Runaway my Aurora:

Part 23(Zawgyi)

ကြၽန္မရဲ႕ဘဝမွာေယာက္်ားေတြနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ ေကာင္းတဲ့မွတ္ဉာဏ္ဆိုတာမရွိခဲ့ဘူး၊ ဘဝကိုေလးပုံပုံတစ္ပုံဘဲရွင္သန္ရေသးေပမယ့္ ကံၾကမၼာကေစခိုင္းတဲ့ျပကြက္ေတြကို မ်က္ျမင္ခံစားခဲ့ရၿပီးၿပီမို႔ လႈိင္းတို႔၏႐ိုက္ပုတ္ဒဏ္ကို ခံႏိုင္ရည္ရွိခဲ့ၿပီေသာေက်ာက္‌ေဆာင္ပမာ သန္မာရင့္က်က္ခဲ့ရသည္။ လူေတြကိုလြယ္လြယ္မယုံဖို႔၊ ၿငီးေငြ႕တတ္တဲ့ေယာက္်ားေတြကို ေဝးေဝးကေရွာင္ဖို႔၊ ရမၼက္စိတ္ျပင္းျပတဲ့ေယာက္်ားေတြရဲ႕ လွည့္ျဖားမႈမွာက်ဆင္းမသြားေစဖို႔...၊ ေလာကဓံရဲ႕တက္ခ်ိန္က်ခ်ိန္ေတြမွာ တစ္ကိုယ္တည္းျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီးၿပီ...၊

ဒါေပမဲ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ဒီေလာက္ထိယုတ္မာလွတဲ့ ေယာက္်ားကိုေတာ့ ကြၽန္မတစ္ခါမွမျမင္ခဲ့ဖူးပါ။ မိန္းမေတြရဲ႕မာယာေၾကာ့ကြင္းဆိုတာ အားမျပင္းတဲ့မုန္တိုင္းငယ္ေလးတစ္ခုသက္သက္ပါ၊ ေယာက္်ားေတြရဲ႕လွည့္ျဖားမႈကေတာ့ ဘဝတစ္ခုလုံးရက္ရက္စက္စက္တုန္ခါသြားေအာင္ ေမႊေနာက္ပစ္ႏိုင္တဲ့ အားျပင္းတဲ့မုန္တိုင္းႀကီးတစ္ခု...။

ဖက္ေပၚဆူးက်လည္းဖက္ေပါက္၊ ဆူးေပၚဖက္က်လည္းဖက္ေပါက္တဲ့...၊ ေရွးေခတ္ကလူႀကီးေတြဟာ ေတာ္႐ုံအေတြ႕အႀကဳံမ်ိဳးနဲ႔ ဒီလိုဆို႐ိုးစကားမ်ိဳးကို ထြင္ခဲ့မွာေတာ့မဟုတ္လိမ့္ဘူး...။ ကိစၥတစ္ခုခုျဖစ္လာခဲ့ၿပီဆိုရင္ ေယာက္်ားသားေတြထက္ မိန္းမသားေတြကပိုၿပီး အနစ္နာရေၾကာင္းကိုေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆုေဝသြန္းက သက္ေသျပခဲ့ပါသည္။

*******************

တစ္ေန႔...ဆုေဝဟာေသြးေလေျခာက္ျခားေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္နန္းစံဆီသို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာခဲ့သည္။

အိမ္မွာမမေဝမရွိသျဖင့္ နန္းစံတစ္ေယာက္သာ ေကာ္ဖီေလးဘာေလးေဖာ္တိုက္ မုန႔္ေလးဘာေလးခ်ေပးၿပီး ဧည့္ခံခဲ့ေပမယ့္ ဆုေဝရဲ႕ပုံစံကေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသားအိမ္လည္လာတဲ့ပုံမေပၚပါ...။

စကားတစ္ခုေျပာထြက္ဖို႔ကို အသက္ေပါင္းမ်ားစြာရႉရင္း အားယူေနရတာမို႔ နန္းစံကလည္းစိတ္မရွည္ျဖစ္လာရသည္။