"အေမ......"
သုတရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ႀကိမ္ခုံေလးမွာထိုင္ရင္း ဝရံတာကေန အျပင္ကိုေငးေနသည့္မိခင္ဟာ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္သည္။ သုတဟာမိခင္ေဘးမွာဝင္ထိုင္ရင္း ဘယ္ကေနစကားစရမလဲ စဥ္းစားေနတုန္း မိခင္ဆီကစကားသံတခ်ိဳ႕ပြင့္အံလာသည္။
"ဆုေဝသြန္းနဲ႔ကြာရွင္းဖို႔ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလား...."
သုတတစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္တင္းသြားကာ ဘာမွျပန္မေျဖမိဘဲ ၾကမ္းျပင္ကိုသာခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္လ်က္...။
"ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုလက္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး...အေမ...."
"မိန္းမေတြမရွားပါဘူးငါ့သား....၊ မင္းလိုခ်င္ရင္ မင္းအသက္အ႐ြယ္၊ မင္း႐ုပ္ရည္၊ မင္းပညာအရည္အခ်င္းနဲ႔ အပ်ိဳစစ္စစ္မိန္းမေတြ ႀကိဳက္တာေခါင္းေခါက္ယူလို႔ရတယ္...၊
ေယာက္်ားတကာနဲ႔ေပ်ာ္ပါးၿပီးကေလးတစ္ေယာက္ရကာမွ ငိုယိုေနတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ မင္းကိုယ္မင္းအနစ္နာခံစရာမလိုဘူး..."
မိခင္ရဲ႕စကားေတြဟာ အရွိက္ထိလွတာမို႔ မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေသြး႐ူးေသြးတန္းေအာ္ဟစ္ရင္း ျပန္လည္ေခ်ပလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ အေျခအေနေတြပိုဆိုးမသြားေအာင္ စိတ္ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ထိန္းထားရသည္။
"ဆုေဝကအဲ့လိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဘူးအေမ...၊ အကယ္၍အျပစ္တင္စရာလူတစ္ေယာက္လိုတယ္ဆို
ဘာမွမသိနားမလည္တဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အဲဒီေယာက္်ားကိုဘဲ အျပစ္တင္ရမွာပါ၊
ဒါက rape case ဘဲ...၊ အဲ့တာေၾကာင့္ဆုေဝကို ထိပါးပုတ္ခတ္တာမ်ိဳးေတြမလုပ္ေစခ်င္ဘူး....။
သူကအရမ္းျဖဴစင္႐ိုးသားၿပီး ၾကင္နာတတ္တဲ့သူမို႔သာ ဒီကေလးကိုသူေမြးခဲ့တာေပါ့...၊ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုဖ်က္ခ်ဖို႔ဆိုတာ ေတာ္႐ုံသတၱိမ်ိဳးနဲ႔မရဘူးလို႔သားထင္တယ္...။
အဲ့လိုဘဲ အဲ့ကေလးကိုေလာကထဲေခၚသြင္းဖို႔ဆိုတာကလည္း ေတာ္႐ုံသတၱိမ်ိဳးနဲ႔မရဘူး...။
အဲဒီသတၱိႏွစ္မ်ိဳးလုံး ဆုေဝဆီမွာမရွိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္သူကကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုအပ္တယ္....၊"
YOU ARE READING
Runaway my Aurora:
Romanceချစ်ခြင်းမေတ္တာဆီကနေထွက်ပြေးရမှာမဟုတ်ပါဘူး၊ အတိတ်တွေဆီကနေ ထွက်ပြေးဖို့လိုတာပါကွယ်...၊ Aurora အလင်းတန်းတွေဟာ တောက်ပဖို့အတွက် လောင်ကျွမ်းစရာမှမလိုတာ...။ အကယ်၍နှစ်သန်းပေါင်းတစ်ထောင်မှာ တစ်ခါ လိုအပ်တယ်ဆိုရင်တောင် လောင်ကျွမ်းခံမယ့်သူဟာ ကိုယ်ဘဲဖြစ်လိုက်မယ...
