Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kapıyı açarak loş oturma odasına parlak ışığın girmesini sağlarken yerinden zıplamanı görünce güldü. Kanepede kıvrılmış televizyonda olan bir filmi izliyordun.
Her zaman olduğu gibi, Denki'nin en çekici bulduğun özelliği, nazik olması ile özür dilemekte gecikmedi.
"Ah, sorun değil. Muhtemelen gecenin bu kadar geç saatlerinde korku filmi izlememeliydim." diye mırıldandın, filmi duraklatmak için doğrulurken.
"Bu arada, Kisa saatler önce uyudu. Yüz boyasını çıkarması için onu ikna etmeyi başardım ama yarın sabah yatağında bir cadı olarak uyanmak istediği için kostümüyle uyuma konusunda ısrar etti."
Denki şaşırmadı. Beş yaşındayken bile Kisa inanılmaz derecede inatçıydı, babasıyla her küçük şey için tartışmalara giriyordu. Brokolisini yemek istemiyor ya da Denki'nin aldığı yeni kıyafetleri giymeyi reddediyordu. Öte yandan sen, Kisa'nın dengeleyecesiydin. Onu uzlaşmaya ikna edebilir ve ortak bir yol bulabilirdin.
Bebek bakıcısı ilanına cevap vermen onun için büyük bir lütuftu. Zamanının çoğunu alan kahramanlık işi ve eski eşi ile karmaşık boşanması nedeniyle, fazladan yardıma sahip olmak onun için dünyalara bedeldi.
Ayrıca güzel olman da bir artıydı. Çok iyi tavırları olan tatlı, itaatkar bir üniversite öğrencisiydin. 'Efendim' hitap şeklinin senin yumuşak dudaklarından çıkmasını ne kadar sevse de ona öyle seslenmeyi bırakman haftalar aldı.
"Bana sadece Denki de, bu kadar resmi olmana gerek yok, tatlım."
Denki evrak çantasını yemek masasına koyar ve iç çeker. "Eve bu kadar geç geldiğim için özür dilerim, ofisten çıkamadım ve ardından dönüş yolunda fırtına trafiğe neden oldu. Umarım siz kızlar, şeker mi şaka mı yaparken fırtınaya yakalanmadınız?"
"Ah, hayır. Hava durumuna bakmıştım. Eve sorunsuz bir şekilde ulaştık." Senin kanepeden kalktığını duyduğunda kafasını sana doğru çeviriyor. "Ve çokta önemli değil. Kisa harika bir çocuk, onunla vakit geçirmeye bayılıyorum. Bir sürü fotoğraf da çektim, yarın gönderirim."
Oturma odasında olan büyük cama doğru yürürsün ve fırtınanın hiç dinmeyecekmiş gibi görünmesine bir göz atarsın. Denki bunu ve saatin ne kadar geç olduğunu fark eder. Gece yarısını geçmişti ve artık birçok toplu taşımanın hizmet vermediğinden emindi.
Hem babalık hem de kahramanlık iç güdüsü yüzünden senin gibi genç bir kızın tek başına gecenin karanlığına çıkmasına izin veremezdi ama bu havada seni arabasıyla götürmekte zor olacaktı ve Kisa'yı yalnız bırakamazdı.
