တံငါသည် (BL)

အပိုင်း (5.2 )

(5.2)

'' ငါ ငါးသွားဖမ်း လိုက်အုံးမယ်။ အိမ်မှာ ပဲ ကောင်းကောင်း နေပြီးတော့ လျောက်ပတ်ပြေး မနေနဲ့ ။ ငါပြန်လာတဲ့ အချိန်ကျမှပဲ ငါ ဟင်းချက်မယ် ''

ကျိုးကောအာ က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ကျောက်ချင်က ကောင်လေး လက်ခံတာ ကို တွေ့ပေမယ့် သူက အနည်းငယ် တော့ စိုးရိမ်မိဆဲပါပေ။

ကလေးက သူနောက်ကျော ပေးလိုက်တာနဲ့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ ပေးခဲ့တဲ့ ကတိ တွေကို မေ့သွားတော့မှာလေ။

'' မင်း အဲ့တာကို မှတ်မိတယ်နော်''

ကျိုးကောအာ က ထပ်ပြောလိုက်တယ်။

'' ငါသိပါတယ် ''

နောက်တော့ ကျောက်ချင် က ငါးဖမ်း ပိုက်ကွန် ကို သယ်ကာ ထွက်သွား တော့တယ်။

'' သေချာ ဂရုစိုက်နော် ''

ကျောက်ချင် က အိမ်ထဲကနေ အဝေးကိုလျောက် သွားတာကို ကြည့်ကာ ကျိုးကောအာ က အော်ပြောလိုက်လေတယ်။

ကျောက်ချင် က အနောက်ကို လှည့် မကြည့်ပေမယ့် သူ့ရဲ့ လက်ကိုတော့ ဝေ့ယမ်း ပြလေတယ်။

ရာသီဥတုက အရမ်းကောင်းလေတယ်။ ထိုအချိန်တွင်းမှာပဲ ရွာသားတွေ အကုန်နီးပါး ကလည်း ငါးလာဖမ်း ကြလေတယ်။ သူတို့တွေ အကုန်လုံးက အမျိုးသားတွေချည်းပါပဲ။ တစ်ခါတစ်ရံ တော့ ငယ်ရွယ်တဲ့ ကောလေးတွေ က သူတို့ရဲ့ ခင်ပွန်းသည် တွေနဲ့ အတူလိုက် ထွက်လာတာ ကို တွေ့ရလေတယ်။

ကျောက်ချင် လည်း ငါးဖမ်း ထွက်လာတာ ကို မြင်တော့ ရွာသားတွေက အနည်းငယ် အံ့အားသင့် သွားကြ​လေတယ်။

'' အိုး ကျောက်ချင်ရေ ဒီနေ့က ဘယ်လိုနေ့ကောင်း ရက်သာမျိုး ဖြစ်လို့ မင်းကို ငါးဖမ်းထွက်ရလောက် တဲ့ အထိ လှုံ့ဆော် ခံလိုက်ရတာ လဲကွ ဟေ ''

ကျောက်ချင် က သူတို့တွေ နဲ့ စကားပြန်လည် မပြောဆိုပါပေ။

သူက မူလ ကိုယ် အရင်ကတည်း က နေထိုင်ပုံကို သိထားပြီး သားဖြစ်တာကြောင့် ရွာသား တွေမှ သူ့ကို စနောက် ကြတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူက ဘယ်လိုမှ မခံစားရပေ။

သူက သူ့လှေ ရပ်ထားတဲ့ နေရာကို သွားကာ ရပ်တန့်ပြီး တင်စရာ ရှိတာ တင်ကာ လှော်တက်ကို သုံးပြီး ပင်လယ်ထဲ ငါးဖမ်း ထွက်သွားတော့တယ်။