Back To Pain. •Klaus Mikaelson

Nikt nie widział jak się rozpadam.•41•

KATIE

Usiadłam na kanapie i chciałam skupić się na filmie. Który swoją drogą wyglądał na kiczowaty. Morderca, który wszelakimi sposobami chce zabić naiwne nastolatki.
Rozsiadłam się wygodniej na jednej części kanapy i odpaliłam telefon, przeglądając media społecznościowe.

- Nie skupiasz się na filmie!- powiedział obrażony rzucając we mnie popcornem.

-Bo jest beznadziejny i nudny.- powiedziałam odrywając wzrok od urządzenia.

- Niby co ci się w nim nie podoba? Jak dla mnie jest bardzo ciekawy.- powiedział podkreślając swoje niezadowolenie z mojej postawy.

- Ten film jest beznadziejny i bardzo przewidywalny. Ale nie dziwię się, że tobie się podoba.- sprostowałam.

- Jeśli dam ci wybrać film odłożysz ten telefon?- spytał uważnie mi się przyglądając.

- No dobra. Ale daj mi tego pilota.- powiedziałam, a ten rzucił go w moją stronę. I prawie nie udało mi się go złapać.
Ostatnio rzucał we mnie nożami a teraz pilotami. Ciekawe od czego to zależy.
- Ty serio jesteś głupi!- rzuciłam reagując na jego zadowoloną postawę z tego że prawie spadłam z kanapy, próbując złapać pilot.

Szukałam jakiejś ciekawej propozycji szukając w zakładach "horrory/trillery"
Ale nie było to proste zważając na postawę brązowokiego, który znalazł sobie zabawę. Rzucał we mnie popcornem.
Westchnęłam ciężko z irytacji, kilkukrotnie posyłając mu piorunujące spojrzenie. Ale go to tylko bawiło.

- Możesz przestać rzucać we mnie tym cholernym popcornem?- warknąłam.

- Nie. Bardzo ciekawi mnie ile razy jeszcze uda mi się trafić. - powiedział zadowolony.

- Trafiać to ty możesz rzutką w tarczę. A to co trzymasz w ręce nazywa się miska. W której znajduję się popcorn, który możesz skąsumować. Taka mała rada ode mnie.- powiedziałam wrednie odrzucając wszystkie latające kawałki popcornu które zdążyły już wylądować na mnie lub obok mnie.- Ty będziesz to sprzątał. - powiedziałam włączając film.

Po kilku minutach wampir znowu zaczął wracać do swojej zabawy. A gdy tylko kierowałam na niego wzrok, udawał niewiniątko.

- Możesz? Ile ty do diabła masz lat. - jęknąłam niezadowolona, zmęczona już zachowaniem pierwotnego bo naprawdę chciałam skupić się na filmie.

- Nie martw się jestem straszy od ciebie, jeśli o to ci chodzi.- Mrugnełam kilka razy, zastanawiając się czy on tak na serio.

- Umysłowo to chyba zatrzymałeś się w wieku przedszkolnym.- powiedziałam po chwili.
Zaraz po tym oberwałam kolejnym kawałkiem trafiającym mnie w twarz.
Właściciel tego kawałka zaczął rechotać, przy okazji niszcząc moje bębenki słuchowe.

W tępie wampira wyrwałam mu miskę z popcornem, opróżniłam ją z zawartości wyrzucając całość do najbliższego śmietnika. Oddałam mu pustą miskę i wróciłam na swoje miejsce.
Wszystko to robiłam za pomocą wampirzej szybkości, dzięki czemu zajęło mi to kilkanaście sekund.
Wampir był chwilę zdezorientowany, a jego śmiech ustał niemalże odrazu gdy zauważył że nie ma już popcornu.

- Wyrzuciłaś mi mój popcorn!- krzyknął rozżalony jak rozpieszczone dziecko któremu zabrało się lizaka.

- Punkt dla mnie.- powiedziałam zadowolna.

Ponownie skupiłam się na oglądaniu. Ale nie było mi to dane, bo kilka sekund później. Kol pojawił się nade mną. Przewracając mnie na kanapę. Zdziwiłam się tym posunięciem.