Back To Pain. •Klaus Mikaelson

Uczucia nie są mi potrzebne.•40•

KLAUS

Katie przyprowadziły moje wampiry, dlatego że od dwóch dni zdążyła zabić sporo moich wampirów.
Zabiła też więcej ludzi niż zwykle. Od ponad dwóch miesięcy jej nie widziałem, a ostatni raz słyszałem ją podczas rozmowy jej i Rebekah'i
gdy chodziło o Hayley'i.
Teraz zachowuję się zupełnie inaczej. Mam namyśli, że zachowuję się chłodno. Udało mi się też odzyskać władzę nad Nowym Orleanem. Ale jestem tu sam z Hayley'i.
Elijah'e i Rebekah'ę zostawiłem po tym jak oboje zarzucili mi nieczyste intencje i kłamstwo.
Szczerze mówiąc czekałem aż zobaczę Katie, ale nie spodziewałem się czegoś takiego wygląda jakby wyłączyła uczucia. Trzymałem ją przypartą do ściany, ale w jej oczach nie widziałem już tej iskry co zawsze, przeraziła mnie trochę ta myśl.

-Przestałam być w tobie zakochana i nagle zachowuję się inaczej?
Nie walczę o kontakt z tobą i nie skaczę z radości kiedy cię widzę to odrazu mam wyłączone uczucia.- nie wiedziałem co powiedzieć, Katie nigdy nie mówiła otwarcie o uczuciach.
Szczególnie w moją stronę a teraz przyznała że była we mnie zakochana.
-Co? Odebrało ci mowę?- spytała po chwili ciszy.

- Dlaczego wyłączyłaś człowieczeństwo?- spytałem intensywnie jej się przyglądając, a ta wrednie się uśmiechnęła.

- Nie powinno cię to interesować, a po drugie trochę smutne, że w ogóle mnie nie znasz. Przecież tak ci na mnie zależało.– stwierdziła przewracając oczami.
–No dobra może nie na tyle żeby mi ufać.- powiedziała kątem oka się rozglądając.

- O czym mówisz?- spytałem nierozumiejąc jej iluzji.

- O niczym.- powiedziała po czym mnie pocałowała. Wykorzystując moje chwilowo zdziwienie, wyrwała się w stronę drzwi. I za pomocą kołka zabiła wampira stojącego przy drzwiach. A w drugiego rzuciła fiolką jak się domyślam z verbeną, po czym skręciła mu kark. Próbowała otworzyć drzwi, które były zamknięte. A po kilku nieudanych próbach,
pobiegła w stronę bocznego wyjścia. Udałem się w tą samą stronę i stanąłem przed drzwiami przed którymi za chwilę powinna się pojawić. Złapałem ją i spowrotem zaprowadziłem do salonu na kanapę.

- Ciekawe zagranie.- powiedziałem reagując na jej niezadowoloną minę.

- Oj przykro mi jeśli zaszkodziłam tym któremuś z twoich związków.- przewróciła oczami.- Ale tak naprawdę mam w to wyjebane.-wzruszyła ramionami. Widziałem ją kilka minut a już brakowało mi w niej emocji. Wszystkich. Jej zadziorny charakterek nie wybijał się już. To nie była prawdziwa ona.

-Od kiedy nosisz takie rzeczy przy sobie?- spytałem. Ale ta nadal milczała. Zignorowała mnie i usiadła na kanapie, z założonymi rękoma.
Po kilku minutach do pomieszczenia wszedł jeden z moich wampirów.

- Jakiś chłopak jej szukał.- spojrzałem na nią zdziwiony, a ta wyraźnie się zaniepokoiła.

- Kto?- spytałem wyraźnie jej się jej spoglądając.

- Nie wiemy. Był w miejscu gdzie ją znaleźliśmy i pod groźbą przyznał, że szuka czarnowłosej wampirzycy.
- powiedział.

- Co mu zrobiliście?- zerwała się z miejsca z pretensją w stronę wampira.

- Siadaj.- powiedziałem do niej mierząc ją spojrzeniem równie intensywnie co ona mnie, a ta po chwili niezadowolona opadła na kanapie.

- Nie zdążyliśmy nic mu zrobić, uciekł chwilę później.- powiedział po czym na mój znak wyszedł.

- Kim on jest?- spytałem wymagając odpowiedzi.

- Aktualnie debilem, który mnie nie słucha.- mruknęła, wpatrując się w sufit.