခ်မ္းဆိတ္ၿငိမ္စြာ ရပ္တည္လ်က္ရွိသည္။

မညီမညာျဖစ္ေနသည့္ ခဲတံေလးေတြကို နိမ့္ရာကျမင့္ရာစီတန္းထားသလို အျဖဴေရာင္ေက်ာက္တိုင္မ်ားကိုလည္း နိမ့္ရာမွတျဖည္းျဖည္းျမင့္တက္လာၿပီး ခန္းမက်ယ္ႀကီးႏွင့္ဆက္သြယ္ထားပုံမွာ ဗိသုကာလက္ရာေျမာက္လွသည္။ အေဆာက္အအုံႀကီး၏အေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာေတာ့ နာရီတစ္လုံးကိုနံရံ႕တြင္ထည့္ျမႇဳပ္ကာေဆာက္ထားၿပီး အျမင့္ဆုံးထိပ္မွာေတာ့ လက္ဝါးကပ္တိုင္တစ္ခုကိုစိုက္ထူထားသည္။

ၾကည္ျပာေရာင္လြင္လြင္ ေတာက္ပလ်က္ရွိေသာေကာင္းကင္ျပာကို ေနာက္ခံထားလ်က္ ျဖဴလြလြတိမ္တိုက္ေလးမ်ားက အဆုပ္လိုက္အဆုပ္လိုက္ ဝဲလြင့္လ်က္...၊

ေတာက္ပစြာျဖာက်လာေသာ ေနေရာင္ဟာဘုရားေက်ာင္းႀကီးေပၚသို႔ တိုက္႐ိုက္က်ေရာက္လ်က္ရွိသည္။

ေနသာေသာေန႔တစ္ေန႔မို႔ ရာသီဥတုမွာခပ္ေႏြးေႏြးႏွင့္ ေနလို႔ေကာင္းတာမို႔ အေပၚထပ္အေႏြးထည္အထူႀကီးမ်ားကို ခဏတာစြန႔္ခြာလ်က္ ဆြယ္တာခပ္ပါးပါးျဖင့္ ေလွ်ာက္လည္လို႔ေကာင္းေနေပသည္။

"ေန႔တိုင္းသာဒီလိုရာသီဥတုမ်ိဳးဆို ကြၽန္ေတာ္အိုက္စ္လန္က မျပန္ေတာ့ဘူး"

"ဟင္....ရွင္ကအိုက္စ္လန္မွာေနတာ မဟုတ္ဘူးလား...."

ကိုယ့္စကားႏွင့္ကိုယ္ ေျပာၿပီးကာမွအႀကီးအက်ယ္ မွားယြင္းသြားမွန္းသိလိုက္ရသည္။ လိမ္ထားဖို႔စိတ္ကူးမရွိေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္သည္လည္းခရီးသြားတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုဖုံးထားမိတာကေတာ့ ဘာေၾကာင့္မ်ားလည္းကြၽန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမေျပာတတ္ပါ...။

စစေတြ႕တုန္းကလို ကြၽန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕ကေန ဘာစကားမွမေျပာဘဲဘဲ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားမွာေတာ့ ေၾကာက္မိပါသည္။

Runaway my Aurora:Where stories live. Discover now