ေဟာ္ေတာ္၊ နန္းစံမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ပူေႏြးလို႔ပါလား၊ မေန႔ကဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာကို အေသးစိတ္က်က်ျပန္ေတြးမိရင္း တစ္ကိုယ္လုံးၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ား ျဖာက်လာေတာ့သည္။ ဘယ္လိုေတာင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပါ့မလဲ၊
သြယ္နန္းစံတစ္ေယာက္ အိပ္ရာထဲကမထြက္ႏိုင္ဘဲ ငုတ္တုတ္မႈိင္ေနခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။
မေန႔ညကအိမ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်သြားသျဖင့္ ဟိုတယ္မွာသာအခန္းငွားၿပီး မမေဝႏွင့္အတူတည္းခိုျဖစ္ခဲ့သည္။
ရွန္ပိန္ေတြေသာက္တာမ်ားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးပူစပ္စပ္ျဖစ္လာသျဖင့္ ေရဆင္းကူးေနတုန္း ကိုမင္းေမာင္ေရာက္လာခဲ့တာကိုေတာ့ မွတ္မိသည္။ အဲ့ဒီေနာက္ဘာေတြေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကသလဲ.....၊
အို.....ေတြးေနရင္း ရွက္အမ္းအမ္းျဖစ္လာတာမို႔ မ်က္စိစုံမွိတ္ေခါင္းကိုသြင္သြင္ခါရင္း အိပ္ရာထဲကေနဆတ္ခနဲထလာမိေတာ့သည္။
ဟိုတယ္မွာမနက္စာစားၿပီး check out လုပ္ေတာ့ ဟိုတယ္အေရွ႕အေပါက္ဝကေန စကားတေျပာေျပာႏွင့္ဝင္လာသည့္ မမေဝႏွင့္ကိုမင္းေမာင္ကိုလွမ္းျမင္ရသည္။ နန္းစံခ်က္ခ်င္းဘဲမ်က္ႏွာလႊဲကာ မ်က္လုံးခ်င္းမဆုံမိေအာင္ ေရွာင္လိုက္မိသည္။
"ေအာ္...၊ နန္းစံႏိုးၿပီလား၊ ျပန္ေတာ့မလို႔လား၊"
မမေဝကနန္းစံနားမွာလာရပ္ကာ လာႏႈတ္ဆက္သျဖင့္ နန္းစံလည္းအလိုက္အထိုက္ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
"ဟုတ္တယ္မမေဝ၊ ဖြားခင္စံစိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔လေ...."
"ကြၽန္ေတာ္လိုက္ပို႔မယ္ေလ..."
"ေနပါေစ၊ "
နန္းစံလည္းခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ျငင္းဆန္ကာမ်က္လႊာကိုေအာက္ခ်ရင္း အလ်င္အျမန္လစ္ထြက္လာခဲ့သည္။ ပုံမွန္ဆိုအတင္းအၾကပ္ေနာက္ကလိုက္ၿပီး လိုက္ပို႔ေပးတတ္ေသာမင္းေမာင္ဟာလည္း ဒီကေန႔ေတာ့အလိုက္တသိ ၿငိမ္သက္ကာက်န္ခဲ့ပါသည္။ နန္းစံလွည့္မၾကည့္ေပမယ့္ အာ႐ုံကေနခံစားမိေနပါသည္။ သူၿပဳံးက်န္ေနခဲ့မွာ ေသခ်ာေပါက္...။
"ဒီကေလးမ ဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္..."
စႏၵာေဝကဘာမွမသိသူပီပီ ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္ကာ အားနာနာႏွင့္ရယ္ေမာလိုက္ေလေတာ့ မင္းေမာင္လည္းေပါ့ပါးစြာရယ္ေမာလိုက္သည္။
YOU ARE READING
Runaway my Aurora:
Romanceချစ်ခြင်းမေတ္တာဆီကနေထွက်ပြေးရမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ အတိတ်တွေဆီကနေ ထွက်ပြေးဖို့လိုတာပါကွယ်...၊ Aurora အလင်းတန်းတွေဟာ တောက်ပဖို့အတွက် လောင်ကျွမ်းစရာမှမလိုတာ...။ အကယ်၍နှစ်သန်းပေါင်းတစ်ထောင်မှာ တစ်ခါ လိုအပ်တယ်ဆိုရင်တောင် လောင်ကျွမ်းခံမယ့်သူဟာ ကိုယ်ဘဲဖြစ်လိုက်မယ...
