"ရွင္႐ူးေနတာမဟုတ္လား...."
နန္းစံရဲ႕စကားကတစ္ခြန္းထဲဆိုေပမယ့္ ထိထိမိမိရွိလွတာမို႔ နန္းစံေရွ႕မွာရပ္ေနတဲ့ ကိုဥတၱရမင္းေမာင္ကေတာ့ ကမ္းထားတဲ့လက္တစ္ဖက္ကို ျပန္သိမ္းကာ ေအာင့္သက္သက္ၿပဳံးရင္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ကုတ္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားကကြၽန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာတဲ့ပုံမေပၚဘူးဘဲ...၊
ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကြၽန္ေတာ့္ကိုသတိရေနမယ္ထင္ထားတာ...."
ထိုအခါနန္းစံကခပ္ယဲ့ယဲ့ၿပဳံးကာ လက္ထဲကစာ႐ြက္ေလးကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ရင္း ေမးလိုက္သည္။
"ရွင္ကဘာလို႔ဒီေလာက္ေသခ်ာေနရတာလဲ..."
"အင္း.....မေျပာတတ္ဘူး၊ gut instinct လို႔ေခၚမလား.....။
အလိုလိုသိေနတဲ့အာ႐ုံေပါ့ဗ်ာ....."
"အဲ့တာထက္....၊ ရွင္ကဘာလို႔မေျပာမဆိုနဲ႔ ဒီေရာက္ေနတာလဲ၊"
"ေဟာဗ်ာ...., ခင္ဗ်ားကဆက္သြယ္စရာတစ္ခုမွ မခ်န္ခဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကဘယ္လိုဆက္သြယ္ရမွာလဲ....။ ညရွစ္နာရီသတင္းမွာ ထည့္ေၾကျငာေပးရမွာလား၊"
မင္းေမာင္ကမႈန္ကုပ္ကုပ္ႏွင့္ညည္းညဴလိုက္ေလေတာ့ နန္းစံကပြင့္လင္းစြာရယ္ေမာပါသည္။ အဲ့ဒီေနာက္ႏွစ္ေယာက္လုံး ဘုရားေပၚကျပန္ဆင္းကာ စကားေတြေျပာျဖစ္ၾကသည္။
သြယ္နန္းစံရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုမက္ေနသလိုဘဲ အရာအားလုံးဟာ ယုံၾကည္ႏိုင္ဖို႔ခဲယဥ္းလွပါသည္။ ရင္ဘတ္ထဲကတဒုတ္ဒုတ္ျမည္ေနတဲ့ ႏွလုံးသားေလးဟာ အံ့ၾသထိတ္လန႔္မႈေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေနသည္ဟုသာ ယုံၾကည္ခ်င္မိသည္။
ေဘးနားမွာယွဥ္တြဲပါလာသည့္ ထိုလူကိုတစ္ခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပာလဲ့ေသာမ်က္ဝန္းတစ္စုံႏွင့္ ဆုံမိသည္။ ထိုမ်က္ဝန္းေတြ ေတာက္ပေနလိုက္တာဆိုတာ တစ္ခါတစ္ခါရယ္ေမာလိုက္တိုင္း မ်က္ရည္စေလးေတြစို႔လာတဲ့အထိ။
ဒီလူဟာနန္းစံအတြက္ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ရွိတဲ့လူမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မလဲ....၊
"ကြၽန္ေတာ့္မွာအာနႏၵာဘုရားေပၚကဆင္းလာၿပီးခ်င္း e-bike စီးၿပီးျဖတ္သြားတဲ့ ခင္ဗ်ားကိုျမင္ေတာ့ ရရာစက္ဘီးကိုေကာက္ယူၿပီး စီးလာရတာ...။
YOU ARE READING
Runaway my Aurora:
Romanceချစ်ခြင်းမေတ္တာဆီကနေထွက်ပြေးရမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ အတိတ်တွေဆီကနေ ထွက်ပြေးဖို့လိုတာပါကွယ်...၊ Aurora အလင်းတန်းတွေဟာ တောက်ပဖို့အတွက် လောင်ကျွမ်းစရာမှမလိုတာ...။ အကယ်၍နှစ်သန်းပေါင်းတစ်ထောင်မှာ တစ်ခါ လိုအပ်တယ်ဆိုရင်တောင် လောင်ကျွမ်းခံမယ့်သူဟာ ကိုယ်ဘဲဖြစ်လိုက်မယ...
