"ဒါနဲ႔နင္အိုက္စ္လန္မွာ ျမန္မာစကားေျပာတတ္တဲ့ လူျဖဴတစ္ေယာက္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနခဲ့တာမဟုတ္လား..."
ဆုေဝကလက္ထဲကေကာ္ဖီခြက္ေလးကို လႈပ္ယမ္းကာတစ္ငုံေသာက္လိုက္ၿပီး နန္းစံကိုမ်က္ခုံးပင့္ကာၾကည့္သည္။ ဆုေဝေျပာကာမွ နန္းစံလည္းျပန္မေတြးမိေအာင္ႀကိဳးစားရင္း ေမ့ထားပစ္ခဲ့သည့္ အမွတ္မထင္ေတြ႕ခဲ့သည့္ ထိုလူတစ္ေယာက္ကိုျပန္ၿပီး ေတြးမိသြားျပန္သည္။ သူဘယ္မွာေနလဲကိုယ္မသိသလို ကိုယ္ဘယ္မွာေနမွန္းလည္း သူမသိတဲ့အေျခအေနတစ္ခုမွာ ျပန္ေတြ႕ဖို႔ဆိုတာစိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ တိုက္ဆိုင္မႈေတြဆိုတာကလည္း ဘယ္ေလာက္ထိမ်ားတိုက္ဆိုင္ႏိုင္ပါအုံးမလဲ။
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၿငိမ္သက္ေနခဲ့သည့္ သြယ္နန္းစံရဲ႕ႏွလုံးသားကို ဥတၱရမင္းေမာင္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အနည္းငယ္ေတာ့လႈပ္ခတ္ေစခဲ့ပါသည္။
နန္းစံတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ထမင္းစားခန္းထဲကစားပြဲမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ရင္း အိုက္စ္လန္ကအေတြ႕အႀကဳံေတြရယ္ နန္းစံရန္ကုန္မွာမရွိတုန္းက ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုတာေတြရယ္ ျပန္လွန္ေျပာျပေနၾကၿပီး သုတစစ္ပိုင္နဲ႔ဘုံဘုံေလးကေတာ့ စာလုပ္ဖို႔အတြက္အခန္းထဲဝင္သြားၾကၿပီ...။
"ေအာ္...သူက Mr.Ryan ေလ၊ ျမန္မာနာမည္ဆိုရင္ေတာ့ ဥတၱရမင္းေမာင္လို႔ေခၚတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာေမြးၿပီး ႏိုင္ငံျခားမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ဘဲ...။
Mia ကဟိုေရာက္မွ ဘာစိတ္ကူးေပါက္သလဲမသိဘူး၊ ငါ့ကိုသူနဲ႔လႊဲခဲ့လို႔ အိုက္စ္လန္ျပည္ကိုလိုက္ျပ႐ုံသက္သက္ပါ...။"
"ေအာ္....ေအာ္....."
ဟူ၍ေရ႐ြတ္ရင္းနန္းစံမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ေနေသာဆုေဝသည္ နန္းစံေျပာသည့္စကားကိုယုံသည့္ပုံလည္းမေပၚပါ။
"အဲ့ေတာ့နင္ကအမ်ိဳးအေဆြေလးေတြ႕တုန္း တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္ၿပီး တစ္ညေလာက္...."
"လိုက္ပတ္ျပ႐ုံသက္သက္ပါဘဲဆို၊ ဒီမွာ.....ေဒၚဆုေဝသြန္း...၊ ငါအဲ့လိုလူမ်ိဳးမဟုတ္တာနင္သိရဲ႕သားနဲ႔....."
YOU ARE READING
Runaway my Aurora:
Romansaချစ်ခြင်းမေတ္တာဆီကနေထွက်ပြေးရမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ အတိတ်တွေဆီကနေ ထွက်ပြေးဖို့လိုတာပါကွယ်...၊ Aurora အလင်းတန်းတွေဟာ တောက်ပဖို့အတွက် လောင်ကျွမ်းစရာမှမလိုတာ...။ အကယ်၍နှစ်သန်းပေါင်းတစ်ထောင်မှာ တစ်ခါ လိုအပ်တယ်ဆိုရင်တောင် လောင်ကျွမ်းခံမယ့်သူဟာ ကိုယ်ဘဲဖြစ်လိုက်မယ...
