"ဒါဟာဒဏၰာရီထဲမွာေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့တဲ့ မဏိမလႅာဆိုတဲ့ရတနာတစ္စုံဘဲ၊
အဲ့ဒီရတနာဟာပိုင္ရွင္အမွန္ဆီကိုအၿမဲသြားတယ္၊ ပိုင္ရွင္အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘဲ လက္ဝယ္ရထားရင္ ဘယ္ေလာက္လုံၿခဳံေအာင္ သိမ္းထားထား ေနာက္ဆုံးမွာေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္တယ္...။
အဖြားတို႔မ်ိဳး႐ိုးစဥ္ဆက္အလိုက္ လက္ဆင့္ကမ္းလာခဲ့တဲ့ ရာဇဝင္ဟာအမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ဒီကေန႔မွာအေသအခ်ာသိလိုက္ရတာဘဲ...။"
ဖြားခင္စံရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြဟာ စို႐ႊဲေတာက္ပေနေသာ ခရမ္းစြဲေက်ာက္ကေလးဆီမွာ တြယ္ၿငိလ်က္ပင္...။
နန္းစံတို႔ဟာဘာစကားမွမဆက္ႏိုင္ဘဲ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနေတာ့သည္။
"ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကပုဂံျပည္ကမင္းတစ္ပါးမွာ ရဲစြမ္းသတၱိနဲ႔ျပည့္ဝတဲ့ မိဖုရားတစ္ပါးရွိခဲ့တယ္၊ အဲ့ဒီမိဖုရားရဲ႕ထူးျခားတဲ့ဝါသနာေၾကာင့္ နန္းေတာ္ကလူတိုင္းက ႏွာေခါင္းရႈံ႕ၾကသတဲ့၊ အဲ့ဒါဘာလဲဆိုေတာ့ တိုက္ေရးခိုက္ေရး ဓားေရးဘက္မွာဝါသနာထုံတာမို႔ တစ္ျခားမိဖုရားေတြနဲ႔မတူဘဲ ထူးျခားေနတာေပါ့...။
တစ္ေန႔မွာနန္းေတာ္ကို သူပုန္ေတြက်ဴးေက်ာ္လာေတာ့ မိဖုရားဟာလည္း တစ္ျခားသူေတြလိုေရွာင္မေျပးဘဲ ဘုရင္ကိုကာကြယ္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားတာေပါ့၊ အဲ့တာကိုမနာလိုရႈ႕စိမ့္သူေတြက မိဖုရားတစ္ပါးကာကြယ္ျခင္းကိုခံရတဲ့ ဘုရင္ဟာသမိုင္းမွာအက်ည္းတန္လွေၾကာင္း ေသြးထိုးစကားေျပာၾကတာမို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ဟာလည္း မာနနဲ႔ဂုဏ္အတြက္ မိဖုရားကိုနန္းခ်ၿပီးေက်း႐ြာငယ္ေလးတစ္ခုကို ေစလႊတ္လိုက္သတဲ့၊
မသြားခင္မွာဘုရင္မင္းျမတ္က ရင္ဘတ္မွာထိုးထားတဲ့ အဆင္တန္ဆာကိုျဖဳတ္ၿပီး မိဖုရားကိုေပးလိုက္တယ္၊ ေနာက္ဆုံးႏႈတ္ဆက္လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ေပါ့ေလ...၊
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့မိဖုရားမွာကိုယ္ေလးလက္ဝန္ရွိေနခဲ့ေပမယ့္ သူကဘုရင္မင္းျမတ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ နန္းေတာ္ကိုမျပန္ေတာ့ဘဲ ေက်း႐ြာငယ္ေလးမွာဘဲ သမီးေလးတစ္ေယာက္ကို ေမြးဖြားခဲ့တယ္တဲ့...။
YOU ARE READING
Runaway my Aurora:
Romantizmချစ်ခြင်းမေတ္တာဆီကနေထွက်ပြေးရမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ အတိတ်တွေဆီကနေ ထွက်ပြေးဖို့လိုတာပါကွယ်...၊ Aurora အလင်းတန်းတွေဟာ တောက်ပဖို့အတွက် လောင်ကျွမ်းစရာမှမလိုတာ...။ အကယ်၍နှစ်သန်းပေါင်းတစ်ထောင်မှာ တစ်ခါ လိုအပ်တယ်ဆိုရင်တောင် လောင်ကျွမ်းခံမယ့်သူဟာ ကိုယ်ဘဲဖြစ်လိုက်မယ...
